Józef Dąbrowski (historyk)
Józef Dąbrowski (ur. 2 stycznia 1876 w Radomiu, zm. 13 marca 1926 w Warszawie) – pułkownik Korpusu Sądowego Wojska Polskiego, prawnik, adwokat, literat, publicysta i działacz społeczny, wolnomularz[1], przywódca Ligi Państwowości Polskiej[2].
Biografia
Był starszym bratem Mariana, żonatego z pisarką Marią Dąbrowską. Odbył studia w Warszawie i Krakowie. Brał udział w życiu publicznym byłego Królestwa Polskiego jako polityk obozu lewicowo-niepodległościowego, prelegent i publicysta.
W latach 1897–1904 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, korespondentem warszawskim „Przedświtu”, następnie nauczycielem w Kaliskiej Szkole Handlowej. W latach 1908–1914 był członkiem zarządu oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w Kaliszu[3].
Od 1919 był sędzią wojskowym i organizatorem sądownictwa wojskowego. 26 marca 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika Korpusu Sądowego, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów sądowych[5].
26 listopada 1925 roku Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska sędziego Najwyższego Sądu Wojskowego, a minister spraw wojskowych mianował szefem Wydziału Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych[6].
Ogłosił pod pseudonimem „J. Grabiec” szereg prac publicystycznych i historycznych, z których najważniejsze to:
- Dzieje narodu polskiego (1909),
- Rok 1863 (1912),
- Dzieje współczesne (2 t., 1919),
- Ostatni szlachcic (2 t., 1923),
- Czerwona Warszawa (1925).
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 213-1-27,28)[7].
.JPG)
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi – 29 kwietnia 1925 roku „za zasługi na polu szerzenia oświaty w armii”[8]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Ludwik Hass, Ambicje rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905-1928. Warszawa 1984, s. 231.
- ↑ Jerzy Z. Pająk, Historia placówki werbunkowej Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego w Radomiu według Stanisława Radonia, w: "Między Wisłą a Pilicą", 2004, t. 5, s. 339.
- ↑ Henryk Rabiega: 60 lat krajoznawstwa w Kaliszu : 1908–1968. Kalisz: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Oddział w Kaliszu, 1968, s. 105–106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921 roku, s. 582.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 301.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 27 listopada 1925 roku, s. 687-688.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LEOPOLD DĄBROWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-10].
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Jerzy Wojciechowski, Dylematy polskiego inteligenta. Działalność i poglądy społeczno-polityczne Józefa Dąbrowskiego „Grabca” 1876-1926, Piotrków Trybunalski 2010.
Linki zewnętrzne
- Józef Dąbrowski (J. Grabiec), Ludzie i poczynania, 1925
- Dzieła Józefa Dąbrowskiego w Federacji Bibliotek Cyfrowych
- Publikacje Józefa Dąbrowskiego w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób rektora Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego - Wacława Dąbrowskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).