Józef Rokita
| Biskup | |
 | |
| Kraj działania | Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1911 Andrychów |
| Data i miejsce śmierci | 27 grudnia 1995 Jelenia Góra - Cieplice |
| Kanonik rzeczywisty Kapituły Arcybiskupiej Kościoła Staro-katolickiego w PRL | |
| Okres sprawowania | 1965–1968 |
| Infułat Kapituły Arcybiskupiej Kościoła Staro-katolickiego w PRL | |
| Okres sprawowania | 1968–1981 |
| Wyznanie | starokatolickie |
| Kościół | Kościół Starokatolicki w RP |
| Diakonat | 1961 |
| Prezbiterat | 8 września 1964 |
| Nominacja biskupia | 29 czerwca 1980 |
| Sakra biskupia | 29 marca 1970 (I) 16 kwietnia 1981 (II) |
| Odznaczenia | |
| Złoty Krzyż Lotaryński z Przenajświętszym Obliczem Chrystusa | |
| Strona internetowa | |
| Data konsekracji | 16 kwietnia 1981 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Wolibórz | ||||
| Miejsce | Katedra Kościoła Starokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej pw. Matki Boskiej Wspomożenie Wiernych | ||||
| Konsekrator | abp Piotr Bogdan Filipowicz | ||||
| |||||
Andrzej Józef Rokita, właśc. Józef Władysław Rokita (ur. 4 lutego 1911 w Andrychowie, zm. 27 grudnia 1995 w Jeleniej Górze) – polski arcybiskup Kościoła Staro-katolickiego w PRL, biskup tytularny Nazaretu, ojciec duchowny Seminarium Duchownego Kościoła Staro-katolickiego w PRL.
Życiorys
Syn Józefa i Marii z domu Wojewodzic. Prezbiteriat przyjął z rąk abpa Bogdana Filipowicza 8 września 1964 roku w Warszawie[1]. Rok później został podniesiony do godności kanonika rzeczywistego Kapituły Arcybiskupiej Kościoła Staro-katolickiego w PRL[2]. 19 marca 1968 roku, na podstawie nominacji Biskupa Kościoła, wyniesiony do godności infułata Kapituły Arcybiskupiej.
Ze względu na szczególne zasługi dla Kościoła oraz sukcesy na polu duszpasterskim, III Synod Zwyczajny Kościoła Starokatolickiego w Polsce, obradujący na I sesji 29 maja 1977 r. uhonorował ks. Rokitę najwyższym kościelnym odznaczeniem – Złotym Krzyżem Lotaryńskim z Przenajświętszym Obliczem Chrystusa[3].
Podczas IV Synodu Zwyczajnego Kościoła Starokatolickiego został wybrany na biskupa Kościoła Starokatolickiego. 16 kwietnia 1981 roku w Woliborzu przyjął z rąk abpa Bogdana Filipowicza sakrę biskupią (sub conditione), jednocześnie stając się trzecim (po bp. Banachu) biskupem Kościoła Staro-katolickiego w PRL[4].
Wyniesiony do godności arcybiskupa piastował ten urząd do śmierci[5]. Był wieloletnim proboszczem parafii w Cieplicach (dzielnicy Jeleniej Góry).
Zmarł 27 grudnia 1995 roku.
Przypisy
- ↑ Kościół Staro-katolicki w PRL, No 4/IX/64/D.Ord, 8 września 1964.
- ↑ Kościół Staro-katolicki w PRL, I/I-D.Nom./III/65, 1965.
- ↑ Bogdan Piotr Filipowicz, Decyzja o przyznaniu odznaczenia nr 4/D.P.E./V/77, 29 maja 1977.
- ↑ Bogdan Piotr Filipowicz, Akt konsekracji ks. elekta Andrzeja Józefa Rokity na Biskupa Kościoła Staro-katolickiego Unii Samarytańskiej w Polsce, 16 kwietnia 1981.
- ↑ Kościół Staro-katolicki w PRL, Decretum reg. 0/42, 2 kwietnia 1984.
Media użyte na tej stronie
Autor: Andrzej Garwoliński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Józef Andrzej Rokita - biskup starokatolicki (archiwum prywatne)