Instytut Badawczy Leśnictwa

Instytut Badawczy Leśnictwa (IBL) — utworzona w 1930 r. instytucja zajmująca się prowadzeniem prac naukowych i rozwojowych na rzecz leśnictwa.

Charakterystyka

Placówkę powołano w 1930 roku pod nazwą Zakład Doświadczalny Lasów Państwowych. Pierwsza siedziba, do 1939 r. i w latach 1946-1955 mieściła się w Warszawie, przy ul. M. Reja. Jej pierwszym dyrektorem został inż. Jan Hausbrandt.

Nadzór merytoryczny nad IBL-em prowadzi Minister właściwy do spraw leśnictwa. Podstawę prawną działania instytutu stanowią: ustawa z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz.U. z 2001 r. nr 33, poz. 388, z późn. zm.)[1] oraz statut[2]. IBL jest członkiem Międzynarodowej Unii Leśnych Organizacji Badawczych - IUFRO (International Union of Forest Research Organizations) oraz Europejskiego Instytutu Leśnego - EFI (The European Forest Institute).

Składa się z następujących komórek naukowych:

  • Sękocin Stary – siedziba główna:
    • Zakład Ekologii Lasu,
    • Zakład Geomatyki,
    • Zakład Hodowli Lasu i Genetyki Drzew Leśnych,
    • Zakład Ochrony Lasu,
    • Zakład Zarządzania Zasobami Leśnymi,
    • Laboratorium Chemii Środowiska Przyrodniczego,
    • Laboratorium Ochrony Przeciwpożarowej Lasu;
  • Kraków:
    • Zakład Lasów Górskich;
  • Białowieża:
    • Zakład Lasów Naturalnych.

Przypisy

  1. ↑ USTAWA z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz.U. z 2001 r. nr 33, poz. 388)
  2. ↑ STATUT Instytutu Badawczego Leśnictwa

Linki zewnętrzne