Ikar (szybowiec)
| ||
.jpg) | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Polska | |
| Producent | Kolejowy Klub Szybowcowy „Szybownia” | |
| Konstruktor | Jan Czarnecki, Kazimierz Wroński | |
| Typ | szybowiec | |
| Konstrukcja | drewniana | |
| Załoga | 1 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 1926 | |
| Lata produkcji | 1925 | |
| Liczba egzemplarzy | 1 | |
| Dane techniczne | ||
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 10 m | |
| Wydłużenie | 6,2 | |
| Długość | 6 m | |
| Wysokość | 1,7 m | |
| Powierzchnia nośna | 17 m² | |
| Masa | ||
| Własna | 60 kg | |
| Użyteczna | 70 kg | |
| Startowa | 130 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 40 km | |
| Doskonałość maks. | 10 | |
| Dane operacyjne | ||
| Użytkownicy | ||
| Polska | ||
Ikar – polski szybowiec amatorski, skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia
Jan Czarnecki i Kazimierz Wroński w 1925 roku zaprojektowali szybowiec „Ikar” z myślą o jego wystawieniu w II Wszechpolskim Konkursie Szybowcowym. Z racji zatrudnienia w Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów „Samolot” i dostępu do jej zasobów zdecydowali się na zastosowanie skrzydła z samolotu Hanriot H.28. Kolejowe Koło Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej przy Dworcu Głównym w Poznaniu finansowało budowę szybowca, latem 1925 roku zlecono wykonanie budowy Kolejowemu Klubowi Szybowcowemu „Szybownia”. Pomimo wykorzystania gotowych elementów z H.28 nie zdołano jej ukończyć przed rozpoczęciem Konkursu.
Oblot szybowca nastąpił wiosną następnego roku, wykonano na nim kilka skoków. W konstrukcji wprowadzono zmiany, dodano podwozie kołowe. Miało to umożliwić start za samochodem. Do prób nie doszło, szybowiec został uszkodzony podczas transportu na lotnisko Ławica. Nie zdecydowano się na jego remont, został skasowany.
Konstrukcja
Jednomiejscowy szybowiec konstrukcji drewnianej w układzie górnopłatu.
Kadłub o przekroju prostokątnym, kryty sklejką, na przodzie miał zamontowany hak startowy. Kabina pilota otwarta, osłonięta wiatrochronem. Płat dwudźwigarowy o obrysie prostokątnym, kryty w całości płótnem, wyposażony w Lotki. Usztywniony naciągami z drutu zamocowanymi do kadłuba i piramidki nad nim. Podwozie początkowo składało się z drewnianej płozy podkadłubowej, następnie zostało zamienione na trójpunktowe – główne dwukołowe z metalowa płozą ogonową. Usterzenie klasyczne, statecznik poziomy płytowy, powierzchnie sterowe kryte płótnem.
Malowanie
Kadłub malowany na ciemny kolor z białym napisem „IKAR” z przodu. Skrzydła i stery w kolorze cellonu.
Bibliografia
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 683. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 363. OCLC 830596725.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Szybowiec Ikar na peronie Dworca Głównego w Poznaniu