Henry Grimes

Henry Grimes
Ilustracja
Henry Grimes podczas koncertu w klubie HotHouse w Chicago (2005)
Data i miejsce urodzenia3 listopada 1935
Filadelfia
Data i miejsce śmierci15 kwietnia 2020
Nowy Jork
Przyczyna śmierciCOVID-19
Instrumentykontrabas
Gatunkijazz
free jazz
Zawódmuzyk
Strona internetowa

Henry Grimes (ur. 3 listopada 1935 w Filadelfii, zm. 15 kwietnia 2020 w Nowym Jorku[1]) – amerykański kontrabasista jazzowy.

Życiorys

W dzieciństwie grał na skrzypcach, tubie, perkusji i rożku angielskim, będąc nastolatkiem zdecydował się jednak grać na kontrabasie. Studiował w Juilliard School. Pod koniec lat 50. XX wieku Grimes grał m.in. z Theloniousem Monkiem, Gerrym Mulliganem, Sonnym Rollinsem i Bennym Goodmanem. Współpracował również z Charlesem Mingusem. Później zainteresował się free jazzem. Nagrywał i występował z największymi muzykami tego nurtu, m.in. pianistą Cecilem Taylorem, saksofonistą Albertem Aylerem i trębaczem Donem Cherrym. W 1965 nagrał album The Call z klarnecistą Perrym Robinsonem i perkusistą Tomem Price'em, z którymi tworzył trio.

W 1968 Grimes przeprowadził się z Nowego Jorku do Kalifornii i zniknął. Środowisko jazzowe było przekonane, że nie żyje[2]. W 2003 po długich poszukiwaniach odnalazł go Marshall Marrotte, pracownik socjalny i fan jazzu. Grimes żył w nędzy, w jednopokojowym mieszkaniu w Los Angeles, utrzymywał się z prac dorywczych i pisał wiersze. Cierpiał na psychozę maniakalno-depresyjną. Według Marotte’a Grimes nie był świadomy, że wielu spośród jego dawnych przyjaciół od dawna nie żyje (Albert Ayler zmarł w 1970), był również nieświadomy istnienia płyt CD (mimo że jego nagrania były wznawiane w tym formacie). Swój kontrabas sprzedał na początku lat siedemdziesiątych.

Wielu muzyków ofiarowało Grimesowi swoją pomoc. Basista William Parker kupił mu nowy kontrabas (nazwany od swojego charakterystycznego koloru Olive Oil)[3]. Grimes wrócił na scenę, debiutując ponownie na prestiżowym nowojorskim Vision Festival. W samym 2003 dał ponad dwadzieścia występów. W listopadzie 2003 wystąpił na płycie trębacza Dennisa Gonzáleza Nile River Suite, co było jego pierwszym nagraniem płytowym po 35-letniej przerwie. W 2005 wszedł w skład zespołu Marca Ribota i nagrał z nim płytę Spiritual Unity zawierającą kompozycje Aylera. W marcu 2007 opublikował swój tom poezji Signs Along the Road (z przedmową Ribota). Mieszkał w Nowym Jorku i regularnie koncertował, był także liderem własnego zespołu Henry Grimes Trio. Zmarł w wieku 84 lat na COVID-19[4].

Dyskografia

Albumy

  • 1965: The Call (ESP-Disk)
  • 2005: Live at the Kerava Jazz Festival (Ayler Records)
  • 2008: Going to the Ritual (with Rashied Ali, Porter Records)
  • 2008: Profound Sound Trio: Opus de Life (with Paul Dunmall and Andrew Cyrille, Porter Records)
  • 2009: Solo (ILK Music)
  • 2010: Spirits Aloft (with Rashied Ali, Porter Records)
  • 2014: The Tone of Wonder (solo, doublebass and violin, Uncool Edition)

Gościnnie

  • Shafi Hadi: Debut Rarities, vol. 3 (Original Jazz Classics)
  • Lee Konitz: Tranquility (Verve)
  • Gerry Mulligan: The Gerry Mulligan Quartet with Chet Baker (Pacific Jazz), The Gerry Mulligan Songbook (World Pacific), Annie Ross Sings a Song with Mulligan (World Pacific)
  • Sonny Rollins: Sonny Rollins and the Big Brass (Metrojazz)
  • Lennie Tristano: Continuity (Jazz Records)
  • Billy Taylor: Uptown (Riverside), Custom Taylored (Sesac), Warming Up (Riverside)
  • Rolf Kühn: Be My Guest (Panorama)
  • Mose Allison: I Love the Life I Live (Columbia)
  • Carmen Leggio: The Carmen Leggio Group (Jazz Unlimited)
  • Gil Evans: Into the Hot (Impulse!)
  • Cecil Taylor: Conquistador! (Blue Note), Unit Structures (Blue Note)
  • Shirley Scott: Shirley Scott Plays Horace Silver (Prestige)
  • Roy Burns: Skin Burns (Roulette)
  • Roy Haynes: Out of the Afternoon (Impulse!)
  • McCoy Tyner: Reaching Fourth (Impulse!), Priceless Jazz (GRP Records)
  • Albert Ayler: Live Greenwich Village Sessions (Impulse!)
  • Archie Shepp: Further Fire Music (Impulse!), On This Night (GRP/Impulse!)
  • Don Cherry: Complete Communion (Blue Note), Symphony for Improvisers (Blue Note), Where Is Brooklyn? (Blue Note)
  • Rashied Ali: Going to the Ritual (JazzNewYork Productions)
  • Marc Ribot: Spiritual Unity (Pi)

Przypisy

  1. Bassist Henry Grimes Dies at 84 (ang.). downbeat.com, 2020-04-18. [dostęp 2020-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-19)].
  2. Neil Strauss: Silent 30 Years, A Jazzman Resurfaces; Left New York in '68, Plays Again Tonight (ang.). nytimes.com, 2003-05-26. [dostęp 2008-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-19)].
  3. Oficjalny biogram na stronie henrygrimes.com (ang.). [dostęp 2008-10-29].
  4. Nate Chinen: Henry Grimes, Bassist of Avant-Garde Pedigree and a Storied Return, Dies of COVID-19 at 84 (ang.). wbgo.org, 2020-04-18. [dostęp 2020-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-19)].

Media użyte na tej stronie

Henry Grimes.jpg
Autor: Oryginalnym przesyłającym był Mind meal z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.0
  • description: Henry Grimes, Marshall Allen, Fred Anderson, Avreeayl Ra @ HotHouse in Chicago, March 12, 2005
  • photographer: Seth Tisue
  • photographer_location: Boston, MA, USA
  • photographer_url: [1]
  • flickr_url: [2]
  • taken:March 12, 2005