Horace Rice

Horace Rice
Ilustracja
Państwo Australia
Data i miejsce urodzenia5 września 1873
Sydney
Data i miejsce śmierci1950
Sydney
Graleworęczna, jednoręczny backhand
Gra pojedyncza
Australian OpenW (1907)
Wimbledon2R (1913)
Gra podwójna
Australian OpenW (1910, 1915)

Horace M. Rice (ur. 5 września 1872 w Sydney, zm. 1950 w Sydney) – australijski tenisista, zwycięzca Australasian Championships w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

Rice był zawodnikiem leworęcznym, występującym na korcie w charakterystycznych długich białych spodenkach i czarnych skarpetach. Angażował się przede wszystkim w grę z głębi kortu i przebijanie wszystkich możliwych piłek, a czynił to w sposób nietypowy – bekhend i forhend grał tą samą stroną rakiety. Z podstawowych uderzeń bekhend był jego silniejszą bronią, natomiast serwisu używał podcinanego.

Znany był również z długowieczności sportowej. Między jego debiutem i ostatnim meczem w charakterze reprezentanta Nowej Południowej Walii upłynęło 31 lat (1894–1925). Zaliczył także szereg występów w Australasian Championships (Australian Open). W inauguracyjnej edycji w 1905 roku odpadł w 1 rundzie z późniejszym zwycięzcą Rodneyem Heathem, ale dwa lata później okazał się najlepszy, w decydującym meczu pokonując Harry’ego Parkera. W latach poprzedzających wybuch I wojny światowej jeszcze kilkakrotnie pokazywał się z dobrej strony, osiągając finały gry pojedynczej w 1910, 1911 i 1915 roku (ostatnia edycja przedwojenna). W latach 1916–1918 turniej nie był rozgrywany, a z frontu nie powróciło m.in. trzech dawnych mistrzów imprezy; Rice, mimo ukończonych 45 lat, pozostał w czołówce i jeszcze w 1920 oraz w 1923 roku dochodził do półfinałów.

W 1913 roku zagrał na Wimbledonie, przegrywając w 2 rundzie. W tym samym wystąpił we wspólnej reprezentacji Australii i Nowej Zelandii w Pucharze Davisa, ulegając Amerykanom Maurice'owi McLoughlinowi w trzech i Richardowi Williamsowi w pięciu setach.

W Australasian Championships Rice skutecznie startował także w grach podwójnych. W 1910 i 1915 roku wygrywał grę podwójną mężczyzn, w tej samej konkurencji był w finale w latach 1907, 1920 i 1923. W 1923 roku wygrał też jedną z pierwszych edycji gry mieszanej, mając za partnerkę Sylvię Lance Harper.

Wysoko cenił Rice'a jeden z jego współczesnych rywali, nowozelandzki mistrz Wimbledonu Anthony Wilding, który określał go jako gracza niepowtarzalnego, o tenisie będącym niezwykłym połączeniem brzydoty i skuteczności.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–3)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Zwycięzca1.1907Australasian Championships, BrisbaneTrawiastaNowa Zelandia Harry Parker6:3, 6:4, 6:4
Finalista1.1910Australasian Championships, AdelaideTrawiastaAustralia Rodney Heath4:6, 3:6, 2:6
Finalista2.1911Australasian Championships, MelbourneTrawiastaAustralia Norman Brookes1:6, 2:6, 3:6
Finalista3.1915Australasian Championships, BrisbaneTrawiastaWielka Brytania Gordon Lowe6:4, 1:6, 1:6, 4:6

Gra podwójna (2–3)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalista1.1907Australasian Championships, BrisbaneTrawiastaAustralia George WrightAustralia William Gregg
Nowa Zelandia Harry Parker
2:6, 6:3, 2:6, 2:6
Zwycięzca1.1910Australasian Championships, AdelaideTrawiastaAustralia Ashley CampbellAustralia Rodney Heath
Australia John L. Odea
6:3, 6:3, 6:2
Zwycięzca2.1915Australasian Championships, BrisbaneTrawiastaAustralia Clarence ToddWielka Brytania Gordon Lowe
Australia Bert St. John
8:6, 6:4, 7:9, 6:3
Finalista2.1920Australasian Championships, AdelaideTrawiastaAustralia Ray TaylorAustralia Pat O’Hara Wood
Australia Ronald Thomas
1:6, 0:6, 5:7
Finalista3.1923Australasian Championships, BrisbaneTrawiastaAustralia Dudley BulloughAustralia Pat O’Hara Wood
Australia Bert St. John
4:6, 3:6, 6:3, 0:6

Gra mieszana (1–0)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerkaPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca1.1923Australasian Championships, BrisbaneTrawiastaAustralia Sylvia Lance HarperAustralia Margaret Molesworth
Australia Bert St. John
2:6, 6:4, 6:4

Bibliografia

Media użyte na tej stronie