Instytut Francuski w Warszawie

Instytut Francuski w Warszawie

Institut français de Varsovie

Siedziba Instytutu Francuskiego przy ul. Widok 12 w Warszawie
Państwo	Polska
Siedziba	Warszawa
Adres	ul. Widok 12
Data założenia	[1925], [1946], 1967
Forma prawna	instytut promocji kultury
Dyrektor	Georges Diener
Zatrudnienie	27+[1]
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Instytut Francuski w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Instytut Francuski w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Instytut Francuski w Warszawie
52°13′53″N 21°00′52″E/52,231389 21,014444
Strona internetowa

Dawna siedziba Instytutu Francuskiego w Pałacu Staszica przy ul. Nowy Świat 72-74 (1925−1939)

Dawna siedziba Instytutu Francuskiego w gmachu Domu Bankowego Wilhelma Landaua w Warszawie przy ul. Senatorskiej 38 (1994−2009)

Instytut Francuski w Warszawie (Institut français de Varsovie) – francuska instytucja kulturalna, utworzona w 1925 przez władze Uniwersytetu Paryskiego z inicjatywy Stowarzyszenia Francja-Polska w Paryżu. Jego działalność została przerwana przez wybuch drugiej wojny światowej. Ponownie otwarty w 1946, został zawieszony na skutek zimnej wojny, na początku 1950, kiedy wydalono z kraju francuskich profesorów związanych z Instytutem.

W 1967, w następstwie wizyty generała de Gaulle’a, prezydenta Republiki Francuskiej został ponownie otwarty jako Czytelnia francuska w Warszawie. W 1979 powrócił do pierwotnej nazwy - Instytut Francuski.

Instytut posiada status placówki rządu francuskiego, podlegającej francuskiemu ministerstwu spraw zagranicznych i jest kierowany przez radcę ds. współpracy kulturalnej Ambasady Francji w Polsce.

Zadaniem Instytutu Francuskiego jest rozpowszechnianie i popularyzacja kultury francuskiej w Polsce, rozwój i wymiana kulturowa między dwoma krajami oraz promowanie wizerunku francuskiej sceny artystycznej i kulturalnej, prestiżowej oraz zarazem nowoczesnej i otwartej na inne wpływy.

Instytuty Francuskie w Krakowie i Warszawie współpracują z siecią ośrodków Alliance Française w Polsce, która zrzesza 16 struktur lokalnych:

1. Białystok przy Uniwersytecie w Białymstoku^[2]
2. Bydgoszcz, przy Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy^[3]
3. Gdańsk^[4]
4. Gorzów Wielkopolski, przy Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Gorzowie^[5]
5. Katowice^[6]
6. Łódź, przy Uniwersytecie Łódzkim^[7]
7. Łódź Manufaktura^[8]
8. Lublin^[9]
9. Opole, przy Uniwersytecie Opolskim^[10]
10. Poznań, przy Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza^[11]
11. Rybnik, przy Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej^[12]
12. Rzeszów, przy Politechnice Rzeszowskiej^[13]
13. Szczecin, przy Uniwersytecie Szczecińskim^[14]
14. Toruń, przy Uniwersytecie Mikołaja Kopernika^[15]
15. Wałbrzych, przy Dolnośląskim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli, Filii w Wałbrzychu^[16]
16. Wrocław^[17]

Instytut Francuski oferuje słuchaczom kursy języka francuskiego, przygotowując do egzaminów poświadczających znajomość języka francuskiego jako języka obcego: TCF, DELF, DALF, oraz dyplomów z języka francuskiego zawodowego (Diplômes de français professionnel - DFP), a także do egzaminów prowadzonych przez Paryską Izbę Handlowo-Przemysłową.

Dyrektorzy Instytutu Francuskiego

• Henri Mazeaud 1924-1939
• Pierre Francaster 1945
• Jean Bourilly, attaché kulturalny, dyrektor tytularny Instytutu Francuskiego (1957 - 1959)
• Michel Foucault (Dyrektor Ośrodka Kultury Francuskiej UW od 1958 do 1959)
• Henri Ehret, radca kulturalny, dyrektor tytularny Instytutu Francuskiego (1959 - 1962)
• Pierre Arnaud (dyrektor Ośrodka Kultury Francuskiej UW)
• Daniel Simonin (dyrektor Ośrodka Kultury Francuskiej UW)
• Jean Soller
• Jean-Paul Couchoud
• Georges Heiser (1977-1981)
• Jean Collomb (1981-1985)
• Pierre Conte (1985-1990)
• Claude Lesbats (1990-1997)
• Patrick Penot (1997-2001)
• Marc Nouschi (2001-2005)
• Stéphane Crouzat (2005-2008)
• Gilles Carasso (2008-2011)
• Fabienne Drout-Lozinski (2011-2014)^[18]
• Stanislas Pierret (2014-2018)
• Georges Diener (2018- )

Siedziba

Usytuowany w latach 1925-1939^[19] w Pałacu Staszica przy ul. Nowy Świat 72, Instytut Francuski tuż po wojnie mieścił się w odbudowanym skrzydle domu w Al. Jerozolimskich 32, po wznowieniu działalności w latach 1967-1968 w al. Wyzwolenia 14, a w latach 70., 80. i 90. (1990)^[20] przy ul. Świętokrzyskiej 36. Połączony z utworzonym na fali przemian politycznych i społecznych z Francuskim Ośrodkiem Kształcenia i Informacji Kadr (CEFFIC), od 1994 do września 2009 Instytut Francuski miał siedzibę w budynku dawnego Banku Landaua przy ul. Senatorskiej 38. Od 28 września 2009 Instytut znajduje się przy ul. Widok 12.

Zobacz też

• Ambasada Francji w Polsce
• Instytut Francuski w Krakowie

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Frybes, Dorothea Marciak: Un Institut dans la ville – Instytut francuski w Warszawie od 1925 do 1990, Warszawa 2008, ISBN 83-917642-4-8

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa