Józef VI Audo

Józef VI Audo

chaldejski patriarcha Babilonu
Kraj działania	Imperium Osmańskie
Data i miejsce urodzenia	1790 Alkusz
Data i miejsce śmierci	14 marca 1878 Mosul
Chaldejski patriarcha Babilonu
Okres sprawowania	1847–1878
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	chaldejski
Prezbiterat	1818
Sakra biskupia	25 marca 1825
Wybór patriarchy	26 grudnia 1847

Józef VI Audo (ur. 1790 w Alkuszu, zm. 14 marca 1878 w Mosulu) – chaldejski patriarcha Babilonu.

Życiorys

Młodość

Józef Audo urodził się w Alkuszu w 1790. W 1814 wstąpił do tamtejszego klasztoru Rabban Hormizd, gdzie w 1818 udzielono mu święceń kapłańskich. 25 marca 1825 został wyświęcony na biskupa Mosulu przez patriarchę Józefa V Augustyna Hindi. W 1833 mianowano go biskupem Amadiya.

Wybór na patriarchę

26 grudnia 1847 został wybrany chaldejskim patriarchą Babilonu. 11 września 1848 wybór ten został zatwierdzony przez papieża Piusa IX.

Podczas swoich rządów dbał o podniesienie poziomu wykształcenia kleru, czemu miało służyć fundowanie nowych szkół i seminariów, a także wysyłanie alumnów na studia do Rzymu. Dużą wagę przykładał do rozwoju życia monastycznego. Mnichów z klasztoru Rabban Hormizd wysyłał jako diakonów i prezbiterów do wielu diecezji. Wielu z nich zostało w przyszłości biskupami.

Kontrowersja malabarska

W 1860 do Mosulu przybyła z Indii delegacja katolików obrządku malabarskiego, którzy jeszcze wtedy pozbawieni byli własnej hierarchii kościelnej i pozostawali pod zwierzchnictwem łacińskich biskupów. Poprosili oni patriarchę o wyświęcenie dla nich biskupa. W przeszłości bowiem Malabarczycy uznawali zwierzchnictwo Kościoła Wschodu i patriarchatu Seleucji-Ktezyfonu, z którego wywodził się chaldejski patriarchat Babilonu. Pomimo sprzeciwu delegata apostolskiego w Mosulu, arcybiskupa Henriego Amantona, patriarcha wyświęcił Tomasza Rokosa na biskupa Basry i wysłał go do Indii. Konsekracja bez mandatu papieskiego i wysłanie biskupa do diecezji podległych łacińskim biskupom w Indiach doprowadziło do konfliktu z nuncjuszem i Stolicą Apostolską, co zmusiło patriarchę do udania się w 1861 do Rzymu, w celu wyjaśnienia kontrowersji. Nakazano mu odwołanie biskupa Rokosa i zachowanie posłuszeństwa papieżowi, który przyjął go na audiencji 14 sierpnia. Patriarcha przyznał się do błędu i powrócił 2 grudnia do Mosulu. Biskup Rokos, ekskomunikowany uprzednio przez wikariusza apostolskiego Werapoly powrócił do Bagdadu w czerwcu 1862.

Sobór watykański I

Do kolejnych napięć ze Stolicą Apostolską doszło, gdy patriarcha odmówił konsekrowania wyznaczonych przez Rzym biskupów. Sprzeciwił się także nowym zasadom elekcji biskupów w Kościele chaldejskim, zatwierdzonych bullą Cum ecclesiastica disciplina. Uczestniczył w soborze watykańskim I, na którym sprzeciwiał się przyjęciu, zawartego w konstytucji Pastor aeternus dogmatu o nieomylności papieża. Podczas głosowania nad nią opuścił obrady. Odmówił także potem podpisania tego dokumentu.

Schizma Eliasza Mellusa

W 1874 patriarcha poprosił papieża o przywrócenie tradycyjnej zwierzchności jurysdykcyjnej Kościoła chaldejskiego, jako następcy Kościoła Wschodu, nad katolikami obrządku malabarskiego w Indiach. Nie uzyskawszy odpowiedzi z Rzymu, patriarcha zdecydował się na wyświęcenie Eliasza Mellusa na biskupa Akry i wysłanie go jako metropolity do Indii, gdzie został ekskomunikowany. Bez konsultacji z Rzymem wyświęcił także kolejnych biskupów, w tym swojego następcę, Eliasza XIV Abulyonana. Dwóch z nich wysłał do Indii, aby pomagali w posłudze biskupiej Eliaszowi Mellusowi.

Spowodowało to wraz z innymi kontrowersjami napisanie przez papieża Piusa IX encykliki In Quae in patriarchatu^[1], w której wezwano go do posłuszeństwa Stolicy Apostolskiej. W przeciwnym razie papież zagroził patriarsze i wyświęconym przez niego biskupom ekskomuniką. Patriarcha pokajał się przed papieżem i wezwał biskupów z Indii do powrotu. W odpowiedzi przywrócono go do jedności kościelnej i uznano nominacje biskupie, z wyjątkiem biskupów w Indiach. Jednakże zażegnanie sporu nastąpiło zbyt późno, w wyniku czego kilka tysięcy wiernych w Indiach poprosiło patriarchę Asyryjskiego Kościoła Wschodu o ustanowienie dla nich metropolity, co doprowadziło do powstania istniejącego do dziś Asyryjskiego Kościoła Wschodu w Indiach.

Ostatnie lata

Pojednany z Rzymem patriarcha zmarł w Mosulu 14 marca 1878. Papież Leon XIII nazwał go człowiekiem wielkiej wiary (quem eximius pietatis et religionis sensus ornabat). Na stolicy patriarszej zastąpił go Eliasz XIV Abulyonan, którego w przeszłości wyświęcił na biskupa.

Przypisy

Bibliografia

• Józef VI Audo w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
• Charles A. Frazee, Catholics and Sultans: The Church and the Ottoman Empire 1453-1923