Ippolito Giani
 | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 8 września 1941 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 września 2018 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 176 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ippolito „Ito” Giani (ur. 8 września 1941 w Varese[1], zm. 28 września 2018 tamże[2][3]) – włoski lekkoatleta, sprinter.
Wystąpił w biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, ale odpadł w eliminacjach[1].
Na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie zdobył srebrny medal w sztafecie szwedzkiej 4+3+2+1 okrążenie (Włosi biegli w składzie: Bruno Bianchi, Sergio Bello, Sergio Ottolina i Giani)[4]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajął 5. miejsce w finale biegu na 100 metrów oraz 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ennio Preatoni, Giani, Nello Simoncelli i Ottolina)[5]. Odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 2 okrążenia (w składzie: Giani, Roberto Frinolli, Bianchi i Bello) na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze[6].
Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Giani, Preatoni, Vittorio Roscio i Livio Berruti) oraz brązowe medale w biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1967 w Tokio[7]. Zwyciężył w biegu na 200 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Giani, Preatoni, Pasquale Giannattasio i Carlo Laverda) na igrzyskach śródziemnomorskich w 1967 w Tunisie[8][9]. Odpadł w eliminacjach biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie[6].
Musiał zakończyć wyczynowe uprawianie lekkoatletyki po wypadku motocyklowym, którego doznał w 1969[3].
Giani był mistrzem Włoch w biegu na 200 metrów w 1967 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1965[10][11].
27 września 1968 w Meksyku wyrównał rekord Włoch w sztafecie 4 × 100 metrów czasem 39,3 s[12].
Przypisy
- ↑ a b Ito Giani, olympedia.org [dostęp 2020-07-02] (ang.).
- ↑ L'ultimo saluto ad Ito Giani, fidal.it, 28 września 2018 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ a b Damiano Franzetti, Addio a Ito Giani, “re” varesino dello sprint, varesenews.it, 28 września 2018 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 15.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 522-523, 527 [dostęp 2019-04-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 17.
- ↑ World Student Games (Universiade – Men), GBRAthletics [dostęp 2019-04-07] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games, GBRAthletics [dostęp 2019-04-07] (ang.).
- ↑ Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini, sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 6, 7, 9 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ Italian Championships, GBRAthletics [dostęp 2019-04-07] (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2018, sportolimpico.it, s. 15 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
|
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Figurina CAMPIONI dello SPORT 1967/68-n.24- GIANI - ATLETICA LEGGERA -Rec