Izabela Tomaszewska
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy na Powązkach, kwatera K II, rząd 2, grób 6[1] |
| Zawód, zajęcie | urzędnik państwowa, archeolog |
| Edukacja | |
| Stanowisko | dyrektor Zespołu Protokolarnego Prezydenta RP (2006-2010) |
| Małżeństwo | Andrzej Jacek Tomaszewski |
| Dzieci | Filip Tomaszewski |
| Odznaczenia | |
  _5class_BAR.svg){kind=small} | |
Izabela Jolanta Tomaszewska z d. Głowacka[2] (ur. 13 września 1955 w Kwidzynie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski urzędnik państwowy, w latach 2006–2010 dyrektor Zespołu Protokolarnego Prezydenta RP[3], z wykształcenia archeolog.
Życiorys
Była córką Jadwigi Głowackiej (zd. Antoszewskiej) oraz Bogdana Głowackiego, historyka (doktora nauk historycznych)[4], w latach 1954–1970 nauczyciela historii w Liceum Pedagogicznym im. A. Mickiewicza w Kwidzynie[5][6]. Jako uczennica szkoły średniej należała do Związku Harcerstwa Polskiego i dwukrotnie uczestniczyła w Operacji 1001 Frombork, biorąc udział w wykopaliskach archeologicznych[2]. W 1974 roku zdała egzamin maturalny w Liceum Ogólnokształcącym w Kwidzynie[7], a 19 kwietnia 1979 roku ukończyła Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł zawodowy magistra archeologii (temat pracy magisterskiej: militaria późnolateńskie)[2]. W latach 1979–1998 pracowała naukowo jako asystent w Instytucie Archeologii i Etnologii PAN w Warszawie; prowadziła badania archeologiczne na Mazowszu[8] (opracowanie znalezisk z cmentarzyska w Kołozębiu w gminie Sochocin oraz wykopaliska na stanowisku Słupno 6 w okolicach wczesnośredniowiecznego grodziska w Szeligach[2]). W latach 80. i 90. XX wieku pełniła funkcję sekretarza redakcji czasopism „Archaeologia Polona” (uczestnictwo w przygotowaniu do druku tomów 25–28 w latach 1987–1990) i „Archeologia Polski” (współredagowanie tomów 35–43 w latach 1990–1998)[2].
W latach 1998–2006 była pracownikiem Biura Prasowego Prezydenta Warszawy[3]. W 2006 roku rozpoczęła pracę w Kancelarii Prezydenta RP, gdzie pełniła funkcję dyrektora Zespołu Protokolarnego Prezydenta[3]. W Kancelarii Prezydenta RP była najbliższą współpracownicą Marii Kaczyńskiej, pomagając jej w organizowaniu konferencji, wywiadów, akcji społecznych[8].
Zginęła 10 kwietnia 2010 w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[9]. 19 kwietnia 2010 roku pochowano ją z honorami wojskowymi w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[10].
Miała męża Andrzeja Jacka Tomaszewskiego, archeologa (związek małżeński zawarty w 1980 roku), syna Filipa, urodzonego w 1981 roku[2], wnuka Emila[5]. Znała języki: angielski, francuski, niemiecki i rosyjski[2].
Wybrane prace z zakresu archeologii
- J. Pyrgała, I. Tomaszewska, Leontomorficzna zapinka gallo-rzymska z osady w Kołozębiu, gm. Sochocin, woj. ciechanowskie, „Archeologia Polski”, t. 31: 1986, z. 2, s. 351–365
- I. Tomaszewska, Uwagi na temat celtyckiej pochwy miecza z Warszawy-Żerania, „Archeologia Polski”, t. 42: 1997, z. 1–2, s. 141–154
- I. Tomaszewska, Groby kultury wielbarskiej na cmentarzysku w Kołozębiu, gm. Sochocin, woj. ciechanowskie, [w:] Kultura wielbarska w młodszym okresie rzymskim (materiały z konferencji), J. Gurba, A. Kokowski red., t. I, Lublin 1988, s. 105–116
- I. Tomaszewska, Młodszy okres przedrzymski i okres wpływów rzymskich. Rezultaty ostatnich badań, [w:] Osadnictwo pradziejowe i wczesnośredniowieczne w dorzeczu Słupianki pod Płockiem, M. Dulinicz red., Archeologia Mazowsza i Podlasia. Studia i Materiały, t. I, W. Szymański red., Warszawa 1988, s. 65–93
Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie
- We wrześniu 2008 roku została odznaczona portugalskim Orderem Zasługi w stopniu Wielkiego Oficera[11];
- 19 marca 2009 roku otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej[12];
- 16 kwietnia 2010 roku została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[13];
- 9 września 2010 roku otrzymała pośmiertnie wyróżnienie „Zasłużony dla Miasta Warszawy”[14];
- 13 września 2012 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Izabeli Tomaszewskiej umieszczoną na budynku NSZZ „Solidarność” przy ul. 11 Listopada w Kwidzynie[15].
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2016-02-11].
- ↑ a b c d e f g Wojciech Szymański, Mgr Izabela Tomaszewska z d. Głowacka (13.09.1955–10.04.2010), "Archeologia Polski", t. LV: 2010, z. 1–2, str. 175–178
- ↑ a b c Pogrzeb Izabeli Tomaszewskiej w poniedziałek. Warszawa naszemiasto.pl, 18 kwietnia 2010. [dostęp 2015-02-11].
- ↑ B. Głowacki: Z perspektywy półwiecza. ckj.edu.pl. [dostęp 2011-02-08].
- ↑ a b Izabela Tomaszewska. kwidzynopedia.pl. [dostęp 2011-02-05].
- ↑ Wykaz pracowników Liceum Pedagogicznego im. Adama Mickiewicza w Kwidzynie. ckj.edu.pl. [dostęp 2011-02-09].
- ↑ Absolwenci Liceum Ogólnokształcącego w Kwidzynie w latach 1945–2002. 1lo.ckj.edu.pl. [dostęp 2011-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 sierpnia 2011)].
- ↑ a b Izabela Tomaszewska. interia.pl, 13 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-27].
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154. mswia.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-27].
- ↑ Na Powązkach pochowano Izabelę Tomaszewską. gazeta.pl, 19 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-27].
- ↑ Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas. dre.pt. [dostęp 2010-09-12]. (port.).
- ↑ 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról. kozlonyok.hu. s. 7750. [dostęp 2013-12-11]. (węg.).
- ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 16 kwietnia 2010. [dostęp 2010-04-27].
- ↑ Zasłużony dla Warszawy. warszawa.pl, 8 września 2010. [dostęp 2012-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 sierpnia 2014)].
- ↑ Kwidzyn: Odsłonili tablicę poświęconą Izabeli Tomaszewskiej. kwidzyn.naszemiasto.pl, 14 września 2012. [dostęp 2012-09-15].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Wielki Oficer Orderu Zasługi – Portugalia.
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Izabeli Tomaszewskiej na Powązkach
Baretka: Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (Orderu Zasługi Węgier) – odmiana cywilna.