Instytut Higieny Psychicznej

Instytut Higieny Psychicznej (IHP) – instytucja utworzona przez Kazimierz Dąbrowskiego w ramach Państwowego Zakładu Higieny w roku 1935, inspirowana przez ówczesny ruch amerykański higieny psychicznej[1]. Na stanowisko pierwszego kierownika mianowano Kazimierz Dąbrowskiego, który piastował tę funkcję do roku 1949. W wielu miastach utworzono filie IHP. Tuż przed wybuchem II wojny światowej utworzono sanatorium dla dzieci nerwicowych i neuropatycznych w Zagórzu koło Warszawy.

Do personelu lekarskiego IHP należeli m.in. dr Kazimierz Niemirowicz-Szczytt - zastępca kierownika IHP w latach 1937-1939, zamordowany w Katyniu; dr Jadwiga Kobierska - współzałożycielka Towarzystwa Kultury Moralnej w Warszawie, pracownik IHP w l. 1937-1939, zmarła w obozie Auschwitz-Birkenau; dr Stanisław Batawia. Głównym psychologiem i instruktorem higieny psychicznej był dr Ludwik Goryński (rozstrzelany w egzekucji publicznej w okupowanej Warszawie)[2][3].

Od roku 1946 IHP działał jako Państwowy Instytut Higieny Psychicznej (PIHP). Został zlikwidowany w roku 1949 przez władze komunistyczne z pobudek ideologicznych, jako placówka niezgodnie z naukami Iwana Pawłowa oddająca się idealistycznym koncepcjom psychiatrii anglo-amerykańskiej i jej ludobójczej faszystowskiej praktyki w podejściu do sprawy opieki i leczenia psychicznie chorego.

Przypisy

  1. Bertolote, José. The roots of the concept of mental health. „World Psychiatry”. 7 (2), s. 113-116, 2008 (ang.).  od czasu drugiej wojny terminologia "mental hygiene" została zastąpiona "mental health", czyli zdrowie psychiczne.
  2. K. Dąbrowski, Wprowadzenie do higieny psychicznej, Warszawa, 1979, s. 68
  3. Lista współpracowników Państwowego Instytutu Higieny Psychicznej. Teoria Dezintegracji Pozytywnej, dezintegracja.pl [dostęp 2022-01-26]


Bibliografia

  • Stanisław Pużyński (red.): Leksykon psychiatrii. Warszawa: PZWL, 1993, s. 556; s. 80. ISBN 83-200-1712-2.