Henryk Jachciński

Henryk Kazimierz Jachciński

Henryk Jarek
Stanisław Kamiński

Kret, Tyka

porucznik
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1917 Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1976 Nowy Jork
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	12 Pułk Piechoty, 3 Dywizja Piechoty, 1 Brygada Strzelców, Kedyw, zespół dywersyjny „San”, kompania „Gustawa”, batalion „Ryś”
Stanowiska	kadrowy, dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Późniejsza praca	doradca
Odznaczenia

Henryk Kazimierz Jachciński vel Henryk Jarek vel Stanisław Kamiński pseud.: „Kret”, „Tyka” (ur. 29 listopada 1917 w Nowym Jorku, zm. 23 grudnia 1976 tamże) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, cichociemny.

Życiorys

W 1921 roku powrócił z rodzicami do Polski. Po ukończeniu III Państwowego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Tarnowie, zdaniu tam matury w 1935 roku i odbyciu służby wojskowej na dywizyjnym kursie podchorążych piechoty rezerwy przy 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej rozpoczął w 1937 roku studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

We wrześniu 1939 roku walczył w 12 pułku piechoty Ośrodka Zapasowego 6 Dywizji Piechoty. 21 września przekroczył granicę polsko-węgierską. Był internowany na Węgrzech. W marcu 1940 roku znalazł się we Francji, gdzie został skierowany na kurs dla aspirantów w Camp de Coëtquidan. Od 25 maja służył w 8 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty. Od czerwca 1940 roku przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 3 Batalionie Strzelców 1 Brygady Strzelców.

Po przeszkoleniu w dywersji 24 sierpnia 1942 roku został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 20 na 21 lutego 1943 roku w ramach operacji „Rivet”, którą dowodził por. naw. Radomir Walczak. Po skoku otrzymał przydział do Kedywu Obszaru Zachodniego AK. Od maja 1943 roku był kadrowym zespołu dywersyjnego „San”. Uczestniczył w wielu akcjach dywersyjnych tego zespołu; w jednej z nich w nocy z 8 na 9 marca 1944 roku przecięto tory pod pociągiem towarowym koło Błonia.

Po wybuchu powstania warszawskiego walczył w nim jako dowódca plutonu ckm-ów w kompanii „Gustawa”: do 9 sierpnia na Ochocie, a od 19 sierpnia w składzie Batalionu „Ryś” na Mokotowie. Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej. 4 sierpnia 1945 roku udało mu się przedostać do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkał przez pewien czas. Następnie wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał do końca życia. Tam ukończył studia politechniczne i pracował w „Penwalt Company” jako doradca.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

Życie rodzinne

Był synem Michała, rolnika, i Rozalii z domu Grzegorczyk. Był żonaty, miał syna Krzysztofa.

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 52–53. ISBN 83-902499-0-1.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 324. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny, 1982, s. 131–132.

Linki zewnętrzne

• Biogram na stronie elitadywersji.org