Ireneusz Starzyński
 generał dywizji pilot | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | od 1988 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 40 plmb więcej patrz tekst |
| Stanowiska | w 40 plmb więcej patrz tekst |
| Odznaczenia | |
 | |
Ireneusz Starzyński (ur. 19 czerwca 1970[1]) – polski pilot wojskowy; generał dywizji Wojska Polskiego; dowódca 8 eskadry lotnictwa taktycznego (2006–2007), dowódca 21 Bazy Lotnictwa Taktycznego (2008–2010); dowódca 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego (2016–2019); od 2019 dowódca COP-DKP.
Życiorys
Ireneusz Starzyński urodził się 19 czerwca 1970. W latach 1984–1988 kształcił się w Liceum Lotniczym w Dęblinie[2]. Absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie (1992). Po promocji został skierowany do Świdwina na stanowisko pilota klucza lotniczego w 40 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego, gdzie w 1993 objął obowiązki starszego pilota. W 1996 był słuchaczem Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów dowódców i szefów służb pododdziałów lotniczych lotnictwa myśliwsko-bombowego w Wyższej Szkole Oficerskiej Sił Powietrznych. Po ukończeniu WKDO został dowódcą klucza lotniczego. W 1999 awansował na stanowisko zastępcy dowódcy eskadry 40 plmb. W 2000 został skierowany na studia w Akademii Obrony Narodowej na Wydziale Lotnictwa i Obrony Powietrznej. W 2002, po ich ukończeniu, objął funkcję szefa sztabu w 8 eskadrze lotnictwa taktycznego w Mirosławcu. W latach 2004–2005 ukończył studia podyplomowe z zarządzania lotnictwem w Akademii Obrony Narodowej na Wydziale Lotnictwa i Obrony Powietrznej[1][3]. W 2005 pełnił obowiązki służbowe na stanowisku zastępcy dowódcy, a w roku 2006 objął funkcję dowódcy 8 eskadry lotnictwa taktycznego[1].
W latach 2007–2008 studiował w Akademii Obrony Narodowej studiów podyplomowych w zakresie operacyjno-strategicznym. W 2008 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 21 Bazy Lotnictwa Taktycznego w Świdwinie, w której służył do 2010. 6 czerwca 2015 przekazał w Świdwinie dowodzenie 21 BLT[4], został skierowany do Akademii Wojennej Wojsk Lotniczych (Air War College) w Maxwell – USA w ramach Podyplomowych Studiów Polityki Obronnej, po ukończeniu których został w 2016 desygnowany na stanowisko dowódcy 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego[1][5]. 8 lipca 2016 był dyrektorem pokazu lotniczego zorganizowanego z okazji szczytu NATO w Warszawie[6].
10 listopada 2018 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[1]. Na przełomie stycznia i lutego 2019 został mianowany zastępcą dowódcy Dowództwa Komponentu Powietrznego - Centrum Operacji Powietrznych, a od 3 lutego 2020 objął funkcję dowódcy DKP-COP[7]. 15 sierpnia 2020 prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji[8][9]. Jest pilotem instruktorem klasy mistrzowskiej, z nalotem ponad 2100 godzin[10]. Szkolił pilotów na samolotach Su-22. Brał czynny udział w wielu ćwiczeniach krajowych i zagranicznych[7].
Awanse
podporucznik – 1992[1]
(...)
generał brygady – 2018[11]
generał dywizji – 2020[12]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[13]
- Lotniczy Krzyż Zasługi – 2020[14]
- Odznaka pamiątkowa 21 Bazy Lotnictwa Taktycznego – 2008, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 1 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego – 2019, ex officio
- Odznaka pamiątkowa COP-DKP – 2020, ex officio
- Odznaka Pilota Wojskowego
- Odznaka skoczka spadochronowego wojsk lotniczych
- statuetka „Ikara”
i inne
Przypisy
- ↑ a b c d e f Gałecki 2018 ↓, s. 11.
- ↑ Absolwenci generałowie. wp.mil.pl. [dostęp 2022-05-28].
- ↑ Dowódca - Centrum Operacji Powietrznych - Dowódca Komponentu Powietrznego. cop-dkp.wp.mil.pl. [dostęp 2022-09-02].
- ↑ Jasiński 2016 ↓, s. 94-95.
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 289.
- ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 143.
- ↑ a b Trzynaście awansów generalskich na Święto Wojska Polskiego. defence24.pl. [dostęp 2022-09-01].
- ↑ Awanse generalskie z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl. [dostęp 2022-05-14].
- ↑ „Astral Knight” – sojusznicza integracja w powietrzu. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-09-02].
- ↑ Nowi generałowie w Wojsku Polskim. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-09-02].
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 27
- ↑ Jakuboszczak 2021 ↓, s. 108.
- ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 159.
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 145.
Bibliografia
- Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 11, ISSN 1734-2317.
- Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 143, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2015, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, s. 94-95, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2013, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 159, ISSN 1734-2317.
- dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2020. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 108. ISSN 1734-2317.
- Strona internetowa Lotniczej Akademii Wojskowej
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2019; 2021
Media użyte na tej stronie
Orzeł Wojsk Lądowych RP
Naramiennik generała dywizji lotnictwa
Sukhoi Su-22UM-3K Fitter of the Polish Air Force (nose code 308) taxis for take off at the 2010 Royal International Air Tattoo, RAF Fairford, Gloucestershire, England.
.svg)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Naramiennik generała brygady lotnictwa
Naramiennik generała dywizji Sił Powietrznych RP.
Naramiennik podporucznika lotnictwa
Baretka: Lotniczy Krzyż Zasługi