Imisław
Imisław, Jimisław, Himisław – staropolskie imię męskie, po raz pierwszy odnotowane w 1212 roku[1]. Składa się z członów: Imi-, pochodzącego od prasł. *jęti, w trybie rozkazującym *jьmi („jąć”, „rozpocząć”) i -sław („sława”). Nie ma odpowiedników w innych językach słowiańskich[2]. Mogło oznaczać „ten, który zapoczątkowuje sławę”.
Możliwe niektóre staropolskie zdrobnienia: Imiąt(ek), Jimiąt(ek), Imiąt(ko), Jimiąt(ko), Imek, Jimek[2]. Według Stanisława Rosponda, także Masław wywodzi się od niezachowanego *Jimasław (w którym doszło do zaniku nagłosowego j-), które zostało wyparte przez Imisława, ale wielk. i małop. – Jimisława[3].
Imisław imieniny obchodzi 12 lipca i 30 września.
Znane osoby noszące imię Imisław:
- Heymo (Imisław) – biskup wrocławski (1120–1126)
- Imisław – kasztelan rudzki (1212)
- Imisław ze Służewa (zm. po 14 października 1314) – jedyny znany z imienia, a zarazem ostatni piastujący ten urząd kasztelan michałowski
- Imisław Wroński h. Kościesza – biskup płocki (1357–1365)
Żeński odpowiednik – Imisława.
Przypisy
- ↑ Witold Taszycki [red.]: Słownik staropolskich nazw osobowych, t. II, z. 2, Grabowski–Jagiełło. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1969.
- ↑ a b Cieślikowa A. (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
- ↑ S. Rospond, Uwagi polemiczne o Mieszku, Masławie i Dąbrówce, [w:] Onomastica, r. I, Wrocław 1955
| ||||||||||||||