Hipolit Duljasz

Hipolit Duljasz

Andrzej , Bartek

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1911 Radom
Data śmierci	16 lipca 1996
Przebieg służby
Formacja	ludowe Wojsko Polskie Urząd Bezpieczeństwa
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	funkcjonariusz MBP
Odznaczenia

Grób Hipolita Duljasza na cmentarzu komunalnym Północnym

Hipolit Duljasz pseud. Andrzej, Bartek (ur. 10 listopada 1911 w Radomiu, zm. 16 lipca 1996^[1]) – funkcjonariusz organów bezpieczeństwa PRL, pułkownik Milicji Obywatelskiej, dyrektor Centralnego Zarządu Więziennictwa MSW w latach 1955–1956, dyrektor Departamentu VI Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (Departament Więziennictwa) w latach 1951–1954.

Życiorys

Skończył Szkołę Rzemieślniczo-Handlową. Z zawodu był ślusarzem-mechanikiem. W 1930 skazany na cztery lata, a w 1937 na 8 lat więzienia za działalność komunistyczną, we wrześniu 1939 wydostał się z więzienia i udał się do Łucka zajętego przez Armię Czerwoną, brał udział w organizowaniu tam władzy sowieckiej. W styczniu 1940 przeniósł się do Lwowa i został tam racjonalizatorem i przewodniczącym Komitetu Fabrycznego w Remontowej Bazie Samochodów i Czołgów. Po 22 czerwca 1941 ewakuowany do obwodu czelabińskiego, gdzie pracował w zakładach metalurgicznych. We wrześniu 1943 wstąpił do 2 Dywizji Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego i został zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych. W lutym 1944 przerzucono go na tyły frontu jako zastępcę dowódcy ds. polityczno-wychowawczych w sowieckim oddziale partyzanckim dowodzonym przez mjr Czesława Klima. W sierpniu 1944 przydzielony do Resortu Bezpieczeństwa Publicznego został kierownikiem Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego organizowanego na przyczółku sandomierskim dla województwa kieleckiego^[2].

W 1956 ukończył Centralną Szkołę Partyjną.

Zastępca dyrektora tego departamentu 1950–1951, kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy i zastępca kierownika WUBP w Katowicach w 1945.

Zastępca kierownika Grupy Operacyjnej MBP na Górnym Śląsku, kierownik WUBP w Kielcach z siedzibą w Sandomierzu od sierpnia 1944 do stycznia 1945. Syn Antoniego i Józefy. Członek KPP, PPR i PZPR. Od 1934 pracownik Egzekutywy Komitetu Okręgowego KPP w Radomiu, a następnie instruktor okręgowy na Okręg KPP Łódź. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Północnym na Wólce Węglowej, kwatera E-VII-2-1-18^[3].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 października 1945)^[4]
• Krzyż Walecznych (17 września 1946)^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Rok pierwszy. Powstanie i działalność aparatu bezpieczeństwa publicznego na Rzeszowszczyźnie (sierpień 1944-lipiec 1945), oprac. Dariusz Iwaneczko, Zbigniew Nawrocki, Rzeszów 2005.
• Stefan Skwarek: Na wysuniętych posterunkach. W walce o władzę ludową na Kielecczyźnie 1944-1954. Warszawa: 1977.

Linki zewnętrzne

• Profil służbowy Hipolita Duljasza w BIP IPN. katalog.bip.ipn.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].