Józef Merta

Józef Merta (ur. 1908, zm. 1974) – polski filolog (polonista), działacz turystyki górskiej.

Życiorys

Do gimnazjum uczęszczał razem w Władysławem Midowiczem i dzielił z nim pasję do poznawania polskich gór, zwłaszcza Beskidów. Jako student Uniwersytetu Jagiellońskiego brał aktywny udział w wojnie na pędzle z niemieckim towarzystwem Beskidenverein. W czasie wakacji 1927 razem z ojcem Stanisławem przeznakowali prawie wszystkie dotychczasowe szlaki niemieckie w obrębie Babiej Góry i Pilska[1]. Od 1927 do 1931 był delegatem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (Oddziału Babiogórskiego) do robót w górach (głównie znakarstwa). Wyznakował m.in. odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego z przełęczy Krowiarki do Osielca oraz przerzucił go przez dolinę Jałowca i Markowe Szczawiny na przełęcz Bronę. Wyznakował też Perć Przyrodników ze Szkolnikowego Rozstaja na Sokolicę[2].

Życie rodzinne

W 1968 ożenił się z Janiną Siurdą, z którą miał dwójkę dzieci: Jacka i Annę[3].

Przypisy

  1. ↑ Krótki zarys historii znakowanych szlaków turystycznych na ziemiach polskich i w Wielkopolsce
  2. ↑ Mała Encyklopedia Babiogórska, Władysław Midowicz (red.), Pruszków: Rewasz, 1992, s. 51, ISBN 83-85557-04-0, OCLC 749244498.
  3. ↑ Skorupski, Józef Merta