Hey Bulldog

Hey Bulldog
Utwór zespołu The Beatles
z albumu Yellow Submarine
Wydany13 stycznia 1969 (USA)[1]
Nagrywany11 lutego 1968[1]
EMI (Londyn)
Gatunekrock psychodeliczny[2], pop-rock[3], hard rock[4], acid rock[5]
Długość3:09
TwórcaLennon/McCartney[1]
ProducentGeorge Martin[1]
WydawnictwoApple

Hey Bulldog – piosenka brytyjskiego zespołu The Beatles, którą w 1969 roku wydano na albumie ze ścieżką dźwiękową Yellow Submarine[1]. Autorstwo utworu przypisano duetowi Lennon/McCartney, ale głównym twórcą był John Lennon. W nadaniu dziełu ostatecznego kształtu Lennonowi pomógł w studio nagraniowym Paul McCartney[6]. Piosenka została nagrana podczas realizacji zdjęć do promocyjnego filmu „Lady Madonna”[7].

Roboczy tytuł utworu brzmiał „She Can Talk to Me”[7]. Według internetowej redakcji muzycznej BBC (Culture) piosenka jest jedną z najbardziej niedocenianych w repertuarze grupy The Beatles. Po wielu latach utwór zyskał kultową popularność, choć jako materiał premierowy został wycięty z wersji filmu Żółta łódź podwodna (1968) wyświetlanej w kinach poza Wielką Brytanią[8]. W wywiadzie udzielonym w 1980 roku Lennon powiedział o tym utworze: „To dobrze brzmiące nagranie, które nic nie znaczy”[6].

Historia

Do nagrania funkowej kompozycji „Hey Bulldog” doszło na kilka dni przed wyjazdem liverpoolskiego zespołu do Indii. Gdy członkowie grupy, będący w dobrych nastrojach, przebywali w studiu nagraniowym Abbey Road kręcone były zdjęcia do promocyjnego filmu na potrzeby singla „Lady Madonna”. Wtedy zdecydowano, że kwartet zarejestruje dodatkową piosenkę w celu zamknięcia ścieżki dźwiękowej do filmu Żółta łódź podwodna (1968). Podobnie jak w przypadku piosenki „I Am the Walrus” (1967), bazą dla nowej kompozycji Lennona był swoisty bełkot („Jakaś samotność jest w tobie odmierzana / myślisz, że mnie znasz, ale nie masz pojęcia”). Żartobliwy charakter dzieła równoważył zdecydowane i agresywne riffy – „potupujący” rytm fortepianu Lennona, „rycząca” gitara George’a Harrisona, zmodyfikowana przez fuzzbox partia basu McCartneya oraz „szurająca” perkusja Ringo Starra[8].

Mimo że utwór miał być wydany pod tytułem „Hey Bullfrog”, to pod wpływem McCartneya i ostatecznego charakteru, który wyewoluował podczas sesji nagraniowej, dzieło opublikowano jako „Hey Bulldog”. Powodem tej zmiany był wcześniejszy udzielał McCartneya w roli perkusisty w nagraniu piosenki Paula Jonesa „The Dog Presides”[9], która zawierała dźwiękowe efekty szczekania. W trakcie rejestrowania materiału z nową wówczas piosenką Beatlesów McCartney i Lennon, dzieląc się podczas śpiewu mikrofonem, zaczęli wydawać odgłosy psów. Wtedy w tytule piosenki bullfrog (żaba wół) zamieniono na bulldog (buldog)[8].

W 1999 roku, na potrzeby reedycji filmu Żółta łódź podwodna na światowych rynkach, przywrócono animowaną sekwencję, której towarzyszyła ścieżka dźwiękowa z utworem „Hey Bulldog”. W tym samym roku pracownicy wytwórni Apple dokonali ponownego przeglądu oryginalnych nagrań studyjnych grupy The Beatles, czego efektem był nowy klip promocyjny ze zsynchronizowanymi ścieżką dźwiękową piosenki i materiałem filmowym[1].

Opinie

Inżynier dźwiękowy The Beatles, Geoff Emerick, wyraził uznanie wobec studyjnych dokonań Beatlesów podczas nagrywania utworu. W swojej książce Here, There and Everywhere: My Life Recording the Music of the Beatles napisał: „Linia basu Paula była prawdopodobnie najbardziej pomysłową ze wszystkich, jakich dokonał od czasów Peppera, i została naprawdę dobrze zagrana”[10].

Rankingi

W 2017 roku redaktor Bill Wyman z internetowego czasopisma „Vulture” w zestawieniu 213 piosenek grupy The Beatles umieścił „Hey Bulldog” na pozycji 89[11]. W 2018 roku redakcja muzyczna „Time Out London” uznała tę kompozycję za 27. najlepszy utwór w dyskografii brytyjskiego zespołu[12].

Personel

Źródło: [1]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Hey Bulldog – The Beatles Bible (ang.). beatlesbible.com. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-02)].
  2. ↑ Jim DeRogatis: Turn on Your Mind: Four Decades of Great Psychedelic Rock. Hal Leonard Corporation, 2003, s. 48. ISBN 978-0-634-05548-5.
  3. ↑ Terence J. O’Grady: The Beatles, a musical evolution. Twayne, 1983, s. 149, seria: Twayne’s Music Series. ISBN 978-0-8057-9469-4.
  4. ↑ Tim Coffman: 10 Most Underrated Cover Songs In Hard Rock – Page 2 (ang.). whatculture.com, 2020-07-13. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-02)].
  5. ↑ Bob Neaverson: The Beatles Movies. Cassell, 1997, s. 94. ISBN 978-0-304-33796-5. Cytat: (…) and one of Lennon’s most powerful acid-rock songs to date (‘Hey Bulldog’) (…).
  6. ↑ a b Paul McCartney: Beatles Songwriting & Recording Database: Yellow Submarine (ang.). beatlesinterviews.org, 1994. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-20)].
  7. ↑ a b Walter Everett: The Beatles as Musicians: Revolver Through the Anthology. Oxford University Press, 1999, s. 155. ISBN 978-0-19-512941-0.
  8. ↑ a b c The most underrated Beatles songs – BBC Culture (ang.). bbc.com, 2019-06-18. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-02)].
  9. ↑ And The Sun Will Shine / The Dog Presides (7” Single) by Paul Jones – The Paul McCartney Project (ang.). the-paulmccartney-project.com. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-02)].
  10. ↑ Dave Rybaczewski: "Hey Bulldog" song by The Beatles. The in-depth story behind the songs of The Beatles. Recording History. Songwriting History. Song Structure and Style. (ang.). beatlesebooks.com. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-14)].
  11. ↑ Bill Wyman: The Best Beatles songs, Ranked (ang.). vulture.com, 2017-06. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-02)].
  12. ↑ Tom Huddleston: Unquestionably The 50 Best Songs of The Beatles Ever – Time Out London Music (ang.). timeout.com, 2018-03-12. [dostęp 2020-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-29)].

Linki zewnętrzne