Hilarion (Rogalewski)

Hilarion

Arcybiskup czernihowski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data śmierci	1738/1739/1742
Miejsce pochówku	?↗
Arcybiskup czernihowski
Okres sprawowania	1735–1738
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia czernihowska
Śluby zakonne	przed 1722
Prezbiterat	przed 1722
Sakra biskupia	26 marca 1732

Hilarion, nazwisko świeckie Rogalewski (zm. w 1738, 1739 lub 1742) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Pochodził z Mińska. Ukończył Akademię Mohylańską w Kijowie, zaś po uzyskaniu dyplomu końcowego złożył wieczyste śluby mnisze. Następnie wyjechał do Rosji i dzięki protekcji marszałka Szeremetjewa został naczelnym kapelanem wojska rosyjskiego, następnie był głównym kapelanem floty. 23 lipca 1722 otrzymał godność archimandryty i został przełożonym Mgarskiego Monasteru Przemienienia Pańskiego k. Łubni. Po sześciu latach został przeniesiony do monastyru Dońskiego w Moskwie, gdzie również był przełożonym^[1].

26 marca 1732 przyjął chirotonię na biskupa kazańskiego i natychmiast został podniesiony do godności arcybiskupiej. W eparchii kazańskiej skupiał swoje wysiłki na rozwoju szkolnictwa cerkiewnego i prowadzeniu działalności misyjnej wśród miejscowej ludności nierosyjskiej. Sprowadził do Kazania studentów Akademii Mohylańskiej: Beniamina (Pucka-Hryhorowicza) i Stefana Głowackiego (obaj zostali w przyszłości biskupami Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Uczestniczyli oni w utworzeniu przy Ziłantowskim Monasterze Zaśnięcia Matki Bożej seminarium duchownego oraz czterech szkół dla ludności nierosyjskiej w Kazaniu, Jełabudze, Ciwilsku i Cariewokokszajsku^[1].

W 1735 został przeniesiony na katedrę czernihowską. Jeszcze w tym samym roku popadł w konflikt z kapitanem Kobylinem, który bez stosownego carskiego ukazu prowadził pobór mnichów do wojska. Hilarion znalazł się w areszcie, następnie został zwolniony, jednak Świątobliwy Synod Rządzący kontynuował śledztwo w jego sprawie. W 1738 hierarcha odszedł z urzędu i zamieszkał w Ławrze Pieczerskiej. Zmarł na drodze do Petersburga w roku 1738, 1739 lub 1742, jadąc na posiedzenie Synodu w swojej sprawie. Został pochowany w Monasterze Chłopięcym w Twerze^[1].

Przypisy