Henryk Wolpe
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | polonista |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Partia | Komunistyczna Partia Polski |
| Odznaczenia | |
   | |
Henryk Wolpe (ur. 22 czerwca 1899, zm. 27 kwietnia 1966) – polski polonista, działacz komunistyczny.
Życiorys
Urodził się 22 czerwca 1899[1]. Był synem Maksymiliana.
Od 1918 działał w KZMP, KPRP (później KPP) (od 1927 jako sekretarz komórki nauczycielskiej KPP), funkcjonował pod pseudonimami „Lisowski”, „Jan”[2][1]. W okresie II Rzeczypospolitej pracował jako nauczyciel w szkołach średnich w Warszawie[1]. Był więziony łącznie przez 11 miesięcy[2]. Na Uniwersytecie Warszawskim ukończył studia prawa oraz polonistyki, uzyskując w 1931 tytuł naukowy doktora filozofii za pracę pt. Horacy w poezji Kochanowskiego[1].
Podczas II wojny światowej pracował na uniwersytetach w Swierdłowsku i w Moskwie. W ZSRR został działaczem Związku Patriotów Polskich od maja 1943[2]. W 1946 został radcą i chargé d’affaires Ambasady RP w Moskwie.
Po powrocie do Polski od 1947 do 1952 był członkiem kolegium Ministerstwa Oświaty oraz pełnił funkcję redaktora naczelnego Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych[1]. Od 1952 do 1953 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR. W charakterze profesora nadzwyczajnego wykładał historię literatury na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego[2][1]. Od 1955 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN[1]. Został wicedyrektorem do spraw naukowych IBL PAN[2]. Był członkiem Komitetu Redakcyjnego Dzieł Adama Mickiewicza[2]. Został działaczem PZPR[2]. Od 1959 do 1961 był I sekretarzem Komitetu Partyjnego PZPR przy PAN, od 1962 do 1964 członkiem Komitetu Zakładowego OOP PZPR przy PAN[1].
Zmarł 27 kwietnia 1966[1]. 30 kwietnia 1956 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2][1](kwatera C2-6-17)[3].
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (25 kwietnia 1956, uchwałą Rady Państwa „za zasługi położone przy sporządzeniu Wydania Narodowego dzieł Adama Mickiewicza”[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (18 stycznia 1946, postanowieniem Prezydium KRN w uznaniu zasług, położonych dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele zorganizowania Polonii Radzieckiej i zjednoczenia Jej w Związku Radzieckim na platformie ideowej Związku Patriotów Polskich)[5][6]
- Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie (19 lipca 1946, uchwałą Prezydium KRN za pracę przy org. akcji repatriacyjnej[7]; 22 lipca 1952, postanowieniem Prezydenta RP Bolesława Bieruta za zasługi w pracy zawodowej)[8]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Kazimierz Wyka. Henryk Wolpe (nekrolog). „Pamiętnik Literacki”. 4, s. 709-721, 1966.
- ↑ a b c d e f g h Ekscentrycy: Henryk Wolpe. rp.pl, 2009-03-06. [dostęp 2016-04-03].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 67, poz. 835
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 42
- ↑ Odznaczenie działaczy ZPP w Moskwie. „Dziennik Rzeszowski”, s. 2, Nr 34 (255) z 6 lutego 1946.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 16, poz. 36
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1068
Bibliografia
- Kazimierz Wyka. Henryk Wolpe (nekrolog). „Pamiętnik Literacki”. 4, s. 709-721, 1966.
- Ekscentrycy: Henryk Wolpe. rp.pl, 2009-03-06. [dostęp 2016-04-03].