Ishtar (piosenkarka)

Ishtar w 2010 r.

Ishtar, właśc. Esther (Eti) Zach (ur. 10 listopada 1968 w Kiryat Atta) – izraelska piosenkarka pop. Najbardziej znana jako wokalistka francuskiej grupy Alabina oraz późniejszych solowych przebojów, m.in.: C'est la vie, Last Kiss, Horchat Hai Caliptus i Habibi (Sawah). Śpiewa w kilku językach: arabskim, hebrajskim, bułgarskim, francuskim, hiszpańskim, rosyjskim i angielskim.

Wczesne życie

Urodziła się w mieszanej arabsko-żydowskiej rodzinie niedaleko Hajfy i została wychowana w Izraelu w duchu kultury Mizrahi, jej rodzice wcześniej wyemigrowali do Izraela z Maroka i Egiptu.

Zaczęła występować w klubach w wieku 14 lat i kontynuowała występy nawet podczas służby wojskowej. Wybrała imię Isztar, bogini mezopotamskiej, ponieważ jej babka nazwała ją Ester, co z egipskim akcentem brzmiała jak Isztar. Wkrótce za namową przyjaciela zamieszkała we Francji.

Kariera

Lata w zespole Alabina

Kiedy przeniosła się do Francji rozpoczęła występy w chórkach podczas pokazów flamenco. Tutaj została odkryta przez Charlesa Ibgui, który przedstawił ją muzykom grupy Los Niños de Sara. Dołączyła do grupy jako główna wokalistka i razem występowali pod nazwą Alabina. Zespół szybko odniósł światowy sukces[1] lokując swe utwory w top 10 i top 40 w Stanach Zjednoczonych.

Alabina odniosła sukces łącząc dźwięki flamenco, muzyki arabskiej, popu i dance. Los Niños de Sara śpiewali zazwyczaj po hiszpańsku, podczas gdy Isztar śpiewała po hiszpańsku, arabsku, francusku, hebrajsku lub mieszanką języków.

Kariera solowa

Mimo sukcesu zespołu po dwóch albumach Ishtar zdecydowała się na samodzielny projekt solowy (nie przestając być członkiem grupy). W listopadzie 2000 r. wydała płytę La Voix d'Alabina, na której orientalna popowa muzyka zmieszała się z tradycyjnymi arabskimi dźwiękami i tanecznymi rytmami. Większość piosenek była po francusku. Kilka utworów odniosło sukces na parkiecie, w tym Last Kiss. Ishtar złożyła wizytę w Izraelu, gdzie gościła w kilku programach telewizyjnych, śpiewając duety z lokalnymi gwiazdami takimi, jak Pavlo Rosenberg, Avihu Medina i Dawid D’Or[2].

Przez następne kilka lat kontynuowała trasę koncertową z Alabiną, pracując nad swoim drugim albumem, Truly Emet, który został wydany w sierpniu 2003 roku, tym razem z większością utworów w języku hebrajskim. Płyta odniosła ponownie sukces, zwłaszcza utwory C'est La Vie i ponownie Last Kiss. W 2005 roku grupa Alabina się rozpadła.

Trzeci album Ishtar, Je Sais D'où Je Viens (Wiem, skąd pochodzę) został wydany w listopadzie 2005 roku. Tym razem muzyka była o wiele mniej taneczna, pojawiło się więcej rytmów hip-hopowych. Większość piosenek zaśpiewała po arabsku. Po raz kolejny odniosła sukces dzięki takim singlom, jak Habibi (Sawah), śpiewanym z raperem JMI Sissoko. Niedługo potem miała premierę płyta The Alabina Years z największymi solowymi hitami Ishtar, kilkoma przebojami Alabiny oraz kilkoma nowymi utworami.

W 2005 roku Ishtar wydała swój piąty album, nagrany w Paryżu, Nowym Jorku i Turcji z udziałem artysty Jimmy’ego Sissoko. Na tym albumie zaadaptowała arabską muzykę z dzieciństwa z różnymi odmianami hiszpańskiej i zachodniej muzyki pop. Po tym albumie postanowiła zrobić sobie przerwę, by urodzić bliźniaki w 2007 roku.

W 2009 roku nagrała piosenkę Yahad w duecie z Kobi Peretz, która została nagrodzona wyróżnieniem „Song Of The Year” (Diamentowa Nagroda) podczas Big Apple Music Awards w Nowym Jorku[3].

W 2012 roku wydała nowy album „7”. Album zawiera 12 utworów, w tym singiel Mi Amor. W tym samym roku wystąpiła w izraelskim filmie Balada le'aviv ha'bohe, w którym także wykonuje tytułową piosenkę[4].

Obecnie mieszka we Francji.

Dyskografia

Albumy

  • The Voice of Alabina (2000)
  • Truly (Emet) (2003)
  • Je Sais d'où Je Viens (2005)
  • The Alabina Years
  • Best of Ishtar Alabina
  • 7 (2012)
  • Baila (2016)

Single

  • „Last Kiss"
  • „C'est La Vie” „
  • „ Habibi (Sawah) „
  • „Yahad"
  • „Mi Amor"
  • „Get Loud"
  • „Paris"

Przypisy

  1. Alabína | Biography, Albums, Streaming Links | AllMusic, AllMusic [dostęp 2018-05-18].
  2. Biography - ISHTAR. rfimusique.com. [dostęp 2018-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-02-06)].
  3. bama2018, bama2018 [dostęp 2018-05-18] (ang.).
  4. The Ballad of the Weeping Spring (2012). [dostęp 2018-05-18].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ishtar, briza festival, asqelon' 2010.JPG
Autor: he:User:Levy_dudy, Licencja: CC BY-SA 3.0
ishtar, briza festival in ashqelon, 2010