Hubert Pala
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Hubert Stefan Pala | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 września 1933 Chorzów | ||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 5 września 2007 Hamm | ||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 173 cm[1] | ||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | napastnik, obrońca | ||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Hubert Stefan Pala (ur. 4 września 1933 w Chorzowie, zm. 5 września 2007 w Hamm) polski piłkarz występujący na pozycji napastnika i obrońcy, reprezentant Polski w 1960 roku, olimpijczyk, trener.
Kariera
Klubowa
Pala był wychowankiem Azotów Chorzów. W 1950 roku trafił do Ruchu Chorzów w wyniku fuzji do jakiej doszło z jego macierzystym klubem[1]. W „Niebieskich” zadebiutował 31 maja 1953 roku w wygranym 5:0 meczu z Gwardią Warszawa, zaś pierwszą bramkę strzelił 14 czerwca 1953 roku w zwycięskim 2:0 spotkaniu z Lechem Poznań[2]. W sezonie 1953 Pala święcił z drużyną zdobycie tytułu mistrza Polski, jednak nie dokończył rozgrywek w jego barwach ze względu na powołanie do wojska i oddelegowanie do Legii Warszawa[1][3]. W nowym zespole zadebiutował 15 listopada 1953 roku w wygranym 1:2 pd. meczu ze Ślęzą Wrocław, natomiast pierwszego gola zdobył w zwycięskim 4:2 spotkaniu z rezerwami Legii. Oba spotkania były rozegrane w ramach Pucharu Polski[4]. „Wojskowych” reprezentował do 1955 roku, jednak ze względu na kontuzję ścięgna Achillesa przez blisko dwa lata nie pojawił się na boisku[5]. Następnie został zawodnikiem Wawela Kraków, po czym w 1956 roku wrócił do Ruchu i reprezentował go przez osiem lat. W sezonie 1956 Pala został wicemistrzem Polski, natomiast w sezonie 1960 święcił drugi tytuł mistrzowski w swojej karierze. W latach 1963–1964 Pala grał w Rakowie Częstochowa, zaś karierę piłkarską zakończył w Błękitnych Kielce, dla których występował w 1965 roku[1].
Reprezentacyjna
Pala był reprezentantem Polski w 1960 roku. Wystąpił w tym czasie w trzech meczach[6]. Zadebiutował w kadrze prowadzonej przez selekcjonera Czesława Kruga 26 czerwca 1960 roku wygranym 4:0 spotkaniu towarzyskim z Bułgarią[7]. Pala zagrał w 1960 roku na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie. Wystąpił we wszystkich trzech meczach grupowych przeciwko reprezentacji: Tunezji, Dani i Argentyny[8].
Trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Pala został trenera. Dwukrotnie w tym czasie prowadził Ruch Chorzów. W sezonie 1968/1969 prowadził drużynę w duecie z Eugeniuszem Pohlem. W roli szkoleniowca zadebiutował 11 maja 1969 roku w wygranym 2:0 meczu ze Stalą Rzeszów[9][1]. W sezonie 1970/1971 Pala prowadził Ruch jako samodzielny trener w jednym spotkaniu ligowym oraz dwóch o Puchar Polski[10][1].
Statystyki
Klubowe
| Sezon | Klub | Liga | Liga krajowa[1][11] | |
|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | |||
| 1953 | Ruch Chorzów | I Liga | 12 | 6 |
| 1953 | Legia Warszawa | I Liga | 0 | 0 |
| 1954 | Legia Warszawa | I Liga | 1 | 0 |
| 1955 | Legia Warszawa | I Liga | 0 | 0 |
| 1956 | Ruch Chorzów | I Liga | 19 | 5 |
| 1957 | Ruch Chorzów | I Liga | 9 | 1 |
| 1958 | Ruch Chorzów | I Liga | 18 | 5 |
| 1959 | Ruch Chorzów | I Liga | 21 | 5 |
| 1960 | Ruch Chorzów | I Liga | 22 | 0 |
| 1961 | Ruch Chorzów | I Liga | 5 | 0 |
| 1962 | Ruch Chorzów | I Liga | 1 | 0 |
| 1962/1963 | Ruch Chorzów | I Liga | 2 | 0 |
| Razem | 110 | 23 | ||
Reprezentacyjne
| Mecze i gole w reprezentacji | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Polska[12] | |||||||
| Lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Wynik | Rozgrywki | ||
| 1. | 26.06.1960 | Chorzów, Polska |  Bułgaria | towarzyski | |||
| 2. | 26.08.1960 | Rzym, Włochy |  Tunezja | IO 1960 | |||
| 3. | 29.08.1960 | Livorno, Włochy |  Dania | IO 1960 | |||
| nieoficjalny | 01.09.1960 | Neapol, Włochy |  Argentyna | IO 1960 | |||
Trenerskie
| Sezon | Zespół | Liga | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | % wygranych | |||
| 1968/1969[9] | Ruch Chorzów | I Liga | 7 | 5 | 1 | 1 | 71.4 |
| 1970/1971[10] | Ruch Chorzów | I Liga | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Gowarzewski (1945-1962) 2017 ↓, s. 139.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 70–71.
- ↑ Ruch Chorzów: Wspomnienie Huberta Pali (pol.). [dostęp 2019-08-05].
- ↑ Gowarzewski, Szczepłek 1995 ↓, s. 56–57.
- ↑ Legia Warszawa: Hubert Pala (pomocnik) (pol.). [dostęp 2020-01-03].
- ↑ Gowarzewski 1995 ↓, s. 174.
- ↑ Gowarzewski 1995 ↓, s. 97.
- ↑ Gowarzewski 1995 ↓, s. 99.
- ↑ a b Gowarzewski 1995 ↓, s. 112–113.
- ↑ a b Gowarzewski 1995 ↓, s. 116–117.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 100–101.
- ↑ Gowarzewski 1995 ↓, s. 97–99.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
- Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek: Legia Warszawa. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-6-3.
- Andrzej Gowarzewski: Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski 1947-1970. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-4-7.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-63-3.
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 4.0
National Flag of the People's Republic of Bulgaria (1948-1967). Tha flag has got the coat-of-arms from 1948
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).