Józef Słowakiewicz

Józef Słowakiewicz
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1945
Nowy Targ

Obywatelstwo

Polska

Pozycja

napastnik

Józef Jan Słowakiewicz (ur. 17 lutego 1945 w Nowym Targu) – polski hokeista, olimpijczyk.

Grał na pozycji napastnika. Był zawodnikiem Podhala Nowy Targ od 1963 do 1977 (z roczną przerwą na służbę wojskową, kiedy reprezentował Legię Warszawa). Zdobył z Podhalem osiem tytułów mistrza Polski (1966, 1969, 1971-1976) oraz jeden wicemistrza (1970). Rozegrał w 1 lidze 468 meczów ligowych zdobywając 176 bramek. Od 1977 do 1988 występował w klubach austriackich.

W reprezentacji Polski rozegrał w latach 1967-1974 87 meczów strzelając 26 goli. Wystąpił na turnieju Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1972 w Sapporo, gdzie drużyna polska zajęła 6. miejsce. Pięć razy grał w turniejach mistrzostw świata: w Lublanie 1969 (grupa B - 2. miejsce); w Bernie 1971 (grupa B - 2. miejsce); w Bukareszcie 1972 (grupa B - 1. miejsce); w Moskwie 1974 (grupa A - 5. miejsce) i w Helsinkach 1974 (grupa A - 5. miejsce; w decydującym meczu o pozostanie w Grupie A przeciw NRD, zakończonym remisem 3:3, strzelił dwa gole[1][2]).

W reprezentacji i w Podhalu tworzył słynny atak wspólnie z Józefem Batkiewiczem i Stefanem Chowańcem. Jego brat Mieczysław także został hokeistą.

Przypisy

  1. Hokeiści nie zawiedli. Polska – NRD 3:3. „Nowiny”, s. 2, Nr 107 z 20 kwietnia 1974. 
  2. Hokeiści ZSRR mistrzami świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 108 z 21 kwietnia 1974. 

Bibliografia

  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 181. ISBN 978-83-86320-10-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ice hockey pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).