Hieronim Łopaciński

Hieronim Rafał Łopaciński
Rafał Lubicz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 września 1860
Ośno Górne

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1906
Lublin

Zawód, zajęcie

językoznawca

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Hieronim Rafał Łopaciński[1] herbu Lubicz, pseudonim „Rafał Lubicz” (ur. 30 września 1860 w Ośnie Górnym, zm. 24 sierpnia 1906 w Lublinie) – polski językoznawca i etnograf, historyk Lublina, członek Akademii Umiejętności.

Życiorys

Hieronim Łopaciński urodził się w Ośnie Górnym w Kaliskiem. Był synem Ludwika, dzierżawcy i pisarza więziennego, oraz Marii z Krusiewiczów. Prawnuk Bartłomieja Łopacińskiego, z gałęzi upickiej rodu Łopacińskich z Litwy, której członkowie mieszkali potem w Inflantach (z gałęzi tej wywodzi się babka Czesława Miłosza[2]), bądź z linii pisarskiej Łopacińskich[3].

Uczęszczał do szkoły powszechnej w Brześciu Kujawskim, następnie do Męskiego Gimnazjum Klasycznego w Kaliszu, które ukończył ze srebrnym medalem w 1879. W latach 1879–1883 studiował filologię na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach pracował przez rok jako nauczyciel języków starożytnych w III Gimnazjum w Warszawie, a od 1 stycznia 1884 był profesorem filologii i historii w gimnazjum w Lublinie. W 1904 nie przyjął propozycji objęcia Katedry Historii Literatury Uniwersytetu Lwowskiego (po śmierci Piotra Chmielowskiego). W 1900 został powołany na członka korespondenta krakowskiej AU (późniejszej PAU). Był odznaczony Orderami św. Anny (1896) i św. Stanisława (1888).

Jego zainteresowania naukowe obejmowały słownictwo gwarowe, obrzędy ludowe, historię Lublina, bibliologię, latynistykę. Zajmował się m.in. prowincjonalizmami w terminologii zawodowej – górniczej, flisackiej, rybackiej. Badał obrzędy ludowe Zielonych Świątek i wigilii św. Jana Chrzciciela. Prowadził badania nad rękopisami i inkunabułami w archiwach prowincjonalnych. Przyczynił się do utworzenia Muzeum Ludowego i Biblioteki Publicznej w Lublinie (późniejszą Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną w Lublinie nazwano jego imieniem), gromadził pamiątki historyczne związane z Lublinem z XVII-XIX w. W 1901 przygotował „Wystawę sztuki i starożytności”, na której prezentowano zbiory antropologiczne, modele chat, ubiory, narzędzia, rzemiosło artystyczne. Łopaciński współpracował z pismem geograficzno-etnograficznym „Wisła”, utrzymywał kontakty naukowe m.in. z Janem Karłowiczem, Adamem Antonim Kryńskim, Janem Łosiem, Wojciechem Kętrzyńskim.

Zmarł wskutek wypadku drogowego; wypadł z bryczki poniesionej przez konie, doznając ciężkich obrażeń, które okazały się śmiertelne.

Grób Hieronima Łopacińskiego na cmentarzu przy Lipowej

Dzieła

Ogłosił ponad 160 prac naukowych, m.in.:

  • Sprawozdanie o przekładzie Korneliusza Neposa, dokonanym przez prof. A. Mierzyńskiego (1884)
  • O sposobach zachowania ubioru ludu (1888)
  • Przysłowia, wyrażenia przysłowiowe, przypowieści od nazw miejscowych Ziemi Kaliskiej. Przyczynek do paremiografii polskiej (1888)
  • Oskar Kolberg i ostatnia jego praca (1890)
  • Przyczynki do słownika języka polskiego (1891-1900, 2 tomy)
  • Sobótka (1891)
  • Glosy polskie z połowy XV wieku (1893)
  • Najdawniejsze słowniki polskie drukowane (1897)
  • Najdawniejsze świadectwa polskie o wróżbach w wigilię św. Andrzeja (1897)
  • Zabytki cywilizacji pierwotnej (1897)
  • Z dziejów cechu mularskiego i kamieniarskiego w Lublinie (1899)
  • Życie i prace Jana Karłowicza (1904, z Erazmem Majewskim)

Był także encyklopedystą. Na prośbę Zygmunta Glogera napisał do jego Encyklopedii staropolskiej dwa hasła Pomniki i Słowniki polskie. Jego nazwisko jako współtwórcę tej encyklopedii wymienia autor w posłowiu tomu IV[4].

Przypisy

  1. Adrian (1974-) Uljasz, Hieronim Łopaciński 1860-1906 : człowiek, dzieło, pamięć, Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego (Lublin), 2006 [dostęp 2019-03-22].
  2. Cz. Miłosz, Spiżarnia literacka, Kraków 2004, s. 79-80.
  3. Z. Bieleń Hieronim Łopaciński we wspomnieniach, Lublin 2004, s. 120, brak potwierdzenia w herbarzach.
  4. Gloger t. IV 1903 ↓.

Bibliografia

  • R. Bender, Hieronim Rafał Łopaciński [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 394-396.
  • Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 2: K-O, Wrocław 1984
  • Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. IV. Warszawa: Druk P. Laskauera i W.Babickiego, 1903.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grób Hieronima Łopacińskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Hieronima Łopacińskiego na cmentarzu przy Lipowej
Hieronim Łopaciński portrait (cropped).jpg
Portret Hieronima Łopacińskiego
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.