Józef Pisarski

Józef Pisarski
Data i miejsce urodzenia15 czerwca 1913
Łódź
Data i miejsce śmierci8 grudnia 1986
Łódź
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy
srebroDublin 1939waga średnia
Mistrzostwa Polski
złotoWarszawa 1933waga półśrednia
brązŁódź 1936waga średnia
złotoPoznań 1937waga średnia
złotoŁódź 1938waga średnia
srebroWarszawa 1948waga średnia
Grób Józefa Pisarskiego na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Łodzi

Józef Pisarski (ur. 15 czerwca 1913 w Łodzi, zm. 8 grudnia 1986 tamże) – polski bokser, wicemistrz Europy z 1939 roku, wielokrotny mistrz Polski w boksie, olimpijczyk[1].

Życiorys

Urodził się w 1913 roku w Łodzi w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu 7-klasowej szkoły powszechnej pracował jako praktykant w łódzkich Zakładach Ślusarsko-Mechanicznych Andrzejczaka. W 1932 przeniósł się do Warszawy podejmując pracę na stanowisku tokarza w Państwowych Zakładach Lotniczych (PZL)[2]. W 1935 roku odbył służbę wojskową w 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej. W 1937 przeszedł do cywila, ukończył Wieczorowe Kursy Szkoły Techniczno-Przemysłowej dzięki czemu podjął pracę w Zakładach Bawełnianych L.Geyera w Łodzi[2] .

Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Zmobilizowany w stopniu starszego strzelca drużyny ckm w 18 Pułku Piechoty. Został ranny w walce pod Hrubieszowem, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej. Skierowano go do obozu jenieckiego w Starogardzie, a następnie do pracy przymusowej w Prusach[2]. W 1943 roku wysłany do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, a później także do obozów w Fuldzie oraz Nowogardzie. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Łodzi podejmując pracę ślusarza w Zakładach Bawełnianych L.Geyera[2].

Kariera sportowa

Sportem zainteresował się w czasie nauki w szkole podstawowej. Grał w piłkę nożną w amatorskich drużynach piłkarskich. W 1927 roku wstąpił do łódzkiego Sokoła regionalnego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[2]. Rozpoczął tam swoje pierwsze treningi bokserskie pod okiem sokolskiego instruktora Jana Gryca. Równolegle występował w barwach Sokoła w biegach na średnim dystansie. W okresie międzywojennym brał udział w biegach rozstawnych "Kuriera Łódzkiego"[2].

Pierwszym tytułem bokserskim jaki zdobył było wicemistrzostwo Łodzi w roku 1930. Trzy razy zdobywał mistrzostwo Polski: w 1933 w wadze półśredniej, a w 1937 i 1938 w wadze średniej. Był wicemistrzem w wadze średniej w 1948 i brązowym medalistą w 1936 (w tej samej wadze)[1].

Startował w igrzyskach olimpijskich w Berlinie 1936 w wadze półśredniej, ale przegrał pierwszą walkę.

W 1939 wziął udział w mistrzostwach Europy w Dublinie, gdzie zdobył srebrny medal w wadze średniej.

Desygnowany do reprezentacji narodowej na igrzyska olimpijskie w Helsinkach, które miały się odbyć w 1940 roku[3].

Osiemnaście razy walczył w reprezentacji Polski; po raz pierwszy w 1933, po raz ostatni w 1948. Zakończył karierę w 1953.

Boksował głównie w barwach klubów łódzkich (Sokoła, KS Geyer, a po wojnie Milicyjnego Klubu Sportowego i Łódzkiego Klubu Sportowego, w barwach którego dwukrotnie zdobywał drużynowe mistrzostwo Polski w boksie – 1946/47 i 1947/48 oraz warszawskich (Skody i Okęcia).

Po zakończeniu kariery został trenerem.

Pochowany w części ewangelicko-augsburskiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Przypisy

  1. ↑ a b Bogusz 1995 ↓, s. 126-128.
  2. ↑ a b c d e f Bogusz 1995 ↓, s. 127.
  3. ↑ Narodowe Arch. Cyfrowe, sygn. 1–M–889–2 (ślubowanie łódzkich olimpijczyków).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Grób Józefa Pisarskiego .jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób Józefa Pisarskiego na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Łodzi