Henryk Bibrowicz

Henryk Bibrowicz

2 zwycięstwa
kapitan pilot oraz Flight Lieutnant
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1915 Poznań
Data i miejsce śmierci	25 marca 1986 Welland
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	67 pułk piechoty 3 pułk lotniczy dywizjon 315
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Henryk Bolesław Bibrowicz (ur. 12 stycznia 1915 w Poznaniu, zm. 24 marca 1986 w Welland^[1][2]) – kapitan pilot Wojska Polskiego, (ang. Flight Lieutnant) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys

Syn Jana i Zofii. W 1934 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Już jako uczeń odbył przeszkolenie szybowcowe i samolotowe w Aeroklubie Poznańskim. Po kursie unitarnym w 67. pułku piechoty wstąpił w 1935 roku do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Absolwent X promocji^[3]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 października 1937 roku z 18. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[4]. Otrzymał przydział do Eskadry Treningowej 3 pułku lotniczego. W styczniu 1938 roku został wyznaczony na instruktora i d-cę plutonu szkolnego w pułkowej Szkole Pilotażu – Śnieciska k. Środy Wlkp^[5]. W marcu 1939 był oficerem technicznym eskadry treningowej^[6].

W 1939 roku był zastępcą dowódcy 132 eskadrze myśliwskiej. We wrześniu 1939 strącił dwa samoloty Do 17. Podczas przekraczania granicy sowiecko-węgierskiej trafił do niewoli radzieckiej w październiku 1939 roku, skąd został zwolniony we wrześniu 1941^[5]. Wraz z armią Andersa przedostał się do Anglii (service number P2143^[1]). Walczył w 315 dywizjonie (od sierpnia 1944 do sierpnia 1945) w stopniu kapitana. W czasie służby w dywizjonie ożenił się z ppor. Eugenią Henoch.

Pozostał na emigracji, osiadł w Welland, Ontario w Kanadzie, gdzie zmarł.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana zajmuje 177. pozycję z wynikiem 2 zestrzeleń pewnych.

• Do 17 – 2 września 1939
• Do 17 – 3 września 1939

Zestrzelił również jedną bombę latającą V-1^[7].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 12048.^[8]
• dwukrotnie Krzyż Walecznych
• dwukrotnie Medal Lotniczy^[1]

Przypisy

Bibliografia

• lista pilotów 315 dywizjonu. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne

• Mustang Bibrowicza. [dostęp 2014-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-04)]. (ang.).