Józef Pluta

Józef Pluta
Pepi, Kuba, Borsuk
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1911
Łódź

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1955
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1945–1954

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie II RP
Orl.jpg Armia Ludowa
Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Jednostki

44 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema
WUBP w Łodzi
PUBP w Końskich
WUBP w Łodzi
MBP w Warszawie

Stanowiska

oficer propagandowy i zastępca komendanta AL
referent WUBP
szef PUBP
zastępca szefa WUBP
szefa WUBP
naczelnik MBP
inspektor MBP[1]

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Józef Pluta (ur. 1 grudnia 1911 w Łodzi, zm. 22 lipca 1955 w Warszawie[2][3]) – działacz komunistyczny, pułkownik, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa PRL.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej. Syn Michała i Stefanii Plutów. Od 1930 członek Komunistycznej Partii Polski. W 1933 został wcielony do 44 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Szkołę podoficerską ukończył w stopniu starszego strzelca[4]. W 1936 skazany na rok więzienia za działalność komunistyczną. We wrześniu 1940 wyjechał do Lwowa, skąd powrócił do Łodzi w 1940. W 1944 został sekretarzem Polskiej Partii Robotniczej, został też żołnierzem Armii Ludowej. Pełnił w AL funkcje oficera propagandowego i zastępcy komendanta. W rejonie Budkowa w gminie Brzeziny działał w partyzantce pod dowództwem Bolesława Hanicz-Boruty – komendanta 3 Brygady AL im. gen. Józefa Bema[4]. Na początku 1945 został starszym referentem Wydziału Personalnego Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi. Od 16 kwietnia 1945 szef PUBP w Końskich. 24 sierpnia 1945 został zastępcą szefa WUBP w Łodzi (do 14 października 1945). Od 15 października 1945 zastępca szefa WUBP w Katowicach. Od 1 lutego 1946 funkcjonariusz Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku. Od 20 lipca 1946 do 24 lipca 1947 zastępca szefa WUBP w Białymstoku. Od 24 lipca 1947 do 1 lutego 1950 szef WUBP w Kielcach. Od 5 lutego 1950 do dyspozycji Ministra Bezpieczeństwa Publicznego Stanisława Radkiewicza. Jeden z naczelników w MBP w Warszawie, wreszcie inspektor Inspektoratu Ministra w MBP w Warszawie.

Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 2 stycznia 1946 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[5]. Poza tym otrzymał m.in. Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.

Przypisy

Bibliografia

  • „Zwyczajny” resort, red. Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
  • Twarze białostockiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Białymstoku, red. Piotr Łapiński, Instytut Pamięci Narodowej, Białystok 2007.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
POL Medal Zwycięstwa i Wolności BAR.svg
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Orl.jpg
Autor: Marek Ruszczyc, Licencja: CC BY-SA 4.0
Orzełek Gwardii i Armii Ludowej