III Brygada Jazdy

III Brygada Jazdy
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1924

Tradycje
Kontynuacja

3 Samodzielna Brygada Kawalerii

Dowódcy
Pierwszy

gen. ppor. Jan Sawicki

Ostatni

płk Józef Tokarzewski

Organizacja
Dyslokacja

Wilno

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Jazda

III Brygada Jazdy (III BJ) – wielka jednostka jazdy Wojska Polskiego II RP.

Brygada sformowana została w lipcu 1919. W wyprawie kijowskiej 1920 brygada w składzie 2, 5 i 12 pułki ułanów oraz 3 dywizjon artylerii konnej, działała wspólnie z piechotą w kierunku na Żytomierz — Korosteszów — Chwastów, zdobyła Chwastów i weszła do Białej Cerkwi. Dalej uderzała na południe wspólnie z Dywizją Jazdy gen. Karnickiego.

18 kwietnia 1922 roku, po włączeniu w skład Wojska Polskiego formacji zbrojnych Litwy Środkowej, sformowano III BJ w Okręgu Korpusu Nr III[1].

W okresie pokoju stacjonowała w garnizonie Wilno. W 1924 przemianowana została na 3 Samodzielną Brygadę Kawalerii.

Dowódcy

Organizacja pokojowa brygady w latach 1921-1924

  • dowództwo III Brygady Jazdy – Wilno
  • 4 pułk Ułanów Zaniemeńskich – od stycznia 1921 roku do października 1922 roku w Parafianowie, od października 1922 roku do 30 kwietnia 1927 roku w Podbrodziu, Nowoświęcianach, Berezweczu oraz szwadron zapasowy od 9 sierpnia 1920 roku do połowy 1921 roku w Chojnicach i od połowy 1921 roku do połowy 1923 roku w Wilnie i następnie w Wołkowysku[1]
  • 13 pułk Ułanów Wileńskich – 1921–1922 rok w rejonie m. Głębokie, od 1922 roku w Nowowilejce[1]
  • 23 pułk Ułanów Grodzieńskich – od jesieni 1921 roku do kwietnia 1927 roku w Wilnie, później w Podbrodziu i od 1935 roku w Postawach[1]
  • III dywizjon artylerii konnej – w grudniu 1920 roku w Łucku, w lutym 1921 roku w okolicach Przemyśla, w czerwcu 1922 roku w okolicach Wilna[1]

Obsada personalna brygady w 1923

  • dowódca - płk Józef Tokarzewski
  • szef sztabu - rtm. Janusz Korczyński
  • I oficer sztabu - por. Romuald Stankiewicz
  • I oficer sztabu - por. Kazimierz Wyszosław Tomasik
  • p.o. dowódcy 4 puł - ppłk Czesław Kozierowski
  • p.o. dowódcy 13 puł - tyt. płk Rajmund Brzozowski
  • p.o. dowódcy 23 puł - ppłk Aleksander Zelio
  • p.o. dowódcy III dak - ppłk Stefan Trzebiński

Przypisy

  1. a b c d e Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. s. 24.

Bibliografia

  • Almanach oficerski, praca zbiorowa, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923
  • "Księga jazdy polskiej", pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993
  • Mirosław Giętkowski, Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837.
  • Tadeusz Wawrzyński, Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919—1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 5 z 1973
  • Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1923
  • Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. Warszawa: Wydawnictwo Crear, 1992. ISBN 83-900345-0-7.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP