Józef Krzyżanowski (inżynier)

Józef Krzyżanowski
Data urodzenia

1 sierpnia 1865

Data śmierci

17 grudnia 1950

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Józefa Krzyżanowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Józef Krzyżanowski (ur. 1 sierpnia 1865, zm. 17 grudnia 1950) – polski inżynier.

Urodził się 1 sierpnia 1865[1]. Uzyskał tytuł inżyniera[1].

Pełnił funkcję dyrektora jednego z największych zakładów metalurgicznych w Imperium Rosyjskim, a w czasie I wojny światowej kierował budową wytwórni amunicji w Carycynie i na Uralu[2]

Od lipca 1922 sprawował funkcję dyrektora generalnego Centralnego Zarządu Wytwórni Wojskowych, powołanego 29 kwietnia 1922[3][4]. W czerwcu 1926 został członkiem założycielem spółki akcyjnej „Fabryka przędzy i tkanin sztucznych Chodaków”[5].

Charakter funkcjonowania oraz działanie władz CZWW, w tym samego J. Krzyżanowskiego[6], stał się przedmiotem krytyki[7]. Józef Krzyżanowski występował w obronie państwowego przemysłu wojennego i opowiadał się przeciwko powierzeniu produkcji zbrojeniowej przedsiębiorstwom prywatnym[8]. Rozporządzenie Prezydenta RP z 17 marca 1927 wydzieliło przedsiębiorstwa państwowe, w tym branży zbrojeniowej, i poddało komercjalizacji[7]. Ustąpił ze stanowiska dyrektora CZWW w kwietniu 1927[9] (rezygnacja miała związek także z budową Państwowej Wytwórni Prochu w Zagożdżonie[10]. W miejsce CZWW powstały Państwowa Wytwórnię Prochów i Materiałów Kruszących i Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia.

W 1927 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[11].

Zmarł 17 grudnia 1950[1]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w grobowcu rodziny Piekałkiewicz (został tam także pochowany Jan Piekałkiewicz) (kwatera 25-1-14/15)[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Cmentarz Stare Powązki: WŁODZIMIERZ PIEKAŁKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2017-03-08].
  2. ↑ Jerzy Gołębiowski. Rola Centralnego Zarządu Wytwórni Wojskowych w rozbudowie przemysłu zbrojeniowego w latach 1922–1927. „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie”, s. 79, Zeszyt 193 z 1998. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie. 
  3. ↑ Tomasz Kozieł: Przemysł zbrojeniowy w Polsce w latach 1918–1939. 14 marca 1927. [dostęp 2015-03-24].
  4. ↑ Robert Przybylski, Dobrze leżą w dłoniach, 1 grudnia 2014 [dostęp 2015-03-24] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  5. ↑ Przytulisko dla weteranów Centralnego Zarządu Wytwórni Wojskowych. „Myśl Niepodległa”, s. 110, Nr 852 z 12 lutego 1927. 
  6. ↑ Dymisja dyrektora Krzyżanowskiego. „Myśl Niepodległa”, s. 253-254, Nr 861 z 16 kwietnia 1927. 
  7. ↑ a b Jerzy Gołębiowski. Rola Centralnego Zarządu Wytwórni Wojskowych w rozbudowie przemysłu zbrojeniowego w latach 1922–1927. „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie”, s. 85, Zeszyt 193 z 1998. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie. 
  8. ↑ Ze stowarzyszeń technicznych. Koło mechaników. „Przegląd Techniczny”, s. 216, Nr 13 z 31 marca 1926. 
  9. ↑ Dymisja Krzyżanowskiego. „Myśl Niepodległa”, s. 253-254, Nr 861 z 16 kwietnia 1927. 
  10. ↑ Prochownia w Zagożdżonie. „Myśl Niepodległa”, s. 369, Nr 817 z 12 czerwca 1926. 
  11. ↑ Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 103 z 6 maja 1927. 

Media użyte na tej stronie

Jan Piekałkiewicz - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Jana Piekałkiewicza na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 25, rząd 1, grób 14, 15)