Izrail Fisanowicz
Izrail Iljicz Fisanowicz (ros. Израиль Ильич Фисанович, ur. 23 listopada 1914 w Jelizawietgradzie (obecnie Kropywnycki), zm. 27 lipca 1944 na Morzu Norweskim) – radziecki oficer marynarki wojennej, kapitan 2 rangi, Bohater Związku Radzieckiego (1942).
Życiorys
Był narodowości żydowskiej. Od 1922 mieszkał w Charkowie, gdzie skończył 7 klas szkoły średniej i szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego, pracował w fabryce w Charkowie. Od 1932 służył w marynarce, w 1936 ukończył wojskową szkołę morską im. Frunzego, służył na pokładzie łodzi podwodnych Floty Bałtyckiej, od marca 1938 jako nawigator dywizjonu okrętów podwodnych. Od 1938 był oficerem Floty Północnej, w 1939 został członkiem WKP(b), 1939-1940 brał udział w wojnie z Finlandią, 7 lipca 1941 został dowódcą okrętu podwodnego. Od 18 sierpnia 1941 działał w Morzu Barentsa, do połowy grudnia 1941 wykonał 8 podwodnych misji bojowych, wykonując ataki torpedowe na trzy transporty wroga. Do lipca 1943 wykonał 18 podwodnych misji bojowych i wykonał 13 ataków torpedowych (używając 20 torped) i zatapiając, według oficjalnych danych, 8 transportów i okrętów wroga (potwierdzone informacje mówią o zatopieniu jednego niemieckiego okrętu 1 lutego 1943). W lipcu 1943 został dowódcą 6 dywizjonu okrętów podwodnych; na tym stanowisku wykonał jeszcze jedną misję, 11 września 1943. Od grudnia 1943 pozostawał w dyspozycji Wojskowej Rady Floty Północnej, w marcu 1944 objął dowództwo okrętu podwodnego Ł-20 Floty Północnej. W kwietniu 1944 udał się do Anglii w celu dostarczenia okrętu podwodnego W-1, z którą 25 lipca wyruszył z portu w Lerwick do ZSRR przez Morze Norweskie, jednak nie dotarł do Zatoki Kolskiej. Okręt został omyłkowo zaatakowany jako niemiecki przez angielski samolot Liberator i zatopiony bombami głębinowymi; załoga zginęła. Imieniem Fisanowicza nazwano ulicę w mieście Polarnyj i w Charkowie.
W 2016 roku cenotaf został zainstalowany na Federal War Memorial Cemetery[1].
Awanse
- porucznik (9 czerwca 1936)
- starszy porucznik (13 lipca 1938)
- kapitan porucznik (lipiec 1941)
- kapitan 3 rangi (27 maja 1942)
- kapitan 2 rangi (7 kwietnia 1943)
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (3 kwietnia 1942)[2]
- Order Lenina (3 kwietnia 1942)
- Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 3 listopada 1941 i 2 czerwca 1942)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (29 stycznia 1943)
- Navy Cross (USA, lipiec 1943)
Przypisy
- ↑ 144 памятника-кенотафа Героям установят на Федеральном кладбище в Москве. Некрополь России, 2016-10-24. [dostęp 2019-04-26]. (ros.).
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-морского флота» от 3 апреля 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 24 апреля (№ 13 (172)). — С. 1.
Bibliografia
- Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-03-09]
Media użyte na tej stronie
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Autor:
- Rank_insignia_of_капитан_2-го_ранга_of_the_Soviet_Navy.svg: F l a n k e r
- derivative work: Mboro (talk)
Russian rank insignia (1955-1994 and again since 2010), here "Captain 2-nd rank" (OF4) Navy – shoulder strap service uniform (basic).
Ribbon for the Navy Cross awarded by the United States Department of the Navy.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Hero of the Soviet Union Israel Ilyich Fisanovich
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Лучезарная, Licencja: CC BY-SA 4.0
кенотаф И.И.Фисановича (1914-1944) на Федеральном военном мемориальном кладбище
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy