Improperia

Improperia (łac. skargi, wyrzuty, narzekania) – antyfony śpiewane podczas liturgii Wielkiego Piątku w części kościołów chrześcijańskich, m.in. katolickim i luterańskim.

Ich podmiotem lirycznym jest Jezus, który wisząc na krzyżu ubolewa nad odrzuceniem przez naród wybrany. Teksty zestawiają dobrodziejstwa wyświadczone przez cierpiącego Zbawiciela z ludzką niewdzięcznością. Rozpoczynają się od słów wyjętych z Księgi Micheasza:

Ludu mój, cóżem ci uczynił? Czym ci się uprzykrzyłem?[1]

Dalej cytowane są ustępy z pism proroków Starego Testamentu, odnoszące się do ofiary Mesjasza, a ich wykonywaniu w kościołach katolickich towarzyszy adoracja krzyża.

Najpiękniejsze powstały w dobie Renesansu, autorstwa Giovanniego Pierluigiego da Palestriny i Tomása Luisa de Victorii. Na gruncie polskim improperia reprezentują m.in.: kompozycja Stanisława Moniuszki oraz staropolska pieśń Ludu, mój ludu, stanowiąca w istocie rzeczy wolne, polskie tłumaczenie łacińskiej pieśni Popule meus, qui feci tibi.



Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Mi 6,3 w przekładach Biblii.

Bibliografia

  • Improperia. The Catholic Encyclopedia. [dostęp 2009-09-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne