Izabela Trojanowska

Izabela Trojanowska
Ilustracja
Izabela Trojanowska na planie programu Gwiazdy Cejrowskiego (2017)
Imię i nazwisko

Izabela Ludwika Trojanowska

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1955
Olsztyn

Typ głosu

mezzosopran[1] (3,5 oktawy)[2]

Gatunki

rock[3]

Zawód

aktorka, piosenkarka

Aktywność

od 1971

Wydawnictwo

Tonpress, EMI Music Poland

Powiązania

Budka Suflera, Jan Borysewicz, Tomasz Bracichowicz, Romuald Lipko, Tadeusz Nalepa

Strona internetowa

Izabela Ludwika Trojanowska z domu Schütz (ur. 22 kwietnia 1955 w Olsztynie) – polska piosenkarka rockowa, aktorka filmowa i teatralna, autorka tekstów, projektantka mody[4] oraz osobowość medialna.

W latach 70. rozpoczęła profesjonalną karierę muzyczną. W 1971 odebrała z rąk Karola Wojtyły nagrodę im. Maksymiliana Kolbego na Festiwalu Pieśni Sakralnej Sacrosong w Chorzowie, poza tym otrzymała nagrodę Związku Kompozytorów na VII Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze i została laureatką nagrody za debiut na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

W latach 1974–1978 studiowała w Studium Wokalno-Aktorskim Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, gdzie debiutowała jako aktorka teatralna. W 1979 zadebiutowała jako aktorka telewizyjna rolą Teresy Sikorzanki w serialu Strachy. W 1980 rozpoczęła roczną współpracę z Budką Suflera, a także zdobyła nagrodę za interpretację na 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i zajęła drugie miejsce na 4. Międzynarodowym Festiwalu Interwizji w Sopocie. W 1981 wydała debiutancki album studyjny pt. Iza, zawierający m.in. przeboje „Tyle samo prawd ile kłamstw” i „Wszystko czego dziś chcę”.

W 1982 nagrała w duecie z Tadeuszem Nalepą materiał na album pt. Pożegnalny cyrk, który ze względu na oddźwięk silnie krytykujący stan wojenny został poddany cenzurze, a sama Trojanowska zmagała się z bojkotem w środowisku muzycznym. Wskutek licznych szykan ze strony władzy i nieprzedłużenia jej paszportu zdecydowała się na emigrację, mieszkała m.in. Wielkiej Brytanii i Niemczech.

Po powrocie do Polski wydała anglojęzyczny album pt. Izabela Trojanowska (1991) i dwie polskojęzyczne płyty: Pożegnalny cyrk (1993) i Chcę inaczej (1996). Od 1997 gra Monikę Ross-Nawrot, jedną z głównych bohaterek serialu Klan. W nowym tysiącleciu wydała dwa albumy: Życia zawsze mało (2011) i Na skos (2016).

Jej utwory doczekały się coverów śpiewanych przez innych wykonawców i zespoły, m.in.: przez Joannę Lazer[5], zespół Lemon[6], Antka Smykiewicza, Monikę Brodkę[7], Kaję Paschalską[8], Beatę Chmielowską-Olech Candy Girl[9], Stefano Terrazzino[10], Jeremiego Sikorskiego[11], Elizę Rycembel[12], Karolinę Czarnecką[12] czy Irenę Melcer[12].

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodziła się w Olsztynie[13]. Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach: matka śpiewała i grała na gitarze, a ojciec grał na skrzypcach[14][15]. W dzieciństwie śpiewała piosenki Sławy Przybylskiej i Anny German[16].

Uczęszczała na zajęcia rytmiki i tańca organizowane w Klubie Oficerskim w Olsztynie[17], ponadto śpiewała na szkolnych akademiach i recytowała wiersze[18], a w wieku 10 lat zaczęła śpiewać w chórze katedralnym[19]. Będąc w szkole podstawowej, wystąpiła z piosenkami „Powrócisz tu” Ireny Santor i „Gdybyś kochał, hej” zespołu Breakout w międzykoszarowym festiwalu piosenki żołnierskiej w Olsztynie[18]. Śpiewała w zespołach „Tęcza”[20] i „Binamol”[21].

Początki kariery

W maju 1971 wystąpiła z utworami „Jeszcze uboga, a już łaską tknięta” i „Za polami krzyż u wsi” na Festiwalu Pieśni Sakralnej Sacrosong w Chorzowie, na którym zdobyła nagrodę im. Maksymiliana Kolbego, którą wręczył jej kardynał Karol Wojtyła[22]. W czerwcu za wykonanie utworów „Niebieski len” Raimondsa Paulsa i „Śnił mi się sen” Arno Babadżaniana otrzymała nagrodę Związku Kompozytorów Radzieckich na VII Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[23][24] i wystąpiła z piosenką Babadżaniana w koncercie laureatów[25]. Dzięki wygranej zakwalifikowała się bez eliminacji do konkursu „Debiutów” podczas 9. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[26], na którym zaśpiewała piosenkę „O czym marzą zakochani” i zdobyła nagrodę za debiut[27]. Po sukcesie na festiwalu Andrzej Rosiewicz zaproponował jej nagranie dwóch utworów – „Który mnie wybierze” i „Nie mam woli do zamęścia”, którą zaprezentowała z zespołem Hagaw na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki[20]. Za udział w programie została dyscyplinarnie wyrzucona z liceum[20], po czym przeprowadziła się do Warszawy, gdzie uczyła się w liceum im. Narcyzy Żmichowskiej[28] i występowała w zespole Sił Powietrznych Granica[29].

Rozczarowana nieprzychylną prasą po festiwalu w Opolu, m.in. ostrą recenzją Lucjana Kydryńskiego w „Przekroju”[30], zawiesiła działalność estradową[31]. Podczas prób do występu na festiwalu została dostrzeżona przez Andrzeja Wajdę, który zaproponował jej udział w castingach do ekranizacji Wesela; wzięła udział w zdjęciach próbnych, jednak ostatecznie rolę Panny Młodej powierzono Ewie Ziętek[32]. Ponadto wygrała casting do roli w filmie Szerokiej drogi, kochanie, jednak ostatecznie wycofała się z projektu, odmawiając zagrania w scenie nago[33]. Zainspirowana poznanym na zdjęciach próbnych do Wesela Danielem Olbrychskim i jego umiejętnością interpretacji wierszy[33], wzięła udział w przesłuchaniach do Studium Wokalno-Aktorskiego Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni[20], w którym ostatecznie studiowała w latach 1974–1978. W tym okresie wystąpiła w wystawianych przez teatr sztukach: Machiavelli, Fontanna z Neptunem, Poemat pedagogiczny, Promises, promises, Nasz człowiek w Hawanie i Zielony gil[22][18], który był jej spektaklem dyplomowym[34]. W czasie pracy w teatrze wystąpiła z greckim zespołem Prometheus podczas kilku koncertów w NRD[35].

Rozkwit kariery

W 1979 zadebiutowała jako aktorka telewizyjna rolą Teresy Sikorzanki w serialu Strachy[36]. W trakcie prac przy serialu przyjęła propozycję dołączenia do warszawskiego zespołu Teatru Syrena[20], z którym w kolejnych latach zagrała w spektaklach: Wielki Dodek, Czołowe zdarzenie, Warto byś wpadł i Festiwal za 100 złotych[18]. Poza działalnością teatralną uczęszczała do klasy śpiewu operowego w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie[37] i studiowała na Politechnice Warszawskiej[20]. W 1980 pojawiła się w roli Kasi Kunickiej w kilku odcinkach serialu Kariera Nikodema Dyzmy[33].

Niedługo później wznowiła karierę muzyczną i wystąpiła w kilku audycjach telewizyjnych: Komu jak komu, Liczy się tylko czas Ryszarda Poznakowskiego (Studio Gama), Zimowa dziewczyna (spektakl „Niemoralność Pani Dulskiej”) i Pokochaj mnie (program „Skansen” studia Gama)[38]. Otrzymawszy angaż do teatru „Amhambra” w Pradze, zrezygnowała z występowania w Teatrze Syrena[39]. W marcu 1980 za namową męża nawiązała współpracę z Romualdem Lipką, do którego zwróciła się z prośbą o stworzenie rockowej aranżacji do utworu „Liczy się tylko czas”[40]. Wkrótce podjęli stałą współpracę – Lipko skomponował dla niej piosenki do tekstów Andrzeja Mogielnickiego[31], a w nagraniach brali udział muzycy Budki Suflera[41]. Za pierwszą piosenkę, „Tyle samo prawd ile kłamstw”, otrzymała nagrodę publiczności w programie Fonogama, ponadto utwór dotarł do pierwszego miejsca radiowej listy przebojów Studio Gama[42]. Z piosenką wystąpiła też w koncercie „Od Opola do Opola” na 18. KFPP w Opolu, na którym wystartowała także z utworem „Wszystko czego dziś chcę” w festiwalowym konkursie „Premier”[43], na którym została uhonorowana nagrodą za interpretację[20]. Otrzymała też festiwalowy tytuł Miss Obiektywu, co uwiecznione zostało w jednej z kronik filmowych w segmencie Miss obiektywu[27]. Oba festiwalowe utwory wydano na singlu pt. „Tyle samo prawd, ile kłamstw / Komu więcej, komu mniej”, który sprzedał się w ponad 120 tys. egzemplarzy, dzięki czemu zdobył status złotej płyty i jednocześnie stał się najlepiej sprzedającym się singlem wydany przez wytwórnię Tonpress w 1980[42]. Oba utwory ukazały się też na epce, na której znalazły się jeszcze piosenki „Komu więcej, komu mniej” i „Tydzień łez”[42]. W lipcu zawiązał się jej pierwszy oficjalny fanklub, który działał przy klubie „Rudy Kot”[44], zlokalizowanym niedaleko siedziby „Solidarności”[45]; legitymację członkowską z numerem „1” posiada Lech Wałęsa[20]. W sierpniu, reprezentując Tonpress z piosenką „Tyle samo prawd ile kłamstw”, zajęła drugie miejsce w międzynarodowym konkursie wytwórni płytowych na 4. Międzynarodowym Festiwalu Interwizji w Sopocie[38]. Po występie na festiwalu nagrała anglojęzyczną wersję piosenki – „Open Up Your Eyes and Mind”[42]. W listopadzie nagrała z Budką Suflera recital telewizyjny pt. Lunapark[18], a w grudniu wystąpiła z piosenką „Sobie na złość” w czechosłowackim programie Televariete.

W latach 1980–1982 trzykrotnie zwyciężyła w plebiscycie „Kuriera Polskiego”[46]. W lutym 1981 wszystkie wydane dotąd osiem nagrań wydała na debiutanckim albumie studyjnym pt. Iza[42]. Płyta została zamówiona w rekordowym nakładzie blisko miliona egzemplarzy[18], jednak z przyczyn technicznych na rynek trafiło zaledwie 40 tys. sztuk płyt winylowych i 20 tys. kaset magnetofonowych[42]. Promujące ją single rozeszły się w nakładzie ponad 300 tys. sztuk[18]. W kwietniu wydała drugi minialbum, na którym umieściła utwory „Jestem twoim grzechem”, „Sobie na złość”, „Nic za nic” i „Pytanie o siebie”[47]. Po zakończeniu współpracy z Budką Suflera w lutym 1981 rozpoczęła współpracę z wrocławskim zespołem Stalowy Bagaż[18][48]. Ich premierowy występ miał miejsce w maju na festiwalu Rock Arena w Poznaniu[49]. W czerwcu wystąpiła z zespołem na 19. KFPP w Opolu, na którym zaprezentowała utwory „Na bohaterów popyt już minął” i „Pieśń o cegle”. Drugą z piosenek zaśpiewała w stroju z ZSMP-owskim czerwonym krawatem, co wywołało spore kontrowersje w mediach[18]. Po występie zarząd krakowskiego oddziału ZSMP wystosował protest przeciwko rzekomemu sprofanowaniu symbolu organizacji przez artystkę[18]. Oba utwory trafiły na wspólną epkę Trojanowskiej i Budki Suflera, która rozeszła się w ponad 150 tys. egzemplarzy[47], zapewniając im złotą płytę.

W 1981 zagrała Joannę Borewicz, byłą żonę głównego bohatera w jednym odcinku serialu 07 zgłoś się[50]; w 2013 została okrzyknięta „Miss Borewicz”, zwyciężając w plebiscycie czasopisma „Świat seriali” na najlepszą ekranową partnerkę Sławomira Borewicza (w tej roli Bronisław Cieślak)[51]. W sierpniu 1981, po zagraniu kilkunastu koncertów zakończyła współpracę ze Stalowym Bagażem[52]. Na przełomie października i listopada premierę miał spektakl Teatru Telewizji Kat czeka niecierpliwie, w którym zagrała Mayollę[47].

Pod koniec roku rozpoczęła nagrania materiału na kolejny album studyjny pt. Układy[18], który powstał we współpracy m.in. z Janem Borysewiczem, Wojciechem Bruślikiem, Andrzejem Dylewskim i Januszem Grzywaczem. Na płycie, wydanej w 1982, zaprezentowała bardziej rockowe brzmienie niż na pierwszym albumie. Na albumie znalazły się kolejne przeboje w jej dorobku: „Karmazynowa noc”, „Brylanty” oraz „Obce dni”. W marcu wystąpiła z piosenką „Nic za nic” na festiwalu Intertalent w Gottwaldowie[53], na którym otrzymała wyróżnienie[54]. Również w 1982 premierę miał film Sto jedenasty, w którym zagrała podwójną rolę sióstr-bliźniaczek, Olgi i Very Komarowskich[33]. W lipcu nagrała z Tadeuszem Nalepą album pt. Pożegnalny cyrk, zawierający utwory silnie krytykujące stan wojenny[55]. Cenzura nie dopuściła do wydania albumu, który czekał na wydanie 11 lat[18]. W tym okresie Trojanowska była z jednej strony atakowana przez „Solidarność” za pokazany w telewizji występ w Sali Kongresowej, a z drugiej strony szykanowana przez władzę za odmowę kolejnych występów[18][55].

Emigracja i powrót

We wrześniu 1982 wyjechała do Holandii, gdzie zagrała kilka koncertów[56][57]. Gdy odrzucono jej wniosek o przedłużenie paszportu i zakazano wjazdu do Polski[58], a dodatkowo bojkotowano jej twórczość w ogólnopolskich mediach[59], zdecydowała się z mężem na emigrację: mieszkała w USA i Wielkiej Brytanii[18]. W październiku 1983 premierę miał serial Blisko, coraz bliżej, w którym wystąpiła jako Hildegarda Belsche[60]. W kwietniu 1985 wystąpiła z koncertami dla Polonii amerykańskiej w Chicago i Nowym Jorku[61]. W 1987 osiadła z mężem w Berlinie Zachodnim[55], gdzie przez kilka lat prowadzili restaurację „Landhaus Dahlem”[56][28].

Na początku lat 90. wróciła do Polski[55]. W 1990 wystąpiła na festiwalu sopockim z utworami ze swojego pierwszego anglojęzycznego albumu, zatytułowanego po prostu Izabela Trojanowska[62]. Płyta ukazała się w 1991 i była przeznaczona do sprzedaży na rynki zachodnie; najpierw trafiła na rynek brytyjski, na którym została wydana nakładem niezależnej wytwórni Rondor Music, a 25 sierpnia 1992 trafiła na rynki amerykański i kanadyjski (pod tytułem Independence)[61]. Przeszła jednak bez echa, przynosząc jedynie umiarkowany hit „Independence Day”.

W 1994 zaśpiewała z Budką Suflera na ich jubileuszowej trasie koncertowej z okazji 20-lecia zespołu[62].

Dalsza kariera

W lipcu 1995 wystąpiła w koncercie z okazji jubileuszu 50-lecia Teatru Syrena[61]. Ponadto w tymże roku nawiązała współpracę artystyczną z Adamem Abramkiem i Pawłem Sotem, kompozytorami zespołu Bajm[63]. Na przełomie kwietnia i maja 1996 nagrała z nimi album studyjny pt. Chcę inaczej, który ukazał się jesienią tego samego roku[61] i odniósł umiarkowany sukces, przynosząc przeboje „I stało się”, „Więcej niż życie” oraz „Nareszcie czuję”. We wrześniu 1997 premierę miał serial TVP1 Klan, w którym gra Monikę Ross–Nawrot[61]. Jesienią 1997 przeprowadziła wywiad z Joan Collins, który ukazał się na łamach czasopisma „Halo”[20]. W listopadzie 1998 wystąpiła w duecie z Jerzym Jeszke w koncercie z okazji 40-lecia Teatru Muzycznego im. Danuty Baduszkowej w Gdyni[61]. kolejnych latach kontynuowała współpracę z Budką Suflera oraz pracowała z Andrzejem Mogielnickim nad kolejnym albumem, który miał być utrzymany w stylu disco[64]. Materiał jednak nigdy nie ukazał się na rynku[64].

Izabela Trojanowska, 2008

W 2002 stworzyła kolekcję ubrań „MonaIza” w duecie z Moniką Natorą[65]. W 2003 była jedną z bohaterek książki „Karuzela z madonnami, czyli 57 bardzo zakręconych kobiet”, w której ukazał się wywiad przeprowadzony z nią przez Tomasza Raczka[66], a także wystąpiła z utworami „Tyle samo praw ile kłamstw” i „Wszystko, czego dziś chcę” podczas koncertu „40 na 40” w ramach 40. KFPP w Opolu[61]. Od maja 2007 do końca 2008 występowała na koncertach z własnym zespołem[61], następnie nawiązała współpracę koncertową z muzykami Mafii[67].

W sierpniu 2009 wystąpiła z Budką Suflera na kilku koncertach z okazji 35-lecia zespołu, wystąpiła z nimi m.in. na festiwalu sopockim[61]. W 2010 została ambasadorką reklamową producenta telefonów komórkowych myPhone[68] i pojawiła się w roli garderobianej Hani w filmie Fenomen[61]. W 2011 wzięła udział w nagraniu charytatywnej piosenki „Anioły niebios wstrzymajcie czas”, napisanej na potrzeby akcji organizowanej przez fundację Anny Dymnej „Mimo wszystko”[69], a 8 października wydała album pt. Życia zawsze mało[70][71].

Od 2013 gra regularne, solowe koncerty po kraju[61]. 31 grudnia 2013 wystąpiła w koncercie noworocznym „Disco sylwester z Dwójką” organizowanym przez TVP2 we Wrocławiu[72][73]. W 2014 wystąpiła z Budką Suflera w serii koncertów z okazji 40-lecia istnienia zespołu[61] oraz zagrała gościnnie Panią Higgins na premierze musicalu My Fair Lady, wystawianym w Sali Kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie[61]. W 2015 zaczęła grać regularne koncerty jako członkini zespołu Romuald Lipko Band, z którym występowała do 2019[64].

18 listopada 2016 wydała siódmy album studyjny pt. Na skos[74], który skomponował Jan Borysewicz[75]. Album zadebiutował na 49. miejscu polskiej listy przebojów[76]. Wydawnictwo promowała utworem „Posłańcy wszystkich burz”, do którego zrealizowała teledysk[77]. Ponadto na potrzeby promocji zmieniła wizerunek – przefarbowała włosy z blond na czarny[56][78], za co w 2017 była nominowana do zdobycia Gwiazdy Plejady za „metamorfozę roku”[79]. W grudniu premierę miał album Michała Kwiatkowskiego pt. Cicha noc/Douce nuit, na którym znalazła się kolęda „Dzisiaj w Betlejem” nagrana w duecie z Trojanowską[64]. 31 grudnia 2016 wystąpiła w koncercie „Sylwester z Dwójką” organizowanym w Zakopanem[80][81]. W sierpniu 2017 wystąpiła w koncercie „#iLove… Największe przeboje o miłości” na Top of the Top Sopot Festival 2017[82], z kolei we wrześniu uczestniczyła w 54. KFPP w Opolu – 15 września była jedną z jurorem w konkursie „Debiutów”, 16 września wystartowała z utworem „Skos” w konkursie „Premier”, a 17 września zaśpiewała przeboje „Tyle samo prawd ile kłamstw” i „Wszystko czego dziś chcę” w koncercie muzyki tanecznej „After Party”[83]. Również we wrześniu została uhonorowana odznaką „za zasługi dla województwa warmińsko-mazurskiego” podczas Forum Kultury w Olsztynie[64]. W drugiej połowie 2018 wystąpiła z utworem „Tyle samo prawd ile kłamstw” na Top of the Top Sopot Festival 2018[64] oraz poparła akcję Związku Producentów Audio-Video „Daj prawo kulturze”, mającą zachęcić polskich europosłów do poparcia dyrektywy ws. praw autorskich na jednolitym rynku cyfrowym[84], a 31 grudnia wystąpiła w koncercie „Warszawa – stolica sylwestra 2018” organizowanym przez TVN[85][86]. W maju 2019 pojawiła się epizodycznie w jednym z odcinków serialu Barwy szczęścia[64], w czerwcu wystąpiła z utworem „Wakacyjna miłość” w konkursie „Premier” na 56. KFPP w Opolu[87], a w sierpniu wystąpiła w koncercie „Love Forever” na Top of the Top Sopot Festival 2019[64]. Jesienią zaśpiewała z Budką Suflera na sześciu koncertach z okazji 45-lecia zespołu[64].

Izabela Trojanowska w 2020 roku stojąca na opolskiej alei gwiazd

W 2020 świętowała jubileusz 40-lecia pracy artystycznej[18]. W sierpniu wystąpiła w kampanii promocyjnej linia kosmetyków Bioliq produkowanych przez Aflofarm[88]. W sierpniu wydała teledysk do swojej interpretacji piosenki Tadeusza Nalepy „Dźwignij się, Grenado”[64]. We wrześniu wystąpiła na 57. KFPP w Opolu w koncertach „Festiwal, festiwal!!! – złote opolskie przeboje” i „Cisza jak ta – muzyka Romualda Lipki”[89], a w trakcie festiwalu odsłoniła gwiazdę w opolskiej Alei Gwiazd oraz otrzymała nagrodę od TVP1 za 40-lecie pracy artystycznej[90][91]. Również we wrześniu ukazała się książka biograficzna pt. „Trojanowska”, będąca wywiadem-rzeką Leszka Gnoińskiego z artystką[92].

W styczniu 2021 była trenerką w drugiej edycji programu TVP2 The Voice Senior[93][94]. Latem występowała podczas trasy TVP2 Lato, muzyka, zabawa. Wakacyjna trasa Dwójki[95][96]. We wrześniu wystąpiła na 58. KFPP w Opolu w koncercie „Od Opola do Opola: Największe Gwiazdy! Legendarne Przeboje!”, a po występie odebrała nagrodę jubileuszową TVP1[97] i obchodziła jubileusz pracy zawodowej w odcinku specjalnym programu Jaka to melodia?[98].

Charakterystyka muzyczna i wizerunek

Izabela Trojanowska (2007)

Nagrywa utwory rockowe[3] lub pop-rockowe[99][100]. W utworach prezentowała treści feministyczne[92]. Dziennikarz muzyczny Leszek Gnoiński w wywiadzie dla Onet.pl opisał Trojanowską jako „pierwszą wielką gwiazdę lat 80. wykraczającą daleko poza muzykę rockową”[18].

W latach 80. stylizowała się na femme fatale[92][101] – nosiła krótko ścięte włosy i postrzępioną grzywkę[28][102], ponadto budziła sensację noszeniem ubrań inspirowanych nową falą[102]. Wykreowany przez nią wizerunek wzbudzał liczne kontrowersje w prasie[103]. Leszek Gnoiński w wywiadzie dla Onet.pl podkreślił, że Trojanowska „nie tylko wykreowała nowy sposób śpiewania, ale również przyczyniła się do zmian kulturowych, modowych i obyczajowych”[18].

Ze względu na swój wizerunek uchodzi za ikonę polskiej społeczności LGBT[104][105]. W postać Trojanowskiej wcielał się na scenie drag queen Sellin Dé Mellon[106]. Ponadto wokalistkę imitowali Stefano Terrazzino i Jeremi Sikorski na potrzeby programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo[107][108].

Życie prywatne

Jest córką Zofii z domu Barcz i Maksymiliana Schuetzów[109][110], którzy pobrali się w 1952[17]. Ma dwóch braci: starszego o dwa lata Maksymiliana i młodszego o dwa lata Romana[21]. Jej wujem był Henryk Strzelecki[28]. Była wychowywana w duchu katolickim[55]. Jest osobą wierzącą w Boga. W młodości chciała wstąpić do zakonu[111].

27 września 1979 poślubiła matematyka cybernetyka Marka Trojanowskiego[112]. Mają córkę Roxannę (ur. 1991)[113]. Mieszkała w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Polsce i Holandii.

Mieszka w Berlinie[54] i Warszawie[15].

Pasjonuje się łowieniem ryb, od 2007 wielokrotnie startowała w Zawodach Wędkarskich Aktorów im. Mariana Łącza[114][115][116].

Cierpiała na depresję i chorobę alkoholową[117]

Dyskografia

Filmografia

Filmy i seriale
  • 1979: Strachy jako Teresa Sikorzanka
  • 1980: Kariera Nikodema Dyzmy jako Kasia, córka Kunickiego (odc. 2 i 4)
  • 1981: 07 zgłoś się jako Joanna Borewicz, była żona porucznika (odc. 12)
  • 1982: Blisko, coraz bliżej jako Hildegarda Belsche, córka majora (odc. 7 i 9)
  • 1982: A száztizenegyes jako Olga Komarowska i Vera Komarowska
  • 1983: Szkoda twoich łez jako Teresa Sikorzanka
  • 1991: God khoroshego rebyonka jako Mama Rozalindy
  • od 1997: Klan jako Monika Ross-Nawrot, córka Marii i Władysława Lubiczów
  • 2010: Fenomen jako garderobiana Hania
  • 2018: Juliusz jako gwiazda na pogrzebie ojca Juliusza

Przedstawienia teatralne

Wykonanie piosenek
  • 1982: Punkty za pochodzenie – „Jak Tobie płynie czas”
  • 2001: Titanic – „Ciągle śniłam”
  • 2015: Znam kogoś, kto cię szuka – „Jestem Twoim grzechem”
  • 2018: Rojst – „Wszystko czego dziś chcę”

Programy telewizyjne

Przypisy

  1. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 235.
  2. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 231.
  3. ↑ a b Izabela Trojanowska, RMF FM [dostęp 2018-07-31], Cytat: gatunek: rock (pol.).
  4. ↑ Trojanowska projektantką!, Party.pl, 18 listopada 2011 [dostęp 2022-03-15] (pol.).
  5. ↑ Budka Suflera wraz z przyjaciółmi wystąpiła w Kraków Arenie [ZDJĘCIA], dlaStudenta.pl [dostęp 2021-06-08] (pol.).
  6. ↑ Izabela Trojanowska i Igor Herbut w „Morowym Weekendzie”!, Złote Przeboje [dostęp 2021-06-05] (pol.).
  7. ↑ Brodka zaśpiewała Wszystko, czego dziś chcę. Trojanowska komentuje [TYLKO U NAS], www.se.pl [dostęp 2021-05-15].
  8. ↑ Koncert „Jedynka, gwiazdy i ty” – Izabela Trojanowska & Kaja Paschalska. [dostęp 2021-05-15].
  9. ↑ Candy Girl’s 'Wszystko Czego Dziś Chcę’ – Discover the Original Song, WhoSampled [dostęp 2021-05-15] (ang.).
  10. ↑ Stefano Terrazzino wspomina „Twoja Twarz Brzmi Znajomo” – Polsat.pl, www.polsat.pl [dostęp 2021-05-15] (pol.).
  11. ↑ „Twoja twarz brzmi znajomo” odcinek 6. s. 12. Wygrał Jeremi Sikorski jako Izabela Trojanowska! Łukasz Zagrobelny znowu na podium! – Telemagazyn.pl, www.telemagazyn.pl [dostęp 2021-05-15] (pol.).
  12. ↑ a b c „Wszystko, czego dziś chcę”: przebój Izabeli Trojanowskiej w nowej odsłonie w filmie „#WszystkoGra”, Onet Kultura, 5 maja 2016 [dostęp 2021-05-15] (pol.).
  13. ↑ Izabela Trojanowska.
  14. ↑ Dorota Tuńska: Wywiad z Izabelą Trojanowską. dozdrowia.com.pl. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  15. ↑ a b Paweł Gzyl: Izabela Trojanowska gra w „Klanie” już prawie ćwierć wieku. plus.gloswielkopolski.pl, 2020-01-28. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  16. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 47.
  17. ↑ a b Gnoiński 2020 ↓, s. 28–29.
  18. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Paweł Piotrowicz: Izabela Trojanowska: na szczęście mam co robić (WYWIAD). [w:] Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2020-04-23. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  19. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 52.
  20. ↑ a b c d e f g h i Rafał Radzymiński: Moda na Izkę. madeinwm.pl. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  21. ↑ a b Gnoiński 2020 ↓, s. 50–51.
  22. ↑ a b Gnoiński 2020 ↓, s. 381.
  23. ↑ VII Festiwal Piosenki Radzieckiej: Zielona Góra 3–5 czerwca 1971 r.: informator – Zielonogórska Biblioteka Cyfrowa, zbc.uz.zgora.pl [dostęp 2020-03-07] (pol.).
  24. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 64.
  25. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 67.
  26. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 73.
  27. ↑ a b Sylwia Gawłowska: Festiwalowe podium. Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu 1963–2017 we wspomnieniach artystów. 2018, s. 40–42. ISBN 978-83-938344-7-1.
  28. ↑ a b c d Elżbieta Pawełek, Izabela Trojanowska: „Mam wiarę i to nie są czcze słowa. Zostałam wychowana w jej duchu”, [w:] Viva! [online], viva.pl, 5 października 2020 [dostęp 2020-01-02] (pol.).
  29. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 83.
  30. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 77.
  31. ↑ a b Tomasz Raczek: Kultowe rozmowy: Izabela Trojanowska. [w:] Kultowe Rozmowy [on-line]. YouTube, 2015-01-21. [dostęp 2020-04-21]. (pol.).
  32. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 111.
  33. ↑ a b c d Gnoiński 2020 ↓, s. 112–113.
  34. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 105.
  35. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 103.
  36. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 116.
  37. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 233.
  38. ↑ a b Izabela Trojanowska – IZA (LP). borninthe80sblog.blogspot.co.uk. [dostęp 2016-02-27]. (pol.).
  39. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 157.
  40. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 165–167.
  41. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 171.
  42. ↑ a b c d e f 20 faktów, które musisz wiedzieć o przeboju Tyle samo prawd, ile kłamstw. krytyczniemuzycznie.com, 2020-09-30. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  43. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 341.
  44. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 218.
  45. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 226.
  46. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 197.
  47. ↑ a b c Gnoiński 2020 ↓, s. 382–383.
  48. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 203.
  49. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 240.
  50. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 130–131.
  51. ↑ Izabela Trojanowska została... Miss Borewicz. [w:] Świat Seriali [on-line]. swiatseriali.interia.pl, 2013-07-03. [dostęp 2021-01-03]. (pol.).
  52. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 248.
  53. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 252.
  54. ↑ a b Małgorzata Wojcieszyńska: Izabela Trojanowska: „Byłam buntowniczką”. polonia.sk, 2015-01-30. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  55. ↑ a b c d e Sławek Drygalski, Izabela Trojanowska – Jestem aktorką śpiewającą, magazynvip.pl [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  56. ↑ a b c Damian Gajda: Izabela Trojanowska: mam w sobie diabła. [w:] Gala.pl [on-line]. gala.pl, 2016-11-10. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  57. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 258.
  58. ↑ Monika Tarka: W książce o sobie Izabela Trojanowska pierwszy raz tak szczerze opowiada o życiu i plotkach na swój temat!. brulion24.pl, 2020-10-22. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  59. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 366.
  60. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 127.
  61. ↑ a b c d e f g h i j k l m Gnoiński 2020 ↓, s. 384–385.
  62. ↑ a b Gnoiński 2020 ↓, s. 298.
  63. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 305.
  64. ↑ a b c d e f g h i j Gnoiński 2020 ↓, s. 311.
  65. ↑ BOL: Projektantka ze Skarżyska stworzyła nową kolekcję z Izabelą Trojanowską! Ubrania zrobiły furorę w Sopocie. echodnia.eu, 2012-08-11. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  66. ↑ Książka Tomasza Raczka już w sprzedaży. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-11-19. [dostęp 2020-03-27]. (pol.).
  67. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 312.
  68. ↑ tw, Izabela Trojanowska reklamuje telefony myPhone, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 23 kwietnia 2010 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  69. ↑ Anioły niebios wstrzymajcie czas: Anna Dymna, Justyna Steczkowska i przyjaciele (wideo). [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2011-02-02. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  70. ↑ Izabela Trojanowska – „Życia zawsze mało” – Muzyka, [w:] Onet.pl, muzyka.onet.pl [zarchiwizowane 2018-07-31] (pol.).
  71. ↑ ŻYCIA ZAWSZE MAŁO, „Izabela Trojanowska”, 16 sierpnia 2011 [dostęp 2017-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-31] (pol.).
  72. ↑ pp, TVP reklamuje “Disco Sylwestra z Dwójką” (wideo), [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 5 grudnia 2013 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  73. ↑ po, Polsat zmiażdżył w sylwestra konkurencję. Ogromna przewaga nad TVP2 i TVN, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 3 stycznia 2014 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  74. ↑ Izabela Trojanowska – Na skos, www.empik.com [dostęp 2017-05-12] (pol.).
  75. ↑ Izabela Trojanowska idzie „Na skos” (nowa płyta). [w:] Interia.pl [on-line]. interia.pl, 2016-10-03. [dostęp 2016-10-28].
  76. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 18.11.2016 – 24.11.2016. olis.onyx.pl. [dostęp 2016-12-01]. (pol.).
  77. ↑ pr, „Posłańcy wszystkich burz” Izabeli Trojanowskiej (wideo), [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 20 listopada 2016 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  78. ↑ Paweł Gzyl: Izabela Trojanowska: Na scenie wracam do korzeni. dziennikpolski24.pl, 2016-12-20. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  79. ↑ Plebiscyt „Gwiazdy Plejady”: kto był nominowany?. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2017-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-05)]. (pol.).
  80. ↑ lb, „Sylwester z Dwójką” w Zakopanem. Wystąpią Rodowicz, Górniak, Doda i 6 gwiazd zagranicznych, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 8 grudnia 2016 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  81. ↑ tw, TVP2 wygrała w sylwestra z Polsatem, hitem Zenon Martyniuk. Ponad dwa razy mniej widzów w TVN, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 2 stycznia 2017 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  82. ↑ Łukasz Brzezicki: Wraca Sopot Festival, dwa koncerty pokaże TVN. Prowadzą Magda Mołek, Olivier Janiak, Gabi Drzewiecka i Filip Chajzer. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-07-26. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  83. ↑ Jacek Kowalski: Jubileusz Maryli Rodowicz i koncert Jana Pietrzaka na festiwalu w Opolu. „Wielkie święto muzyki”. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-09-08. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  84. ↑ tw, „Daj prawo kulturze” – polscy muzycy apelują o przyjęcie dyrektywy ws. praw autorskich na rynku cyfrowym (wideo), [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 5 września 2018 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  85. ↑ łb, Edyta Górniak, Bajm, Sarsa i Izabela Trojanowska zagrają na sylwestrze TVN w Warszawie. Bez gwiazd zagranicznych, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 13 grudnia 2018 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  86. ↑ tw, TVP: nasz sylwester miał 6,4 mln widzów, koncerty Polsatu i TVN – poniżej 2 mln, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 2019 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  87. ↑ Michał Kurdupski: Roksana Węgiel, Michał Szpak, Maryla Rodowicz i Kombii wśród gwiazd 56. KFPP. „Wspaniałe święto polskiej piosenki”. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2019-05-29. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  88. ↑ tw, Izabela Trojanowska reklamuje kosmetyki Bioliq 65+ (wideo), [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 31 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  89. ↑ Michał Kurdupski: Festiwal w Opolu od 4 do 7 września w TVP1, TVP Polonia i TVP Kultura. „Święto polskiej piosenki”. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2020-08-25. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  90. ↑ Marek Szczepanik, Opole. Sześć nowych nazwisk w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2021-04-17] (pol.).
  91. ↑ LVII KFPP – 2020.
  92. ↑ a b c pr/kr, Ikona polskiej sceny po raz pierwszy o swoim życiu. „Trojanowska” Leszka Gnoińskiego, [w:] Polskie Radio [online], polskieradio.pl, 25 września 2020 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  93. ↑ jd, Izabela Trojanowska i Witold Paszt w drugiej edycji „The Voice Senior”, [w:] Wirtualnemedia.pl [online], wirtualnemedia.pl, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  94. ↑ Michał Kurdupski: „The Voice Senior 2” od 2 stycznia w TVP2, emisja w soboty o 20.00. [w:] Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2020-12-17. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  95. ↑ Wakacyjna Trasa Dwójki 2021 – Mrągowo: program, artyści, transmisja [20.06.2021] – Radio ZET, www.radiozet.pl, 1624 [dostęp 2021-06-26] (pol.).
  96. ↑ Wakacyjna Trasa Dwójki 2021 – MIASTA, DATY: gdzie, kiedy i kto wystąpi na koncertach? [BILETY] – Radio ZET, www.radiozet.pl, 1623 [dostęp 2021-06-26] (pol.).
  97. ↑ Mariusz Majeran, 58. KFPP: Pierwszy koncert tegorocznego festiwalu był pełen przebojów i gwiazd, Radio Opole, 3 września 2021.
  98. ↑ Jaka to melodia?, gazeta.pl [dostęp 2021-09-13].
  99. ↑ Katarzyna Ziemnicka: Izabela Trojanowska: jest czadowo!. [w:] Tele Tydzień [on-line]. muzyka.interia.pl, 2016-11-21. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  100. ↑ Przemysław Gulda: Izabela Trojanowska: Rozmawiamy o muzyce? Ostatnio wszyscy szukają tylko sensacji i skandali. weekend.gazeta.pl, 2016-11-18. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  101. ↑ Magda Mielke: Wszystko, czego dziś chce Izabela Trojanowska. rozrywka.trojmiasto.pl, 2020-10-03. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  102. ↑ a b Paweł Gzyl: Izabela Trojanowska: Nie myślałam, że to będzie emigracja. plus.gloswielkopolski.pl, 2016-12-15. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  103. ↑ Patryk Chilewicz: Izabela Trojanowska: spódniczki? Krótkie. Komentarze? Niech będą! (WYWIAD). fashionpost.pl, 2017-01-06. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  104. ↑ Trojanowska: Mam wielu przyjaciół wśród homoseksualistów. [w:] Super Express [on-line]. rozrywka.dziennik.pl, 2014-08-04. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  105. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 15.
  106. ↑ „Mam Talent!”: Perfekcyjna parodia Izabeli Trojanowskiej. tvn.pl, 2017-10-07. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  107. ↑ Jeremi Sikorski i „Pieśń o cegle” na miarę jego marzeń. polsat.pl, 2019-10-12. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  108. ↑ Stefano Terrazzino wspomina „Twoja Twarz Brzmi Znajomo”. polsat.pl, 2020-05-10. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  109. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 10.
  110. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 27.
  111. ↑ Dominika Czerniszewska: Izabela Trojanowska śpiewała przed Karolem Wojtyłą. Miała być zakonnicą. kobieta.wp.pl, 2019-03-27.
  112. ↑ Gnoiński 2020 ↓, s. 137.
  113. ↑ Story, Izabela Trojanowska, 10 czerwca 2014 [zarchiwizowane 2018-07-31] (pol.).
  114. ↑ AKPA: Zawiesiuchy. Zawody wędkarskie aktorów. encyklopediateatru.pl, 2007-06-13. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  115. ↑ ik, Popularni aktorzy na rybach w Białobrzegach (zdjęcia), echodnia.eu, 25 czerwca 2012 [dostęp 2021-01-02] (pol.).
  116. ↑ Rafał Korzeniewski: XVI Zawody Wędkarskie Aktorów imienia Mariana Łącza. przedsiebiorcy.eu. [dostęp 2021-01-02]. (pol.).
  117. ↑ Agnieszka Kwiatkowska: Izabela Trojanowska nie radziła sobie z emocjami. Walczyła z depresją. wp.pl, 2019-05-09. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Izabela Trojanowska 2020.jpg
Autor: Czas na Opole, Licencja: CC BY 3.0
Izabela Trojanowska w 2020 roku stojąca na opolskiej alei gwiazd.
Izabela Trojanowska 2017.jpg
Autor: Serecki, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polska piosenkarka Izabela Trojanowska na planie programu "Gwiazdy Cejrowskiego", maj 2017.
Izabela Trojanowska.jpg
Autor: Sławek, Licencja: CC BY-SA 2.0
Izabela Trojanowska