Ise monogatari
Ise monogatari (jap. 伊勢物語; Opowieści z Ise) – japoński utwór literacki z gatunku uta-monogatari, powstały w okresie Heian[1]. Jest to zbiór 205 poezji w stylu tanka, obudowanych 143 opowiastkami[2] opisującymi okoliczności ich powstania[1][3].
Zbiór powstał około 980 roku[1][2], jego najstarsza zachowana wersja pochodzi jednak z przełomu XII i XIII wieku[3]. Zawarte w Ise monogatari opowiadania układają się w – osadzoną co prawda w świecie fikcji – biograficzną opowieść o poecie, identyfikowanym jako Ariwara no Narihira (825–880)[1]. Jest on także uznawany tradycyjnie za autora utworu, który w rzeczywistości pozostaje anonimowy, a zawarte w nim poezje wyszły spod ręki różnych autorów[3]. Tematem przewodnim wierszy jest idealistyczny obraz miłości między kobietą a mężczyzną[3].
Wątki z utworu są obecne w wielu innych, późniejszych dziełach, między innymi w powieści Takekurabe pisarki Ichiyō Higuchi[4].
Przypisy
- ↑ a b c d Merriam-Webster’s Encyclopedia of Literature. Springfield: Merriam-Webster, 1995, s. 590. ISBN 0-253-32983-3.
- ↑ a b Tales of Ise, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2017-08-16] (ang.).
- ↑ a b c d Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 395. ISBN 0-674-01753-6.
- ↑ Ise-monogatari, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-08-16].
Media użyte na tej stronie
Episode 9 of the Tales of Ise (伊勢物語, Ise monogatari): journeying to the East, the hero gives a poem to a hermit on mount Utsu; corresponding calligraphy by a courtier.