Józef Pepis

Józef Pepis (ur. 6 lipca 1910 w Tarnopolu, zm. sierpień 1941[1] we Lwowie) – polski matematyk zajmujący się głównie logiką matematyczną, członek Lwowskiej szkoły matematycznej.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Tarnopolu w 1928. W latach 1928-1933 studiował matematykę na Wydziale Uniwersytetu Przyrodniczego we Lwowie, którą ukończył ze stopniem magistra filozofii. Mistrz praca „teoria niezmienników kow” (teoria niezmienna). W 1938 doktoryzował się na Uniwersytecie Lwowskim na podstawie rozprawy O zagadnieniu rozstrzygalności w zakresie wag węższego rachunku funkcyjnego[2], napisanej pod kierunkiem Eustachego Żylińskiego. Od 1934 roku członek lwowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

W latach 1930-1939 zarobkował jako prywatny nauczyciel. W roku akademickim 1938/39 był praktykantem w liceum w Warszawie. 31 stycznia 1939 został powołany na stanowisko adiunkta w katedrze teorii prawdopodobieństwa, a następnie został przeniesiony do katedry geometrii kierowanej przez Mazura.

21 marca 1941 Rada Akademicka Uniwersytetu postanowiła przyznać stopień kandydata nauk fizycznych i matematycznych oraz tytuł profesora nadzwyczajnego.

Zamordowany w sierpniu 1941 przez Gestapo[3].

Przypisy

  1. ↑ Jan Woleński, Lvov, w: In itinere : European cities and the birth of modern scientific philosophy, ed. Roberto Poli, Poznań studies in the philosophy of the sciences and the humanities v. 54., Amsterdam ; Atlanta, GA : Rodopi, 1997, s. 174.
  2. ↑ J. Pepis, O zagadnieniu rozstrzygalności w zakresie węższego rachunku funkcyjnego, Archiwum Towarzystwa Naukowego we Lwowie 7 (8) (1937).
  3. ↑ Roman Murawski, Recursive Functions and Metamathematics. Problems of Completeness and Decidability, Gödel’s Theorems, Springer Netherlands, 1999, s. 280.

Bibliografia