Henry Shelton
 gen. Henry Hugh Shelton | |
 generał | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 stycznia 1942 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | dowódca: 82. Dywizji Powietrznodesantowej, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
                       _ribbon.svg){kind=small} _ribbon.svg){kind=small}     | |
Henry Hugh Shelton (ur. 2 stycznia 1942 w Tarboro w stanie Karolina Północna) – generał armii amerykańskiej, uczestnik wojny wietnamskiej i I wojny w Zatoce Perskiej, Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów (1997–2001).
Życiorys
Początek służby wojskowej
Od listopada do kwietnia 1963 był dowódcą plutonu w kompanii 1. batalionu 38. Pułku Piechoty 2. Dywizji Piechoty w Forcie Hood w stanie Teksas. Następnie został przeniesiony do Fortu Benning w stanie Georgia, gdzie od kwietnia do czerwca 1964 odbył szkolenie w jednostkach US Army Rangers. Od czerwca 1964 do lipca 1965 służył w Forcie Benning jako dowódca plutonu kompanii D w 1. batalionie 5. Pułku Kawalerii 1. Dywizji Kawalerii. 19 września 1964 został mianowany na stopień podporucznika, a 7 stycznia 1965 na stopień porucznika. Od lipca 1965 do września 1966 pozostawał poza czynną służbą w US Army Reserve.
Wojna wietnamska
Od września 1966 do lipca 1967, podczas II wojny indochińskiej, służył w Wietnamie jako dowódca plutonu Oddziału B-52 w 5. Grupie Sił Specjalnych US Army Special Forces. 19 marca 1967 został awansowany do stopnia kapitana. Od lipca do grudnia 1967 dowodził Oddziałem A-104 kompanii C w 5. Grupie Sił Specjalnych US Army Pacific.
W marcu 1968 powrócił do USA, gdzie służył w 11. batalionie 3. Brygady Szkoleniowej w Forcie Jackson w stanie Karolina Południowa. Następnie do grudnia 1968 służył jako oficer logistyki w Sztabie Brygady.
Od stycznia 1969 do stycznia 1970 ponownie służył w Wietnamie, tym razem w 173. Brygadzie Powietrznodesantowej, początkowo jako oficer wywiadu, a następnie jako dowódca kompanii C i oficer operacyjny 4. batalionu w 503. Pułku Piechoty.
Dalsza służba
Od marca do listopada 1970 odbył zaawansowany kurs dla oficerów piechoty w Szkole Piechoty US Army w Forcie Benning. Do lipca 1972 był zatrudniony jako instruktor, a następnie oficer operacyjny w Wydziale Ranger tej uczelni.
Był członkiem Pershing Rifles – organizacji studenckiej założonej przez gen. Johna Pershinga na Uniwersytecie Stanowym w Karolinie Północnej. Od sierpnia 1972 do czerwca 1973 studiował w Air Command and Staff College na terenie bazy wojskowej Maxwell Air Force w stanie Alabama. Edukację kontynuował na Auburn University, gdzie w 1973 uzyskał tytuł magistra nauk politycznych.
Od lipca 1973 do lipca 1975 służył w Schofield Barracks na Hawajach jako oficer personalny, a następnie oficer operacyjny w 2. Brygadzie 25. Dywizji Piechoty. 7 lutego 1974 został awansowany na stopień majora. W lipcu 1975 został przeniesiony do Sztabu Dywizji, gdzie służył do czerwca 1976 jako zastępca szefa działu kadr oficerskich. Następnie objął dowództwo wojsk 1. batalionu w 14. Pułku Piechoty 2. Brygady 25. Dywizji Piechoty, które sprawował do czerwca 1977.
W czerwcu 1977 powrócił z Hawajów i do kwietnia 1979 służył początkowo w dziale uzbrojenia, a następnie w Wydziale Kadr US Army w Alexandrii w stanie Wirginia. 6 listopada 1978 został awansowany na stopień podpułkownika. Następnie został przeniesiony do Fortu Lewis w stanie Waszyngton, gdzie służył od kwietnia 1979 do czerwca 1981 jako dowódca 3. batalionu 60. Pułku Piechoty w 2. Brygadzie 9. Dywizji Piechoty. W czerwcu 1981 został przeniesiony do Sztabu Dywizji, gdzie służył do końca czerwca 1982 jako zastępca szefa sztabu ds. operacyjnych.
Od czerwca 1982 do czerwca 1983 studiował w National War College w Forcie McNair w Waszyngtonie. Od czerwca do października 1983 był przewodniczącym komisji śledczej w Biurze Personalnym zastępcy szefa Sztabu US Army. 1 października 1983 został awansowany do stopnia pułkownika i objął dowództwo 1. Brygady 82. Dywizji Powietrznodesantowej w Forcie Bragg w Karolinie Północnej, które piastował do października 1985. Następnie został przeniesiony do Fortu Drum w stanie Nowy Jork, gdzie służył do lipca 1987 jako szef Sztabu 10. Dywizji Górskiej. Od lipca 1987 do czerwca 1988 ponownie służył w Waszyngtonie, tym razem na stanowisku zastępcy dyrektora operacyjnego National Military Command Center, a od czerwca 1988 do lipca 1989 był odpowiedzialny za bieżące operacje wojskowe.
W służbie jako generał
1 sierpnia 1988 został awansowany na stopień generała brygady. Od lipca 1989 do maja 1991 pracował jako asystent dowódcy 101. Dywizji Powietrznodesantowej w Forcie Campbell w stanie Kentucky – gen. mjr. Jamesa H.B. Peaya III.
Od sierpnia 1990 do marca 1991 walczył w Arabii Saudyjskiej podczas I wojny w Zatoce Perskiej. Od maja 1991 do maja 1993 dowodził 82. Dywizją Powietrznodesantową. 1 października 1991 został awansowany na stopień generała majora. 7 czerwca 1993 otrzymał nominację na generała porucznika i do lutego 1996 dowodził XVIII Korpusem Powietrznodesantowym.
Od września do października 1994 uczestniczył w przygotowaniach wspólnej grupy zadaniowej przeznaczonej do operacji "Na Straży Demokracji" (ang. Operation Uphold Democracy) na Haiti.
29 lutego 1996 objął dowództwo US Special Operations Command (SOCOM) w Bazie Sił Powietrznych USA MacDill na Florydzie, które sprawował do 25 września 1997. 7 marca 1996 został mianowany generałem.
Po przejściu na emeryturę Johna M. Shalikashvilego, 1 października 1997 został zaprzysiężony jako 15. przewodniczący Kolegium Szefów Połączonych Sztabów. Był pierwszym w historii przewodniczącym pochodzącym z sił specjalnych, a drugim – po Colinie Powellu – absolwentem Korpusu Szkolenia Oficerów Rezerwy na tym stanowisku. Za jego kadencji Siły Zbrojne USA były zaangażowane w wiele operacji na całym świecie, m.in. w wojnę w Kosowie.
W czasie wydarzeń z 11 września 2001 gen. Henry Hugh Shelton był na pokładzie samolotu lecącego do Londynu. Jego obowiązki przejął dotychczasowy wiceprzewodniczący – gen. Richard B. Myers z US Air Force, który 1 października 2001 został jego następcą.
Od 1963 jest żonaty z Carolyn L. Johnson, z którą mają trzech synów.
Awanse
podporucznik US Army – 19 września 1964
porucznik US Army – 7 stycznia 1965
kapitan US Army – 19 marca 1967
major US Army – 7 lutego 1974
podpułkownik US Army – 6 listopada 1978
pułkownik US Army – 1 października 1983
generał brygadier US Army – 1 sierpnia 1988
generał major US Army – 1 października 1991
generał porucznik US Army – 7 czerwca 1993
generał – 7 marca 1996
Odznaczenia
- Combat Infantry Badge
- Master Parachutist Badge
- Special Forces Tab
- Ranger Tab
- Military Free Fall Parachute Badge
- Air Assault Badge
- Pathfinder Badge
- Office of the Joint Chiefs of Staff Identification Badge
- Defense Distinguished Service Medal – czterokrotnie
- Distinguished Service Medal – trzykrotnie
- Legia Zasługi (Legion of Merit) – dwukrotnie
- Brązowa Gwiazda (Bronze Star) – czterokrotnie
- Purpurowe Serce (Purple Hart)
- Meritorious Service Medal
- Air Medal
- Army Commendation Medal – czterokrotnie
- National Defense Service Medal – dwukrotnie
- Armed Forces Expeditionary Medal
- Vietnam Service Medal – pięciokrotnie
- Southwest Asia Service Medal – trzykrotnie
- Army Service Ribbon
- Army Overseas Service Ribbon
- Vietnam Gallantry Cross
- Vietnam Campaign Medal
- Presidential Unit Citation
- US Navy Presidential Unit Citation
- Joint Meritorious Unit Award
- Meritorious Unit Commendation
- Vietnam Gallantry Cross Unit Citation
- Medal Wyzwolenia Kuwejtu – Arabia Saudyjska
- Medal Wyzwolenia Kuwejtu – Kuwejt
- Odznaka Spadochronowa – Niemcy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP – 1999, Polska[1][2]
- Knight Commander Orderu Imperium Brytyjskiego – 2001, Wielka Brytania
Przypisy
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 287
- ↑ Nadanie orderu gen. Henry Hugh Sheltonowi. bbn.gov.pl, 1999. [dostęp 2012-01-31].
Bibliografia
- Who is who at NATO? – Chief of Defence of the United States. Gen. Henry H. Shelton 1996–2005 (ang.)
- NC State University – General H. Hugh Shelton Leadership Center (ang.)
- Chairman of the Joint Chiefs of Staff
Media użyte na tej stronie
Ribbon from the Legion of Merit awarded by the United States Department of Defense.
Ribbon from the National Defense Service Medal awarded by the United States Department of Defense.
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
First lieutenant shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2015.
Kuwaiti Liberation Medal, Saudi Arabian version.
Ribbon from the Bronze Star Medal awarded by the United States Department of Defense.
Ribbon for the Distinguished Service Medal awarded by the United States Army.
Autor: MARK, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Special Forces Qualification Tab, Abzeichen der Special Forces für den efolgreichen Abschluß des Special Forces Qualification Course
Ribbon from the Defense Distinguished Service Medal awarded by the United States Department of Defense.
General shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2015.
Armed Forces Expeditionary Medal Ribbon
The Armed Forces Expeditionary Medal (AFEM) is a military award of the United States military, which was first created in 1961 by Executive Order of President John Kennedy. The medal is awarded for participation in "any military campaign of the United States for which no other service medal is authorized."
Kuwait Liberation Medal (Kuwait)
Captain shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
.svg)
The original version of the Southwest Asia Service Medal ribbon used from 1991 to 2016. It was redesigned in April 2016.
Ribbon from the Vietnam Service Medal awarded by the United States Department of Defense.
Colonel shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2015.
Ribbon from the Meritorious Service Medal awarded by the United States Department of Defense. The color is Scarlet, or Pantone 220 C.
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
The full color tab is 2⅜ inches (6.03 cm) long, 11/16 inch (1.75 cm) wide, with a ⅛ inch (0.32 cm) yellow border and the word "RANGER" inscribed in yellow letters 5/16 inch (0.79 cm) high.
Autor: Lestatdelc, Licencja: CC BY-SA 3.0
Vietnam Gallantry Cross and Unit Citation ribbon
Ribbon for the Meritorious Unit Commendation awarded by the United States Army.
Baretka amerykańskiego odznaczenia Purple Heart.
Ribbon for the Presidential Unit Citation awarded by the United States Army.
United States Joint Chiefs of Staff Badge
Vector version of U.S. Army's Air Assault badge.
Vietnamese Gallantry Cross ribbon
Second lieutenant shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
.svg)
Lieutenant colonel shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
Congressional Gold Medal awarded to Henry Hugh Shelton
Major shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
US Army Overseas Service Ribbon
Henry Shelton, former Chairman of the Joint Chiefs of Staff.
Brigadier general shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
Major general shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
Lieutenant general (United States) shoulder strap rank insignia for the United States Army from September 28, 1959 to October 1, 2014.
The Joint Chiefs of Staff, photographed in the Joint Chiefs of Staff Gold Room in the Pentagon. From left to right are: Vice Chairman of the JCS Gen. Richard Myers, U.S. Air Force, Chairman of the JCS Gen. Henry Shelton, U.S. Army, U.S. Air Force Chief of Staff Gen. Michael Ryan, U.S. Army Chief of Staff Gen. Eric K. Shinseki, U.S. Marine Corps Commandant Gen. James L. Jones, and U.S. Navy Chief of Naval Operations Adm. Vern Clark.
Illustration of the Joint Meritorious Unit Award military ribbon.
deutsches Fallschirmspringerabzeichen in der Stufe I - Bronze