Hilary i Jackie

Hilary i Jackie
Hilary and Jackie
Gatunek

biograficzny

Rok produkcji

1998

Data premiery

14 września 1999

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

121 min

Reżyseria

Anand Tucker

Scenariusz

Frank Cottrell Boyce

Główne role

Emily Watson
Rachel Griffiths

Muzyka

Barrington Pheloung

Zdjęcia

David Johnson

Scenografia

Alice Normington

Kostiumy

Sandy Powell

Montaż

Martin Walsh

Produkcja

Nicolas Kent
Andy Paterson

Hilary i Jackie – brytyjski film biograficzny zrealizowany w 1998 roku na podstawie pisanej równocześnie książki wspomnieniowej A Genius in the Family Hilary du Pré i Piersa du Pré. Tytułowa Jackie to Jacqueline du Pré (1945-1987), brytyjska wiolonczelistka zaliczana do grona najwybitniejszych wirtuozów w historii tego instrumentu. Karierę artystki zniszczyła choroba – stwardnienie rozsiane.

Główne role

Fabuła

Film podzielony jest na dwie części. Pierwsza, zatytułowana „Hilary”, opowiada historię dwóch uzdolnionych muzycznie sióstr z punktu widzenia starszej z nich, Hilary du Pré. W dzieciństwie zdolniejsza wydawała się Hilary, która grała na flecie, od Jackie ćwiczącej na wiolonczeli. Później role się odwróciły. Jackie została międzynarodowej sławy wirtuozerką, a Hilary wyszła za mąż za dyrygenta Christophera Finzi (Kiffera) i przeprowadziła się na wieś. Jackie doznawała okresowo załamań nerwowych, które były zapowiedzią przyszłej choroby. Chcąc pomóc chorej siostrze, Hilary w końcu zaakceptowała romans Jackie z Kifferem.

Druga część pt. „Jackie”, uzupełnia pierwszą z punktu widzenia młodszej siostry. Opowiada o małżeństwie Jackie ze słynnym argentyńsko-izraelskim pianistą Danielem Barenboimem oraz o jej chorobie wraz z postępującym paraliżem.

Odbiór filmu

Krytycy chwalili film. Każda z aktorek grających tytułowe siostry dostała nominację do Oskara (Emily Watson – dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, Rachel Griffiths – dla najlepszej aktorki drugoplanowej). Z drugiej strony, film (który ukazał się jeszcze za życia Christophera Finzi i Daniela Barenboima), wywołał silne wzburzenie pewnych środowisk, m.in. protest słynnego wiolonczelisty Mstisława Rostropowicza.

Linki zewnętrzne