Język palau
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 18 tys. | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Palau | ||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-2↗ | pau | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | pau | ||||
| IETF | pau | ||||
| Glottolog | pala1344 | ||||
| Ethnologue | pau | ||||
| GOST 7.75–97 | пал 526 | ||||
| WALS | pal | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język palau, pol. również język palauański[1], język palajski[2] – język należący do rodziny języków austronezyjskich, używany przez rdzenną ludność Palau. Liczba mówiących wynosi 18 tys. (w tym 14 tys. w Palau)[3].
W przeciwieństwie do sąsiadów nie należy ani do rodziny mikronezyjskiej, ani polinezyjskiej. Jest klasyfikowany jako izolat w ramach rodziny austronezyjskiej[4]. Dawniej był zaliczany do grupy języków filipińskich[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ Szymon Huptyś, Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, wyd. 1, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 44, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Palauan, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Alexander Adelaar: The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective. W: Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann: The Austronesian languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 1–42. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).