Herb Głogowa
 | |
| Typ herbu | |
|---|---|
Herb Głogowa – jeden z symboli miasta Głogów w postaci herbu.
Wygląd i symbolika
Herb wyobraża tarczę dzieloną w krzyż prosty na cztery pola, z małą centralną tarczą, na której pośrodku widnieje złoty inicjał „G” na czerwonym tle.
Pierwsze pole tarczy jest niebieskie i przedstawia Madonnę w koronie trzymającą berło i Dzieciątko stojąc na srebrnym półksiężycu. Całość w aureoli promienistej koloru złotego.
W drugim polu znajduje się na złotym tle śląski czarny orzeł bez korony, z rozpostartymi skrzydłami. W poprzek na piersi orła widnieje srebrny półksiężyc, na nim krzyż.
Trzecie pole czerwone, na nim czarny łeb bawołu (byka) zwrócony do przodu.
Czwarte pole niebieskie, na nim kruk siedzący na złotej gałęzi z trzema sękami. Kruk skierowany do wewnątrz.
Historia
Postać Madonny pojawiła się na pieczęciach miejskich Głogowa już od 1326 r. Madonna jest patronką kolegiaty – najstarszej głogowskiej świątyni. Wizerunek kruka pojawił się na pieczęci miejskiej miasta 17 marca 1490. Kruk siedzący na srebrnej gałęzi to godło rodu Korwinów, którzy panowali w Głogowie. W XV wieku herb podarowali miastu. Czarny orzeł bez korony to orzeł Piastów Śląskich. Orzeł był symbolem uniwersalnym i bardzo popularnym wówczas bowiem symbolizował sobą siłę, odwagę, mądrość i sprawiedliwość. Motyw z bykiem był wielokrotnie przedstawiany na monetach bitych w mennicy głogowskiej. Głowa byka była godłem królewskiego starosty księstwa głogowskiego Hansa von Loos, który sprawował również nadzór nad mennicą miejską.
W okresie od 18 sierpnia 1939 do 1945 używano herbu wzorowanego na najstarszej znanej pieczęci miasta: mur blankowany z postacią trębacza między dwiema basztami, z orłem piastów dolnośląskich w bramie. Podobny wzór, opracowany przez Mariana Haisiga, zatwierdzono na sesji Miejskiej Rady Narodowej 12 czerwca 1966[1] i używano go do 1990 roku.
Przedwojenny herb Głogowa używany do 1939 roku
Herb Głogowa w latach 1966-1990
Herb Głogowa w herbarzu Johanna Siebmachera (szósty z lewej w czwartym rzędzie)
Przypisy
- ↑ Tomasz Kuliński: GŁOGÓW w 40-leciu PRL. Marian Borawski, Janusz Chutkowski, Edward Nir, Janusz Ostrówka, Tadeusz Rollauer, Stanisław Stolarczyk. Legnica: Miejski Ośrodek Kultury w Głogowie, 1985. [dostęp 2020-06-04].
Zobacz też
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- Głogowskie Herbyna portalu polska-org.pl
Media użyte na tej stronie
Johann Siebmacher: New Wappenbuch
eingescannt aus: Horst Appuhn (Hrsg.), Johann Siebmachers Wappenbuch. Die bibliophilen Taschenbücher 538, 2. verb. Aufl , Dortmund 1989 Stätte/Städte
Blatt 222
Przedwojenny herb Głogowa (wówczas miasto Glogau) używany do 1939 roku.
.svg)