Inmarsat
Inmarsat (skrót od International Maritime Satellite) – organizacja utworzona w 1979 roku przez Międzynarodową Organizację Morską (International Maritime Organization) – wyspecjalizowaną agendę ONZ-u. Jej zadaniem miało być zapewnienie komunikacji statkom. Komunikacja miała się odbywać za pośrednictwem satelitów geostacjonarnych.
Działalność
Początkowo Inmarsat wynajmował satelity. Od 1983 roku korzysta z własnych. Obsługiwane są z ponad dwudziestu stacji naziemnych. W kwietniu 1999 dokonano prywatyzacji Inmarsatu, który od tego czasu podlega kontroli International Mobile Satellite Organization (IMSO). Akcje Inmarsatu są notowane na giełdzie w Londynie (London Stock Exchange) i wchodzą w skład wskaźnika FTSE 250.
System satelitów Inmarsat składa się z dwunastu sztucznych satelitów (z tego jedenaście działających) znajdujących się na orbicie geostacjonarnej. Tworzą one sieć umożliwiającą komunikację z prawie każdym punktem na kuli ziemskiej (z wyjątkiem okolic podbiegunowych). Trzy z satelitów znajdują się nad Europą. Od 1996 roku satelity wyposażone są w transpondery umożliwiające dokładniejsze określanie położenia odbiornika na Ziemi (EGNOS) w ramach systemu GPS i Galileo – (EGNOS).
W celu uzyskania połączenia z satelitą musi na niego zostać skierowana specjalna antena paraboliczna (w niektórych wypadkach może zostać użyta prosta antena). Współczesne odbiorniki (telefony satelitarne) mają wielkość małego nesesera i umożliwiają poza komunikacją głosową (telefonowaniem) również wszelkie inne sposoby komunikacji (e-mail, dostęp do sieci komputerowych, wideo itp.)
Satelity i ich oznaczenia
Pozycja satelitów Inmarsat może się zmieniać (stan na wrzesień 2004). Wszystkie satelity znajdują się ok. 35 800 km od powierzchni Ziemi (orbita geostacjonarna).
| Oznaczenie | Pozycja | Masa (z paliwem) | Masa (bez paliwa) | Data i czas startu (czas w UTC) | Rakieta nośna |
| Inmarsat 2-F1 | 143°33′E | 1 310 kg | 690 kg | 30.10.1990 23:16:00 | Delta 6925 |
| Inmarsat 2-F2 | 98°02′W | 1 310 kg | 800 kg | 08.03.1991 23:03:00 | Delta 6925 |
| Inmarsat 2-F3 | 142°02′W | 1 310 kg | 800 kg | 16.12.1991 23:19:48 | Ariane-44L |
| Inmarsat 2-F4 | 109°02′E | 1 310 kg | 800 kg | 15.04.1992 23:25:27 | Ariane-44L |
| Inmarsat 3-F1 | 64°E | 2 068 kg | ? | 03.04.1996 23:01:00 | Atlas II |
| Inmarsat 3-F2 | 15°23′W | ? | ? | 06.09.1996 17:37:00 | Proton K / Blok-DM1 |
| Inmarsat 3-F3 | 178°12′E | 2 068 kg | ? | 18.12.1996 01:57:00 | Atlas II |
| Inmarsat 3-F4 | 53°56′W | 2 068 kg | ? | 03.06.1997 23:20:06 | Ariane-44L |
| Inmarsat 3-F5 | 24°56′E | 2 068 kg | ? | 04.02.1998 23:29:00 | Ariane-44LP |
| Inmarsat 4-F1 | 63°58′E | 5 959 kg | ? | 11.03.2005 21:42 | Atlas V (431) |
| Inmarsat 4-F2 | 52°48′W | 5 959 kg | ? | 08.11.2005 14:07 | Zenit-3SL |
| Inmarsat 4-F3 | 98°W | 5 959 kg | ? | 18.08.2008 22:43 | Proton M / Briz-M |
| Inmarsat 4A-F4[1] | 25°E | 6649 kg[2] | ? | 25.07.2013 19:54 | Ariane 5 ECA |
| Inmarsat 5-F1 | 25°E | 6649 kg[2] | ? | 8 grudnia 2013, 12:12 | Proton-M / Briz-M |
Serwis
- Inmarsat-A daje dostęp do telefonii, usług teleksowych i faksowych, jak też do systemu alarmowego o prędkości przesyłowej 9,6 – 64 kbit/s. Jest to jedyny analogowy kanał; pod koniec 2007 ma zostać wyłączony.
- Inmarsat-B posiada funkcjonalność Inmarsat-A, lecz architektura systemu opiera się o transmisję cyfrową.
- Inmarsat-C jest kanałem asynchronicznym, przez który odbywa się np. komunikacja e-mailowa, teleksowa (tylko w trybie simplex, dostarczane są informacje meteorologiczne). W ramach systemu GMDSS zapewniony jest dostęp do informacji dotyczących bezpieczeństwa na morzu. Ze względu na użycie w tym systemie prostej, nieruchomej anteny i małe rozmiary urządzenia, Inmarsat-C był bardzo popularny na mniejszych jednostkach.
- Inmarsat-D+ ma podobną funkcjonalność jak Inmarsat-C, jednak z niższą prędkością przepływu informacji. Wyłączony w grudniu 2014 r.
- Inmarsat-E/E+ służy do odbioru wezwań z prośbą o pomoc, wysyłanych przez radiopławy EPIRB. Te sygnały są przesyłane przez satelitę do stacji naziemnych. Inmarsat-E+ jest rozwinięciem Inmarsat-E, w którym potwierdzenie odbioru wezwania o pomoc jest wysyłane do radiopławy. Ten serwis został zgodnie z decyzją IMO (MSC/Circ.1171 – 11/8/2005) dnia 01.12.2006 wstrzymany.
- Inmarsat-M służy do komunikacji głosowej, faksowej oraz wysyłania informacji z niewielką prędkością 2,4 – 4,8 kbit/s.
- Inmarsat-Mini-M zapewnia tę samą funkcjonalność, jednak przy mniejszym zasięgu geograficznym (spot beam w przeciwieństwie do global beam).
- Inmarsat-Fleet obejmuje kilka sieci: Inmarsat-Fleet77, Inmarsat-Fleet55 i Inmarsat-Fleet33. Te sieci służą do przesyłu różnego rodzaju informacji od wolnych połączeń głosowych po ISDN z prędkością 128 kbit/s.
- Inmarsat-BGAN (Fleet Broadband)
- Inmarsat Global Xpress
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Inmarsat Homepage. inmarsat.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-22)].
- Przegląd wiadomości do serwisie Inmarsatu do komunikacji na morzu. maritime.inmarsat.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-22)]. (angielski)
Media użyte na tej stronie
Inmarsat satellite telephone in use, Nias, Indonesia (April 4, 2005) — Information System Technician 1st Class Josh Davis performs a communications check with an Inmarsat satellite telephone system to establish communications with the Military Sealift Command (MSC) hospital ship USNS Mercy (T-AH 19) and the advance team upon arrival in Nias, Indonesia. At the request of the government of Indonesia, the Military Sealift Command (MSC) hospital ship USNS Mercy (T-AH 19) and the MSC combat stores ship USNS Niagara Falls (T-AFS 3) are on station off the coast of Nias, providing assistance as determined appropriate and necessary with earthquake disaster relief efforts and provide medical assistance to those in need.
U.S. Navy photo by Photographer's Mate 2nd Class Jeffrey Russell (RELEASED)
INMARSAR-3 .