Józef Adam Feliks Lasocki

Józef Adam Feliks Lasocki

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1861 Bieżuń
Data i miejsce śmierci	8 czerwca 1931 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1882–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	2 Brygada Jazdy 8 Dywizja Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Józef Adam Feliks Bronisław Lasocki herbu Dołęga (ur. 27 listopada 1861^[1] w Bieżuniu, zm. 8 czerwca 1931 w Krakowie) – polski wojskowy, hrabia, generał major cesarskiej i królewskiej armii, generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

Był synem Bronisława, właściciela ziemskiego, powstańca 1863, i Felicji z Wołowskich. Kształcił się w gimnazjum w Tarnopolu i Rzeszowie. W latach 1878–1879 ukończył dwa semestry na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz jeden semestr na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Genewie, po czym przerwał studia i odbył jednoroczną ochotniczą służbę wojskową w 1 Galicyjskim pułku ułanów w Krakowie. W latach 1880–1882 uczył się w szkole kadetów. Od 1882 w armii austriackiej. Ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii i jako oficer zawodowy służył w austriackiej kawalerii do 1913 w 1 pułku ułanów w Krakowie. Podpułkownik z 1911. Potem i na froncie dowodził 2 pułkiem ułanów. Pułkownik z 1914. Walczył na froncie rosyjskim. W marcu 1917 objął dowództwo XXIV Brygady Piechoty. 1 maja 1918 awansował na generała majora.

Służba w Wojsku Polskim

7 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Generalnego „Łódź”. W marcu 1919 objął dowództwo 2 Brygady Jazdy, a następnie Grupy Zaniemeńskiej, 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej (od 21 października 1919) i 8 Dywizji Piechoty (od listopada 1919). Od 25 lutego 1920 pozostawał w dyspozycji Naczelnego Wodza. W sierpniu 1920 wyznaczony został na stanowisko dowódcy Grupy „Dolnej Wisły”. 17 sierpnia przybył ze swoim sztabem do Łącka. Z uwagi na zakończenie walk na odcinku grupy dowództwa nie objął^[2]. 9 września 1920 ponownie przeniesiony został do dyspozycji Naczelnego Wodza, w ramach której otrzymał zadanie przeprowadzenia przeglądu (perlustracji) taborów Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej.

Z dniem 1 kwietnia 1921 przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. 26 października 1923 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie generałów^[3]. Na emeryturze osiadł w Krakowie, gdzie zmarł 8 czerwca 1931^[4].

Rodzina

Po ojcu Bronisławie był dziedzicznym hrabią belgijskim, sam uzyskał potwierdzenie tytułu w Austrii 8 kwietnia 1888^[5].

Żonaty z baronówną Marią Teresą z Romaszkanów^[6][7] mieli czworo dzieci:

• Stefana Jakuba Józefa (1897–~1943) zginął w KL Stutthof,
• Jana Kazimierza (1899–1936),
• Teresę (1905–1974) ps. Tell, żołnierzem AK żonę prof. Karola Estreichera, oraz
• Ewę (1908–1992)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych – dwukrotnie
• Odznaka za Służbę Wojskową – 25 lat (1904)^[6]
• Medal Zasługi – wstążka czasu pokoju (1906)^[6]

Przypisy

Bibliografia

• Fotografia z żoną
• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
• H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
• JanJ. Rydel JanJ., W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410 .
• Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920. Mały słownik biograficzny, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1993
• Jadwiga Siedlecka "Generał Józef Lasocki - syn bieżuńskiej ziemi". mazowsze.hist.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-21)].
• Dariusz Matelski, Karol Estreicher jr 1906-1984 -biografia wielkiego Polaka, t. I (do 1939 roku), Kraków 2016, s. 177, 179, 326, 377 oraz zdj. nr 66, 90, 111, 291.