Józef Dziadura

Józef Wiktor Dziadura

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	21 maja 1917 Słupica
Data i miejsce śmierci	26 września 1997 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1943-1974
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	1 DP, 2 DP, 25 DP, 1 DZ
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa
Odznaczenia

Józef Wiktor Dziadura^[1] (ur. 21 maja 1917 w Słupicy, zm. 26 września 1997 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Przed wojną skończył 7 klas szkoły powszechnej. Pracował w zakładzie kowalskim i na roli w gospodarstwie rodziców, a w latach 1937–1938 odbył służbę wojskową w 1 dywizjonie pociągów pancernych w Legionowie. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej został kapralem i dowódcą drużyny. W 1939 pracował krótko na kolei jako strażnik i zwrotniczy. Uczestnik wojny 1939, dostał się do niewoli sowieckiej. Wywieziony na Syberię, gdzie był maszynistą i przebywał tam do 30 listopada 1940 roku^[1].

Od 12 lipca 1943 w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, następnie w 2 Dywizji Piechoty im. H. Dąbrowskiego, z którą przeszedł szlak bojowy służąc w 2 dywizjonie artylerii przeciwpancernej^[1][2]. Od sierpnia 1943 dowódca plutonu rusznic przeciwpancernych, awansowany 22 sierpnia 1943 na chorążego. Od 11 września 1944 do 31 grudnia 1945 skierowany do Szkoły Oficerskiej 1 Armii WP na dowódcę szkolnego plutonu strzeleckiego, a 18 grudnia 1944 awansowany na podporucznika^[1] i wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii. 23 maja 1945 został porucznikiem. Po odbyciu kursu dowódców batalionu (od 3 marca do 30 listopada 1947) w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie do 14 grudnia 1949 pełnił obowiązki szefa sztabu pułku i dowódcy 37 pułku piechoty^[1]. 27 marca 1948 awansował na majora. Od 15 grudnia 1949 dowodził 18 pułkiem piechoty.

Przebywał od 1 października 1951 do 7 sierpnia 1952 na kursie doskonalenia oficerów ASG^[1]. Od 8 sierpnia 1952 dowódca 1 pułku piechoty. W czasie dowodzenia pułkiem otrzymał awans na podpułkownika^[3]. Dowódca 1 Dywizji Piechoty od 20 listopada 1952 do 10 października 1955 roku. Od 9 lipca 1955 pułkownik a od 11 października 1955 do 7 grudnia 1956 dowódca 5 Saskiej Dywizji Piechoty. Szef Zarządu III Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego, Komendant garnizonu miasta stołecznego Warszawy od Wigilii 1963 i szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego. W 1959 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im Woroszyłowa^[3].

Generał Józef Dziadura podczas przygotowań do defilady 1000-lecia Państwa Polskiego, 1966

6 października 1962 uchwałą Rady Państwa Nr 42/62 mianowany do stopnia generał brygady (nominację otrzymał od przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego)^[3]. Od 14 października 1972 do 1 października 1973 szef polskiej misji w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Korei. Od 2 października 1973 w dyspozycji MON^[3]. W wieku 58 lat, 6 czerwca 1975 roku na wniosek Wojskowej Komisji Lekarskiej został zwolniony do rezerwy. Pożegnany wraz z grupą odchodzących w stan spoczynku generałów przez ministra obrony narodowej gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego^[4].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B4-7-10a^[5].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1974)^[3]
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1963)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
• Srebrny Krzyż Virtuti Militari (1945)^[3]
• Krzyż Walecznych (1945)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1951)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1951)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1958)
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1967)
• Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Order Flagi Narodowej II klasy (KRLD) (1973)

Przypisy

Bibliografia

• Henryk P. Kosk, Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny, Pruszków 2001.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010.
• Zygmunt Traczyk, Stanisław Komar: Dowódcy 5 Saskiej Dywizji Piechoty (1945–1957) noty biograficzne. Gubin: Muzeum Gubińskich Pancerniaków, 1988, s. 39-40.