Józef Mazurkiewicz (żołnierz)
 | |
 kanonier | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 lipca 1976 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1918–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Józef Mazurkiewicz (ur. 1 kwietnia 1901 w Binarowej, zm. 10 lipca 1976 w Jaśle) – żołnierz Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Franciszka (właściciela młyna) i Anny z domu Czeluśniak.
Absolwent seminarium nauczycielskiego w Krośnie, po ukończeniu którego podjął (od 1917 roku) pracę na stanowisku kierownika młyna w Jaśle. W dniu 5 listopada 1918 roku wstąpił jako ochotnik do kompanii krośnieńskiej (będącej częścią 3 batalionu Strzelców Sanockich), z której został zwolniony pod koniec tegoż miesiąca. Do odrodzonego Wojska Polskiego wcielony z dniem 13 grudnia 1918 roku, z jednoczesnym przydziałem do 1 pułku artylerii polowej. Uczestnik wojen polsko-ukraińskiej i polsko-radzieckiej. W szeregach 1 pap walczył pod Przemyślem, Stanisławowem i Bobrujskiem. Z końcem września 1919 roku został bezterminowo urlopowany z wojska, powrócił do służby w dniu 16 lipca 1920 roku. Otrzymał wówczas przydział do 21 pułku artylerii polowej, wchodzącego w skład Dywizji Górskiej. Odznaczył się w dniu 30 sierpnia 1920 roku podczas wyprawy na Gródek Jagieloński, kiedy to pełniąc służbę jako wywiadowca wziął do niewoli bolszewika (kozaka) z ważnymi rozkazami[1]. Za ten czyn kanonier Józef Mazurkiewicz odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2948 z 11 maja 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 20 z dnia 21 maja 1921 roku)[2].
Po zakończeniu działań wojennych pracował jako nauczyciel i kierownik trzyklasowej szkoły powszechnej w Żurowej, powiat jasielski, woj. krakowskie[3], a od roku 1935 zajmował stanowisko kierownika szkoły w Święcianach.
W okresie okupacji jako członek Armii Krajowej zaangażowany był w tajne nauczanie. Aresztowany w 1945 roku, był więziony przez NKWD i Urząd Bezpieczeństwa. Od roku 1966 przebywał na emeryturze.
Zmarł w Jaśle i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym (sektor 6-1-478a)[4].
Żoną Józefa Mazurkiewicza była od 1931 roku Maria z domu Zając (zm. 1994), z którą mieli synów Macieja i Andrzeja[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 300[5]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[6]
Przypisy
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 95.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 20 z 21 V 1921, s. 947.
- ↑ polska1926, www.polska1926.pl [dostęp 2020-11-07].
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 95–96.
- ↑ Czechowicz 1929 ↓, s. 14.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-02-05].
- Konstanty Czechowicz: Zarys historii wojennej 21-go pułku artylerii polowej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik szeregowca Wojska Polskiego (1919-39).
Józef Mazurkiewicz (1891-1976), kanonier, kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl.