Język bacbijski
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 3420 | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-2↗ | cau | ||
| Kod ISO 639-3↗ | bbl | ||
| IETF | bbl | ||
| Glottolog | bats1242 | ||
| Ethnologue | bbl | ||
| WALS | ttu | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bacbijski, cowa-tuszyński (bacb. Bacbi, Cowa-Tusz) – język należący do nach-dagestańskiej rodziny językowej, którym posługuje się licząca 3 tysiące ludzi wspólnota Bacbów, mieszkających po południowej stronie Kaukazu, w miejscowości Zemo Alwani w Kachetii (dystrykt Achmeta). W obrębie języka istnieje tylko jeden dialekt. Język bacbijski nie jest zrozumiały dla pozostałych narodów nachskich, tj. Czeczenów i Inguszy, pomimo tego, iż stanowi najpewniej kontynuację języka inguskich kolonizatorów, którzy osiedlili się w Tuszetii w wiekach średnich. Jego druga nazwa jest związana z faktem, iż do XIX w. Bacbowie stanowili jeden z czterech klanów Tuszetii, o nazwie – Cowata.