Igor Kisiel

Igor Kisiel
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1910
Szawle

Data i miejsce śmierci

24 sierpnia 1988
Wrocław

Specjalność: budownictwo
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Igor Kisiel (ur. 17 listopada 1910 w Szawlach, zm. 24 sierpnia 1988 we Wrocławiu) – polski inżynier, wykładowca Politechniki Śląskiej i Politechniki Wrocławskiej, prorektor Politechniki Wrocławskiej, doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej i Politechniki Wrocławskiej, specjalista z geotechniki, reologii i mechaniki gruntów.

Działalność naukowa i zawodowa

Do 1930 mieszkał na Wileńszczyźnie. Studia wyższe rozpoczął na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, od 1931 w Warszawie. Absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w 1936. W latach 1936-1939 pracował w Ministerstwie Komunikacji w Biurze Dróg Wodnych. Po wybuchu II wojny światowej był w Warszawie. Od 1944 do 1945 pracował w Zarządzie dróg na froncie. Od 1946-1950 na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, był głównym inżynierem w Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego w Gliwicach od 1948 do 1952. W latach 1950-1980 pracował na Politechnice Wrocławskiej. W 1950 na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Politechniki Śląskiej uzyskał doktorat. W 1958 roku został mianowany docentem, w 1966 profesorem nadzwyczajnym a w 1969 profesorem zwyczajnym.

W latach 1953-1968 był kierownikiem Katedry Budownictwa Żelbetowego (Fundamentowania) na Wydziale Budownictwa, prorektorem do spraw studiów zaocznych od 1954 do lutego 1956, prodziekanem i dziekanem Wydziału Budownictwa od 1958 do 1961. Od września 1968 do 1975 był dyrektorem i organizatorem Instytutu Geotechniki. Był jednym z organizatorów Oddziału Górnictwa Odkrywkowego w 1964, od 1968 Wydziału Górniczego na Politechnice Wrocławskiej. Był redaktorem Zeszytów Naukowych Politechniki Wrocławskiej. Od 1980 na emeryturze. W latach 1955-1957 pracował w Akademii Nauk w Chinach.

  • Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (1969)
  • Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk (1977)
  • Członek wielu organizacji naukowych: Polskiego Komitetu Geotechniki, Towarzystwa Naukowego Wrocławskiego, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Gruntów i Fundamentów (1965-1988), Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaniki Skał. Należał do Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa.
  • W 1946-1954 był rzeczoznawcą Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach.
  • Należał do grona twórców i projektantów oraz konsultantów największych inwestycji geotechnicznych w Polsce.
  • Był autorem, współautorem ponad 160 publikacji na temat dynamiki budowli, reologii gruntów, w tym 4 książek. Promotor 19 doktoratów.
  • Autor kilkuset prac projektowych, ekspertyz w odbudowie i rozbudowie przemysłu wydobywczego i energetyki, m.in.: Rybnickiego Okręgu Węglowego, Kombinatu Paliwowo-Energetycznego „Turów”, kopalni węgla brunatnego w Turowie i kopalni węgla brunatnego i elektrowni w Bełchatowie. Był redaktorem czasopisma naukowego „Studia Geotechnika” od 1970-1980.
  • Doktor honoris causa Politechniki Wrocławskiej (1985)
  • Doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej (1985)
  • Gmach Instytutu Budownictwa Politechniki Wrocławskiej od 15 XI 1999 został nazwany imieniem Igora Kisiela, nazwisko umieszczono na tablicy osób najbardziej zasłużonych dla Politechniki Wrocławskiej i tablica pamiątkowa na ścianie Soboru Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy we Wrocławiu (30 kwietnia 2012).

Zmarł 24 sierpnia 1988 r., a jego grób znajduje się we Wrocławiu na Cmentarzu Grabiszyńskim[1].

Główne dzieła[2]

  • Dynamika fundamentów pod maszyny (1957),
  • Reologia w budownictwie (1967),
  • Zarys reologii gruntów, t.1 (1966),
  • Zarys reologii gruntów, t.2 (1969),
  • Budownictwo betonowe, t.12 (1971).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ "Grave record for Igor Kisiel (18 May 1910 – 24 Aug 1988), BillionGraves Record 48424854 Wrocław, wrocławski, dolnośląskie, Poland" (ang.). BillionGraves.com. [dostęp 2022-05-09].
  2. ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 368.
  3. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 533-534

Bibliografia

  • Burak M., Dackiewicz K., Regiel P., Wrocławskie uczelnie techniczne 1910-2010, Wrocław 2010
  • Księga jubileuszowa 50-lecia Politechniki Wrocławskiej 1945-1995, red. R. Czoch, Wrocław 1995
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, red. L. Becela et al., warszawa 1989
  • Święto nauki 15 listopada 1999 roku. „Pryzmat. Pismo Informacyjne Politechniki Wrocławskiej”, 1999, nr 125.