Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952
| |||
Dyscyplina | żużel | ||
---|---|---|---|
Organizator | FIM | ||
Szczegóły turnieju | |||
Zamknięcie (finał) | 18 września 1952 Londyn | ||
Liczba zawodników | 16 (w finale światowym) | ||
I miejsce | Jack Young Australia | ||
II miejsce | Freddie Williams Walia | ||
III miejsce | Bob Oakley Wielka Brytania |
Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1952 – cykl turniejów żużlowych mających wyłonić najlepszych żużlowców na świecie. Tytuł obronił Australijczyk Jack Young.
Po raz pierwszy w eliminacjach uczestniczyli reprezentanci z Norwegii, Austrii, RFN, Finlandii i Holandii.
Eliminacje skandynawsko-kontynentalne
Finał Szwedzki
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Rune Sörmander | Szwecja | 14+3 | ||
2 | Sune Karlsson | Szwecja | 14+2 | ||
3 | Bert Lindarw | Szwecja | 10 | ||
4 | Helge Brinkeback | Szwecja | 9 | ||
5 | Göte Olsson | Szwecja | 9 | ||
6 | Stig Pramberg | Szwecja | 9 | ||
7 | Evert Fransson | Szwecja | 8 | ||
8 | Olle Nygren | Szwecja | 8 | ||
9 | Bo Andersson | Szwecja | 8 | ||
10 | Einar Lindqvist | Szwecja | 7 | ||
11 | Linus Eriksson | Szwecja | 6 | ||
12 | Lars Erik Österberg | Szwecja | 5 | ||
13 | Lars Thaung | Szwecja | 4 | ||
14 | Eskil Carlsson | Szwecja | 3 | ||
15 | Lennart Carlström | Szwecja | 2 | ||
16 | Joel Jansson | Szwecja | 1 | ||
rez. Kjell Carlsson | Szwecja | 2 |
Awans: 8 do kwalifikacji skandynawskiej
Kwalifikacja skandynawska
- 20 czerwca 1952 r. (piątek), Oslo
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Leif Basse Hveem | Norwegia | 14 | ||
2 | Bo Andersson | Szwecja | 13 | ||
3 | Rune Sörmander | Szwecja | 12 | ||
4 | Olle Nygren | Szwecja | 12 | ||
5 | Sune Karlsson | Szwecja | 10 | ||
6 | Stig Pramberg | Szwecja | 9 | ||
7 | Göte Olsson | Szwecja | 9 | ||
8 | Kiehn Berthelsen | Dania | 8 | ||
9 | Werner Lorentzen | Norwegia | 7 | ||
10 | Evert Fransson | Szwecja | 6 | ||
11 | Reidar Kristoffersen | Norwegia | 6 | ||
12 | Bert Lindarw | Szwecja | 5 | ||
13 | Rolf Naess | Norwegia | 5 | ||
14 | Leo Helminen | Finlandia | 2 | ||
15 | Yrjö Heikkilä | Finlandia | 2 | ||
16 | Morian Hansen | Dania | 0 | ||
Awans: 8 do Finału Kontynentalnego
Uwaga! Bo Andersson zastąpił swojego rodaka Helge'a Brinkebacka
Kwalifikacja kontynentalna
- 15 czerwca 1952 r. (niedziela), Monachium
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Fritz Dirtl | Austria | 15 | ||
2 | Josef Kamper | Austria | 14 | ||
3 | Sven Skoglund | Szwecja | 11 | ||
4 | Leopold Killmeyer | Austria | 11 | ||
5 | Tinus Metzelaar | Holandia | 11 | ||
6 | Albin Siegl | RFN | 9 | ||
7 | Ake Lindqvist | Szwecja | 8 | ||
8 | Bob Marks | Wielka Brytania | 7 | ||
9 | Thei Bischops | Holandia | 7 | ||
10 | Karl Killmeyer | Austria | 6 | ||
11 | Josef Hofmeister | RFN | 6 | ||
12 | Gerrit Jonker | Holandia | 5 | ||
13 | Alfred Aberl | RFN | 5 | ||
14 | Franz Neubauer | RFN | 1 | ||
15 | Reg Morgan | Wielka Brytania | 0 | ||
16 | Walter Dirtl | Austria | 0 |
Awans: 5 do Finału Kontynentalnego
Finał Kontynentalny
- 22 czerwca 1952 r. (niedziela), Falköping
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Rune Sörmander | Szwecja | 14 | ||
2 | Olle Nygren | Szwecja | 12 | ||
3 | Stig Pramberg | Szwecja | 11 | ||
4 | Jim Gregory | Wielka Brytania | 11 | ||
5 | Leif Basse Hveem | Norwegia | 11 | ||
6 | Bo Andersson | Szwecja | 11 | ||
7 | Sune Karlsson | Szwecja | 9 | ||
8 | Fritz Dirtl | Austria | 7 | ||
9 | Josef Kamper | Austria | 7 | ||
10 | Ron Phillips | Wielka Brytania | 6 | ||
11 | Göte Olsson | Szwecja | 6 | ||
12 | Ken McKinlay | Wielka Brytania | 5 | ||
13 | Sven Skoglund | Szwecja | 5 | ||
14 | Edvin Fredriksen | Norwegia | 2 | ||
15 | Tony Lewis | Wielka Brytania | 2 | ||
16 | Kiehn Berthelsen | Dania | 0 | ||
Awans: 8 do rundy interkontynentalnej
Uwaga! Edvin Fredriksen z Norwegii zastąpił Tinusa Metzelaara z Holandii
Runda Interkontynentalna
Rozgrywano 12 eliminacji na torach brytyjskich. Wystąpili 96 zawodników.
Tabela → brak danych
Awans: 62 do rundy mistrzowskiej.
Runda mistrzowska
Rozgrywano 10 eliminacji na torach brytyjskich.
Awans: 16+2 do finału światowego
Finał światowy
- 18 września 1952 r. (czwartek), Londyn – Stadion Wembley
Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
---|---|---|---|---|---|
1 | Jack Young | Australia | 14 | (3,3,3,3,2) | |
2 | Freddie Williams | Walia | 13 | (3,2,3,2,3) | |
3 | Bob Oakley | Wielka Brytania | 12 | (3,3,2,1,3) | |
4 | Ronnie Moore | Nowa Zelandia | 10 | (2,2,3,u,3) | |
5 | Arthur Payne | Australia | 9 | (0,1,2,3,3) | |
6 | Dan Forsberg | Szwecja | 9 | (2,3,1,3,u) | |
7 | Dick Bradley | Wielka Brytania | 9 | (3,2,3,1,0) | |
8 | Jeff Lloyd | Wielka Brytania | 7 | (2,2,0,2,1) | |
9 | Arthur Forrest | Wielka Brytania | 7 | (1,1,0,3,2) | |
10 | Henry Long | Związek Południowej Afryki | 7 | (1,0,2,2,2) | |
11 | Brian Crutcher | Wielka Brytania | 6 | (1,3,1,0,1) | |
12 | Split Waterman | Wielka Brytania | 6 | (2,1,0,1,2) | |
13 | Graham Warren | Australia | 5 | (0,1,1,2,1) | |
14 | Derek Close | Wielka Brytania | 4 | (1,0,2,0,1) | |
15 | Cyril Roger | Wielka Brytania | 2 | (0,w,1,1,0) | |
16 | Ron How | Wielka Brytania | 0 | (0,d,0,0,0) | |
rez. Leif Basse Hveem | Norwegia | ns | |||
rez. Trevor Redmond | Nowa Zelandia | ns | |||
Wielka Brytania |
Uwaga! Dan Forsberg ze Szwecji zastąpił w finale Berta Rogera z Wielkiej Brytanii.
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flaga Finlandii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.