Hi-de-Hi!

Hi-de-Hi! – brytyjski sitcom wyprodukowany przez BBC, emitowany po raz pierwszy na antenie BBC1 w latach 1980-1988. Zrealizowano 58 odcinków, podzielonych na dziewięć serii. W 1984 otrzymał nagrodę BAFTA dla najlepszego brytyjskiego serialu komediowego.

Autorami scenariusza byli Jimmy Perry i David Croft, dla których było to trzecie wspólne przedsięwzięcie po Armii tatuśka i It Ain't Half Hot Mum. Croft był także producentem serialu z ramienia BBC. Hi-de-Hi! przyniosło szeroką popularność wszystkim swoim głównym aktorom, z których troje: Paul Shane, Jeffrey Holland i Su Pollard zagrało następnie w kolejnym serialu duetu Perry/Croft, Pan wzywał, Milordzie?.

Hi-de-Hi! pozostaje praktycznie zupełnie nieznane w Polsce - jak dotąd nie było nigdy pokazywane w polskojęzycznej telewizji.

Fabuła

Cała akcja serialu rozgrywa się w ciągu dwóch letnich sezonów turystycznych, w latach 1959 (serie 1-5) i 1960 (serie 6-9). Bohaterami są pracownicy działu rozrywki sieciowego ośrodka wczasowego w małej nadmorskiej miejscowości. Działa on według przeżywającego wówczas apogeum popularności w Wielkiej Brytanii modelu holiday camp (w dosłownym tłumaczeniu „obóz wakacyjny”), który umożliwiał przeżycie niezapomnianych wakacji nawet osobom gorzej zarabiającym. Wczasowicze za stosunkowo niewielkie pieniądze przyjeżdżali do raczej spartańsko urządzonego ośrodka, gdzie rozrywkę od rana do nocy zapewniała im starannie dobrana kadra animatorów.

Serial ukazuje przede wszystkim to, co dzieje się z dala od wzroku wczasowiczów - trudne relacje pracowników z kierownictwem, wewnętrzne waśnie i intrygi, niespełnione ambicje, romanse, drobne oszustwa, słowem wszystko, co przynosi wspólna praca non-stop, niemal przez całą dobę, przez 20 tygodni (bo tyle trwa sezon). Całość utrzymana jest jednak w konwencji pogodnej farsy.

Bohaterowie

(w nawiasach podano nazwiska grających poszczególne role aktorów)

• Prof. Jeffrey Fairbrother (Simon Cadell)

Jeffrey jest wchodzącą gwiazdą brytyjskiej archeologii, mimo młodego wieku doszedł już do stopnia profesora i stanowiska kierownika katedry na University of Cambridge. Uważa się jednak za człowieka niezwykle nudnego, któremu prawdziwe życie ucieka gdzieś obok niego. Aby to zmienić, zatrudnia się jako kierownik ds. rozrywki w ośrodku wczasowym. Jako osoba z wyższych sfer przeżywa prawdziwy szok wchodząc w świat, gdzie zarówno jego współpracownicy, jak i klienci, to ludzie ze środowisk robotniczych. Do tego jest mało przebojowy i źle znosi publiczne wystąpienia, przez co wypada tragicznie na tle swoich zaprawionych w scenicznych bojach kolegów. Po zakończeniu sezonu turystycznego 1959 (co odpowiada końcowi piątej serii serialu), Jeffrey zdecydował się wyjechać do USA, gdzie został profesorem na University of Wisconsin.

• Ted Bovis (Paul Shane)

Ted jest niespełnionym komikiem, któremu na przeszkodzie w zrobieniu prawdziwej kariery stanęło zamiłowanie do bardzo rubasznych, a często wręcz prostackich żartów. W ośrodku pracuje jako wodzirej (camp host), odpowiedzialny za prowadzenie konkursów, zabaw itp. Do tej publiczności jego poczucie humoru trafia wręcz idealnie. Jest typem cwaniaka, który wykorzystuje każdą okazję, aby zarobić parę groszy na boku lub przynajmniej napić się za darmo (a za kołnierz nie wylewa). Ted i Profesor, będąc zupełnie przeciwstawnymi osobowościami, utrzymują dość szorstkie relacje, choć tak naprawdę obaj wiedzą, że są sobie nawzajem potrzebni.

• Spike Dixon (Jeffrey Holland)

Spike jest początkującym komikiem, który za wstawiennictwem Teda zostaje zatrudniony jako jego asystent i swego rodzaju obozowy błazen. Większość czasu spędza w dziwacznych kostiumach, na wszystkie sposoby starając się rozśmieszyć wczasowiczów. Często otrzymuje od Teda najbardziej niewdzięczne role. Przy okazji Ted uczy go kolejnych zasad sztuki kabaretowej (każdą z nich określając jako „pierwszą zasadę komedii”, choć tych pierwszych jest bardzo wiele). Po pracy obaj panowie dzielą pokój, a uczciwy i naiwny Spike staje się mimowolnym uczestnikiem rozmaitych krętactw Teda.

• Gladys Pugh (Ruth Madoc)

Gladys jest szefową animatorów, a zarazem spikerką radiowęzła (gdzie jej wystudiowane wejścia antenowe brzmią niezwykle sztucznie), główną instruktorką sportową i nieformalną sekretarką kierownika ds. rozrywki. Mówi z przerysowanym do granic absurdu walijskim akcentem. Jest namiętna i kochliwa, darzy uczuciem nieśmiałego Profesora, który czuje się jej zalotami mocno zakłopotany. Później przenosi swoje uczucia na Clive’a Dempstera. Podległy sobie personel traktuje bardzo z góry, szczególnie nie cierpiąc ponętnej Sylvii, która uważa za swą główną rywalkę. Lubi publicznie śpiewać, choć nie idzie jej to za dobrze.

• Clive Dempster (David Griffin)

Clive pełni stanowisko kierownika działu rozrywki w sezonie turystycznym 1960 (czyli w seriach 6-9), zastępując w tej roli profesora Fairbrothera. Pochodzi z wyższych sfer, w czasie II wojny światowej służył w lotnictwie i dostał prestiżowy order. Jest zupełnym przeciwieństwem swojego poprzednika - to typ szarmanckiego playboya, który ciągle tonie w długach i pozostaje na finansowej łasce rodziców, ponieważ wszystkie pieniądze wydaje na szampana, paliwo do sportowego samochodu i inne zbytki. Ted znajduje w nim nieoczekiwanego sprzymierzeńca dla swoich rozmaitych przekrętów zmierzających do wyłudzenia pieniędzy od wczasowiczów.

• William Partridge (Leslie Dwyer)

Mocno starszy już Pan Partridge to nestor wśród personelu ośrodka. Przed I wojną światową był żonglerem, ale odniesione rany zmusiły go do przekwalifikowania się na lalkarza i animatora dzieci. Jest to o tyle paradoksalne, że dzieci szczerze nie cierpi, w chwilach złości bywa dla nich opryskliwy i brutalny. Jego jedyną życiową pasją jest alkohol, potrafi pić na umór przez kilka dni bez przerwy. Jego koledzy robią wówczas wszystko, aby nie dowiedziało się o tym najwyższe kierownictwo.

• Fred Quilly (Felix Bowness)

Fred to były dżokej, który musiał gwałtownie zmienić pracę po tym, jak naraził się groźnemu gangowi, biorąc pieniądze za celowe przegranie wyścigu, a potem wygrywając go. W ośrodku pełni rolę instruktora jeździectwa, pomaga także w pracy pozostałym animatorom. Dzieli pokój z Panem Partridge'm, co rodzi konflikty, bo Fred nie może znieść alkoholizmu współlokatora, a ten z kolei nie toleruje ciągnącego się za Fredem zapachu stajni.

• Yvonne i Barry Stuart-Hargreaves (Diane Holland i Barry Howard)

Byli mistrzowie tańca, para prywatnie i na parkiecie. Złośliwi wypominają im, że największe triumfy w turniejach święcili w czasie II wojny światowej, gdy mało który mężczyzna mógł trenować taniec, bo byli na wojnie. Yvonne jest wyniosła, na każdym kroku podkreśla swoją przynależność do wyższych sfer i odcina się od otaczającego ją „pospólstwa”. Jej niemalże arystokratyczny sposób bycia mocno kontrastuje z przaśną codziennością ośrodka. Barry jest typem męża zdominowanego przez ekspansywną żonę. Choć do pewnego stopnia podziela dyskomfort Yvonne z powodu otaczających ich ludzi, najwięcej uwagi poświęca wygłaszaniu pod adresem żony złośliwych docinków, pełnych aluzji do ich niezbyt udanego pożycia.

• Peggy Ollerenshaw (Su Pollard)

Peggy pracuje w ośrodku jako pokojowa, ale jej wielkim marzeniem jest kariera estradowa i sceniczna. Pierwszym krokiem do realizacji tych planów ma być awans na animatorkę. Choć próbuje wiele razy, nie jest w stanie przejść ostrej selekcji. Stara się więc wykorzystywać każdą okazję, aby brać udział w przedsięwzięciach animatorów. Godzi się przy tym wykonywać nawet najbardziej niewdzięczne zadania. Jest szczególnie źle traktowana przez Gladys. Począwszy od serii szóstej Peggy odgrywa coraz ważniejszą rolę w fabule poszczególnych odcinków, stając się jedną z pierwszoplanowych bohaterek. Wiązało się z dużą popularnością i sympatią, jaką Su Pollard zyskała u widzów.

• Sammy Morris (Kenneth Connor)

Sammy pojawił się po raz pierwszy w serii siódmej jako postać epizodyczna, zaś na stałe dołączył do personelu ośrodka w serii ósmej. Zastąpił pana Partridge'a na stanowisku animatora dzieci. Sammy jest typem obleśnego kloszarda, przez wiele lat był bezdomny i nawet mając zapewnione trzy ciepłe posiłki dziennie i dach nad głową, nie jest w stanie pozbyć się nawyków takich jak spanie w gazetach ukrytych w krzakach czy jedzenie resztek ze śmietnika. Zna jednak pewną wstydliwą tajemnicę z przeszłości właściciela ośrodka, dzięki czemu okazuje się niespodziewanie osobą bardzo wpływową w firmie.

• Julian Dalrymple-Sykes (Ben Aris)

Jest byłym partnerem tanecznym i kochankiem z czasów młodości Yvonne, a także byłym bokserem. Od pewnego czasu pracuje jednak poza show businessem, jest właścicielem bardzo dobrze prosperującej hodowli świń. Choć od ich rozstania minęły długie lata, wciąż bardzo kocha podstarzałą już Yvonne i pożąda jej w stopniu zupełnie niezrozumiałym dla innych. Po raz pierwszy pojawia się w serialu jako postać epizodyczna w serii piątej. Kiedy na początku serii ósmej Yvonne zostaje porzucona przez męża, Julian zostawia farmę pod opieką swego rezolutnego rządcy (w tej roli Billy Burden) i zatrudnia się w ośrodku tylko po to, by być blisko ukochanej. Yvonne wzbrania się jednak przed jego zalotami, bowiem przeraża ją wizja życia na wsi, wśród błota i świń.

• Joe Maplin

Joe Maplin nigdy nie pojawia się na ekranie, a mimo to jest bardzo ważną postacią. Znamy go tylko z opowieści innych bohaterów, ich rozmów telefonicznych oraz listów regularnie pisywanych przez niego do personelu ośrodka. Jest właścicielem sieci Maplin's, do której należy serialowy ośrodek. Doszedł do majątku w nie do końca legalny sposób, nie jest też osobą o szczególnej ogładzie. Kaleczy angielszczyznę, wszystkich traktuje bardzo obcesowo, jako szef nie znosi sprzeciwu. Jego największym marzeniem jest uzyskanie z rąk królowej tytułu szlacheckiego, lub chociaż rycerskiego. Mają temu służyć liczne chwyty i przedsięwzięcia „pod publiczkę” w które często angażuje swoich animatorów. On i jego kolejni wysłannicy przyjeżdżający do ośrodka budzą powszechną niechęć, ale też postrach wśród pracowników.

Odcinki

Pilot

Seria 1

Seria 2

Seria 3

Seria 4

Seria 5

Seria 6

Pierwszy i drugi świąteczny odcinek specjalny

Seria 7

Seria 8

Trzeci i czwarty świąteczny odcinek specjalny

Seria 9

Seria dziewiąta została zaplanowana jako definitywne zamknięcie serialu. Wątkiem przewodnim jej pięciu odcinków są poważne perturbacje w dwóch związkach między pracownikami ośrodka - Clive'em i Gladys oraz (nieco w tle) Spikiem i April. Można w niej znaleźć także szczególnie wiele aluzji i żartów związanych z życiem w show businessie, zwłaszcza życiem artystów komediowych.

Inspiracje i produkcja

Bezpośrednim źródłem inspiracji dla serialu były doświadczenia obu jego scenarzystów, przede wszystkim z lat 50., w których umieścili akcję Hi-de-Hi!. Serialowy ośrodek Maplins wzorowany był na obiektach autentycznej sieci Butlins, której animatorzy znani byli w całym kraju jako Redcoats (dosł. czerwone płaszcze), od koloru swoich uniformów. W serialu zmieniono kolor na żółty, stąd animatorzy są tam zwani Yellowcoats. Jimmy Perry, będąc młodym aktorem, sam dorabiał sobie jako Redcoat. Z kolei David Croft, pracujący wówczas jako producent telewizyjny i teatralny, przygotowywał na zlecenie sieci Buttlins lekkie przedstawienia, wystawianie w jej ośrodkach jako dodatkowa atrakcja.

Sceny plenerowe do serialu były realizowane w autentycznym ośrodku tego samego typu, choć należącym do konkurencyjnej sieci Warners, położonym w Dovercourt w hrabstwie Essex. Przez pierwsze dwie serie ekipa przyjeżdżała tam wczesną wiosną, przed otwarciem obiektu dla turystów. Wywoływało to jednak protesty aktorów, którzy ryzykowali własnym zdrowiem, grając sceny w odkrytym basenie czy w letnich strojach przy bardzo niskich temperaturach. Poza tym powodowało to kłopoty ze scenografią, gdyż drzewa nie miały jeszcze liści. Począwszy od serii 3, zdjęcia realizowane były w lecie i wczesną jesienią, choć odbywało się to kosztem zmniejszenia liczby dni zdjęciowych w autentycznym ośrodku, a zwiększenia liczby scen kręconych w studiu (w BBC Television Centre w Londynie) oraz w plenerach poza ośrodkiem.

Tytuł

Słowa Hi-de-Hi! nie mają w języku angielskim żadnego konkretnego znaczenia. Jest to zawołanie, pierwotnie pochodzące z piosenki Caba Callowaya, którym animatorzy pozdrawiają wczasowiczów, ci zaś odkrzykują im „Ho-di-Ho!”.

Piosenka tytułowa

Głównym motywem muzycznym serialu jest piosenka Holiday Rock, napisana przez Jimmy’ego Perry’ego i śpiewana przez Paula Shane’a, w sposób wyraźnie nawiązujący do stylu Elvisa Presleya. Kilku innych członków obsady śpiewa w chórkach. W 1981 utwór ten trafił na brytyjskie listy przebojów, m.in. do Top of the Pops.

Bibliografia

• David R. Croft: You have been watching: the autobiography of David Croft. London: BBC, 2004. ISBN 0-563-48739-9.
• Hi-de-Hi! w portalu British Comedy Guide
• Hi-de-Hi! w serwisie BBC Comedy

Linki zewnętrzne

• Ekran tytułowy serialu
• Hi-de-Hi! w bazie IMDb (ang.)