IRB Sevens World Series (2004/2005)

IRB Sevens World Series 2004/2005
2003/2004 2005/2006
Szczegóły turnieju
Termin	2 grudnia 2004 – 11 czerwca 2005
Liczba drużyn	33 (z 6 konfederacji)
Stadiony	8 (w 8 miastach)
I miejsce	Nowa Zelandia
II miejsce	Fidżi
III miejsce	Anglia
Statystyki turnieju
Najlepszy zawodnik	Orene Aiʻi (306)
Najwięcej przyłożeń	David Lemi (46)
Strona internetowa

IRB Sevens World Series (2004/2005) – szósta edycja IRB Sevens World Series, organizowanej przez IRB corocznej serii turniejów dla męskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Składała się z siedmiu turniejów rozegranych pomiędzy grudniem 2004 a czerwcem 2005 roku, w których startowało po szesnaście zespołów.

Cztery zespoły zwyciężały poszczególne zawody – triumfatorzy cyklu, Nowozelandczycy, okazali się najlepsi w czterech z nich; pozostałe trzy podzielili między sobą reprezentanci RPA, uplasowani ostatecznie na trzeciej pozycji Anglicy, a także, po raz pierwszy w historii, Francuzi. Drużyna Fidżi, która nie wygrała żadnego z turniejów, zajęła jednak drugą pozycję w klasyfikacji generalnej – dodatkowo triumfując w Pucharze Świata.

Informacje ogólne

We wszystkich ośmiu lokalizacjach, które rok wcześniej podpisały trzyletnie umowy^[1][2], zaplanowano oficjalne turnieje pod egidą IRB – w siedmiu wchodzące w skład Sevens World Series, zaś w Hongkongu Puchar Świata 2005^[3][4]. Początkowo francuski turniej miał odbyć się podobnie w poprzednim sezonie w Bordeaux^[5], jednak Fédération Française de Rugby w porozumieniu z IRB ostatecznie przeniosła zawody do Paryża^[6][7].

Najlepiej w sezon weszli Anglicy, wygrywając z Fidżyjczykami turniej w Dubaju^[8], kolejne cztery turnieje zdominowali jednak reprezentanci Nowej Zelandii. Pokonali oni kolejno w poszczególnych finałach Fidżi^[9], dwukrotnie Argentynę^[10][11] oraz Anglię^[12] po trzecim turnieju obejmując samodzielne prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Po czterech triumfach z rzędu do europejskiej części cyklu Nowozelandczycy przystępowali zatem niemal pewni kolejnej obrony tytułu, choć matematyczne szanse zachowywały również Anglia i Fidżi^[13]. Ćwierćfinałowa wygrana z Francją w Londynie zagwarantowała im szósty z rzędu triumf w klasyfikacji generalnej cyklu, choć turniej wygrali ostatecznie Południowoafrykańczycy po finałowym zwycięstwie nad Anglią^[14]. Niespodzianką zakończyły się natomiast ostatnie zawody sezonu, bowiem swój pierwszy triumf w historii odnieśli Francuzi, w dwóch ostatnich meczach fazy pucharowej pokonując Nową Zelandię i Fidżi^[15].

Wśród zawodników wyróżniających się w tym sezonie byli Orene Aiʻi, David Lemi, Tafai Ioasa, Julien Malzieu, Neumi Nanuku, Nick Reily, Pete Richards, Federico Serra-Miras, Andy Turnbull i Amasio Valence^[16]. Pierwszy z nich zdobył najwięcej punktów w sezonie (306), drugi zaś triumfował z czterdziestoma sześcioma w klasyfikacji przyłożeń^[17]. Indywidualnie Santiago Gómez Cora i Fabian Juries rywalizowali o pobicie rekordu w liczbie przyłożeń w historii cyklu, który dzierżył Karl Te Nana^[18], a na koniec sezonu lepszy okazał się Argentyńczyk^[17], Ben Gollings pobił zaś rekord Waisale Sereviego w liczbie zdobytych w historii cyklu punktów^[19]

Transmisje telewizyjne osiągnęły łącznie liczbę 582 godzin, co oznaczało wzrost z poprzednim sezonem o 60%, potencjalnie docierając do 150 milionów gospodarstw domowych w 130 terytoriach – z tego transmisji na żywo było 230 godzin, blisko dwukrotnie więcej niż rok wcześniej. Zaangażowanych w to było dwadzieścia dziewięć stacji nadających w dziesięciu językach (angielskim, kantońskim, francuskim, włoskim, hiszpańskim, afrikaans, arabskim, japoński i walijskim), wśród których były ITV, Fox Sports, TVNZ, Star, MNet, Orbit, Setanta Sports, ESPN Sur, Canal+ i J Sports, dodatkowo uruchomiono transmisje radiowe w ponad trzydziestu państwach^[20][21].

Kalendarz

Turniej	Gospodarz	Stadion	Data	Zwycięzca
Dubai Sevens 2004	Dubaj	Dubai Exiles Rugby Ground	2–3 grudnia 2004	Anglia
South Africa Sevens 2004	George	Outeniqua Park	10–11 grudnia 2004	Nowa Zelandia
New Zealand Sevens 2005	Wellington	Westpac Stadium	4–5 lutego 2005	Nowa Zelandia
USA Sevens 2005	Carson	Home Depot Center	12–13 lutego 2005	Nowa Zelandia
Singapore Sevens 2005	Singapur	Stadion Narodowy	16–17 kwietnia 2005	Nowa Zelandia
London Sevens 2005	Londyn	Twickenham Stadium	4–5 czerwca 2005	Południowa Afryka
France Sevens 2005	Paryż	Stade Sébastien Charléty	10–11 czerwca 2005	Francja

System rozgrywek

W poszczególnych turniejach brało udział szesnaście zespołów, a każda z nich mogła liczyć maksymalnie dwunastu graczy^[22].

W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Czołowa dwójka z każdej grupy awansowała do ćwierćfinałów, pozostałe zaś walczyły o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie^[23]:

1. wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
4. większej liczby zdobytych punktów;
5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecze finałowe składały się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmowała siedem minut^[23].

Punkty liczone do klasyfikacji generalnej przyznawane były zespołom walczącym o Cup, finalistom i półfinalistom Plate oraz zwycięzcy Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie^[22]:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
3. drużyny były klasyfikowane ex aequo.

Turnieje

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Fidżi 3  Południowa Afryka  Nowa Zelandia 5  Samoa 6  Argentyna 7  Australia  Szkocja

Półfinały Finał               3 grudnia 2004   Anglia 14     Południowa Afryka 5     3 grudnia 2004       Anglia 26     Fidżi 21 3 grudnia 2004   Fidżi 22   Nowa Zelandia 12

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Fidżi 3  Argentyna  Anglia 5  Południowa Afryka 6  Samoa 7  Kenia  Tunezja

Półfinały Finał               11 grudnia 2004   Nowa Zelandia 28     Argentyna 14     11 grudnia 2004       Nowa Zelandia 33     Fidżi 19 11 grudnia 2004   Fidżi 19   Anglia 12

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Argentyna 3  Fidżi  Południowa Afryka 5  Australia 6  Szkocja 7  Anglia  Samoa

Półfinały Finał               5 lutego 2005   Fidżi 17     Argentyna 21     5 lutego 2005       Argentyna 7     Nowa Zelandia 31 5 lutego 2005   Południowa Afryka 12   Nowa Zelandia 34

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Argentyna 3  Anglia  Australia 5  Fidżi 6  Samoa 7  Południowa Afryka  Francja

Półfinały Finał               13 lutego 2005   Anglia 0     Argentyna 17     13 lutego 2005       Argentyna 5     Nowa Zelandia 34 13 lutego 2005   Australia 12   Nowa Zelandia 31

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Anglia 3  Południowa Afryka  Fidżi 5  Samoa 6  Australia 7  Szkocja  Argentyna

Półfinały Finał               17 kwietnia 2005   Nowa Zelandia 28     Południowa Afryka 14     17 kwietnia 2005       Nowa Zelandia 26     Anglia 5 17 kwietnia 2005   Fidżi 12   Anglia 14

Miejsce Reprezentacja 1  Południowa Afryka 2  Anglia 3  Nowa Zelandia  Argentyna 5  Fidżi 6  Australia 7  Francja  Szkocja

Półfinały Finał               5 czerwca 2005   Nowa Zelandia 26     Południowa Afryka 35     5 czerwca 2005       Południowa Afryka 21     Anglia 12 5 czerwca 2005   Argentyna 7   Anglia 33

Miejsce Reprezentacja 1  Francja 2  Fidżi 3  Nowa Zelandia  Samoa 5  Południowa Afryka 6  Anglia 7  Szkocja  Australia

Półfinały Finał               11 czerwca 2005   Nowa Zelandia 12     Francja 14     11 czerwca 2005       Francja 28     Fidżi 19 11 czerwca 2005   Fidżi 29   Samoa 7

Statystyki

Lp. Zawodnik Punkty 1 Orene Aiʻi 306 2 David Lemi 292 3 Ben Gollings 244 4 Neumi Nanuku 175 5 Santiago Gómez Cora 147 6 Nick Reily 141 7 James Morgan 135 8 Amasio Valence 122 9 Mark Tanuvasa 112 10 Mzwandile Stick 110

Lp. Zawodnik Przyłożenia 1 David Lemi 46 2 Neumi Nanuku 33 3 Santiago Gómez Cora 29 4 Nick Reily 27 5 Orene Aiʻi 24 6 Roy Kinikinilau 21 7 Tafai Ioasa 20 = Mosese Luveitasau 20 9 Andrew Turnbull 19 10 Ben Gollings 18

Klasyfikacja generalna

Miejsce	Reprezentacja	Punkty
		DUB	GEO	WEL	LAN	SGP	LON	PAR	Ogółem
1	Nowa Zelandia	12	20	20	20	20	12	12	116
2	Fidżi	16	16	12	8	12	8	16	88
3	Anglia	20	12	4	12	16	16	6	86
4	Południowa Afryka	12	8	12	4	12	20	8	76
5	Argentyna	6	12	16	16	4	12	2	68
6	Samoa	8	6	4	6	8	2	12	46
7	Australia	4	2	8	12	6	6	4	42
8	Francja	0	0	0	4	2	4	20	30
9	Szkocja	4	0	6	0	4	4	4	22
10	Kenia	0	4	2	0	0	0	0	6
11	Tunezja	0	4	–	–	–	0	0	4
12	Portugalia	2	0	–	–	–	0	0	2
=	Kanada	0	0	0	2	0	0	0	2
14	Irlandia	0	0	–	–	–	–	–	0
=	Indie Zachodnie	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Tajlandia	–	–	–	–	0	–	–	0
=	Stany Zjednoczone	–	–	0	0	–	–	–	0
=	Niue	–	–	0	–	–	–	–	0
=	Meksyk	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Zatoka Perska	0	0	–	–	–	–	–	0
=	Singapur	–	–	–	–	0	–	–	0
=	Urugwaj	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Tonga	–	–	0	0	–	–	–	0
=	Rosja	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Chiny	–	–	–	–	0	–	–	0
=	Japonia	–	–	0	–	–	–	–	0
=	Uganda	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Gruzja	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Hongkong	–	–	–	–	0	–	–	0
=	Włochy	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Chińskie Tajpej	–	–	–	–	0	–	–	0
=	Namibia	–	0	–	–	–	–	–	0
=	Wyspy Cooka	–	–	0	–	–	–	–	0

Przypisy

Bibliografia

• Overview (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
• IRB Sevens World Series 2004/05 (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
• 2005 IRB Sevens Standings (ang.). rugby7.com. [dostęp 2017-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-30)].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (ang.)