János Nehadoma

János Nehadoma
Data i miejsce urodzenia20 sierpnia 1901 lub 12 września 1910
Budapeszt
Pozycjaśrodkowy napastnik
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1925–1927AC Pistoiese36(33)
1927–1929Brooklyn Wanderers68(55)
1929Brooklyn Hakoah5(7)
1929–1930Brooklyn Wanderers32(18[1])
1931–1932AC Pistoiese13(5)
1932–1933Livorno32(26)
1933–1936ACF Fiorentina53(12)
1936Modena7(1)
W sumie:246(157)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1937–1938AC Mantova
1938–1939Triestina
1939–1941Spezia
1941–1945Atalanta BC
1945–1947AS Bari
1947–1948AC Mantova
1955–1956Ternana

János Nehadoma (ur. 20 sierpnia 1901[2] (według innych źródeł 12 września 1910[3]) w Budapeszcie, data śmierci nieznana) – węgierski piłkarz i trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Swoją karierę rozpoczął w 1925 w AC Pistoiese. W klubie tym spędził dwa lata, po czym wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Pod koniec sezonu 1927/1928 podpisał kontrakt z Brooklyn Wanderers. Do końca sezonu wystąpił w siedmiu meczach strzelając tyle samo goli[3]. W następnym sezonie w 48 występach zdobył 43 bramki[3], dzięki czemu ex aequo z Wernerem Nilsenem[4] został królem strzelców[5]. Jesienią 1929 przeszedł do Brooklyn Hakoah, w którym zagrał 5 spotkań strzelając 7 goli[3]. Wiosną 1930 wrócił do Wanderers (13 meczów, 5 bramek[3]). Łącznie w Stanach Zjednoczonych wystąpił w 105 pojedynkach i zdobył 80 goli[3]. W 1931 ponownie trafił do Pistoiese, dla którego zagrał w 13 meczach i strzelił 5 bramek. W lutym 1932 został naturalizowanym Włochem i rozpoczął występy jako Giovanni Nekadoma. W tym samym roku trafił do Livorno, dla którego w 32 spotkaniach zdobył 26 goli. Po roku gry w Livorno przeszedł do grającej w Serie A Fiorentiny. Przez trzy lata gry wystąpił w 53 meczach, w których strzelił 12 bramek. W 1936 przeniósł się do grającej jeden poziom rozgrywkowy niżej Modeny, gdzie pełnił funkcję grającego trenera. Po 7 pojedynkach zakończonych 1 golem zakończył karierę.

Kariera trenerska

Karierę trenerską zaczął w 1937 w Mantovie. Prowadził ją przez sezon, po czym przeniósł się do Triestiny. Po sezonie trafił do Spezii, którą trenował przez dwa sezony. W latach 1941–1945 był szkoleniowcem Atalanty BC. Na stanowisku trenera zastąpił go Giuseppe Meazza[6]. Od 1945 do 1947 prowadził Bari, a następnie ponownie Mantovę. W latach 1955–1956 był trenerem Ternany.

Przypisy

  1. ↑ Colin Jose: American Soccer League, 1921–1931: the golden years of American soccer. Lanham: Scarecrow Press, 1998, s. 20, seria: American sports history series. ISBN 0-8108-3429-4. OCLC 38130771. (ang.)
  2. ↑ Nekadoma Janos (wł.). enciclopediadelcalcio.it. [dostęp 2013-10-03].
  3. ↑ a b c d e f Janos Nehadoma (ang.). soccerstats.us. [dostęp 2013-10-03].
  4. ↑ Jarosław Owsiański: World League Topscorers 1889–2005 (ang.). rsssf.com. [dostęp 2013-10-03].
  5. ↑ John G. Zinn, Paul G. Zinn: Ebbets Field: Essays and Memories of Brooklyn's Historic Ballpark, 1913–1960. Londyn: McFarland, 2013, s. 120, seria: McFarland historic ballparks. ISBN 978-0-7864-4827-2. OCLC 794708259. (ang.)
  6. ↑ Elio Corbani, Pietro Serina: Cent'anni di Atalanta. T. 2. Bergamo: Sesaab, 2007, s. 404. ISBN 978-88-903088-2-6. (wł.)

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Trenerzy Atalanty BC
  1. ↑ tymczasowo
Trenerzy SSC Bari
  • Plemich (1928)
  • Erbstein (1928–29)
  • Uridil (1929–30)
  • Hajdu (1930–31)
  • Weisz (1931–32)
  • Erbstein (1932–33)
  • Cargnelli (1933–34)
  • König (1934–35)
  • Kuttik (1935–36)
  • Cargnelli (1936–38)
  • Ging (1938–39)
  • Kuttik (1939)
  • Costantino (1939–40)
  • Ferrero (1940–41)
  • Kuttik (1941)
  • Costantino (1941)
  • Klein (1941–42)
  • Costantino (1942–43)
  • Vanicsek (1943)
  • Costantino (1944–45)
  • Kuttik (1946)
  • Costantino (1946–47)
  • Nehadoma (1947)
  • Kuttik (1947–48)
  • Plemich (1948)
  • Kuttik (1948)
  • Costantino (1948–49)
  • Plemich (1949)
  • Sárosi (1949)
  • Capocasale (1949)
  • Sárosi (1949–50)
  • Costantino (1950)
  • Capocasale (1950)
  • Allasio (1950)
  • Alfonso (1950–51)
  • Sandron (1951)
  • Giammarco (1951)
  • Piselli (1951)
  • Costantino (1951)
  • Marsico (1952)
  • Sansone (1952–53)
  • Capocasale (1953–56)
  • Allasio (1956–58)
  • Tabanelli (1958–59)
  • Capocasale (1959–61)
  • Fusco (1961)
  • Carniglia (1961)
  • Allasio (1961–62)
  • Fusco (1962)
  • Magni (1962–63)
  • Maestrelli (1963–64)
  • Tabanelli (1964)
  • Capocasale (1964–65)
  • Fusco (1965)
  • Lamanna (1965–66)
  • Calabrese (1966)
  • Toneatto (1966–69)
  • Pugliese (1969–70)
  • Matteucci (1970)
  • Toneatto (1970–72)
  • Regalia (1972–74)
  • Pirazzini (1974–75)
  • Seghedoni (1975–76)
  • Pozzo (1976)
  • Losi (1976–78)
  • Santececca (1978–79)
  • Corsini (1979)
  • Catuzzi (1979)
  • Renna (1979–81)
  • Catuzzi (1981–83)
  • Radice (1983)
  • Bolchi (1983–86)
  • Catuzzi (1986–88)
  • Salvemini (1988–92)
  • Boniek (1992)
  • Lazaroni (1992–93)
  • Materazzi (1993–96)
  • Fascetti (1996–2001)
  • Sciannimanico (2001)
  • Perotti (2001–02)
  • Tardelli (2002–03)
  • Pillon (2003–04)
  • Carboni (2004–06)
  • Maran (2006)
  • Materazzi (2006–07)
  • Conte (2007–09)
  • Ventura (2009–11)
  • Mutti (2011)
  • Torrente (2011–13)
  • Gautieri (2013)
  • Alberti (2013–14)
  • Mangia (2014)
  • Nicola (2014–15)
  • Camplone (2015–16)
  • Stellone (2016)
  • Colantuono (2016–17)
  • Grosso (2017-18)
  • Cornacchini (2018-19)
  • Vivarini (2019-20)
  • Auteri (od 2020)

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.