Język południowoarabski epigraficzny
Język południowoarabski epigraficzny – język znany z inskrypcji pochodzących z terenu obecnego Jemenu zapisanych pomiędzy VIII w. p.n.e. a VI w n.e. Są wśród nich inskrypcje naskalne, na stelach kamiennych oraz pisane na szypułkach liści palmowych. Język południowoarabski epigraficzny należy do języków południowosemickich. Zapisywano go pismem południowoarabskim, który miał dwie formy: monumentalną i kursywną. Wyróżnia się w nim 4 dialekty (niekiedy klasyfikowane jako osobne języki):
- sabejski
- minejski
- hadramaucki
- katabański
Wskutek działalności osadniczej i handlowej użytkowników języka południowoarabskiego epigraficznego inskrypcje w nim znajdywano również na terenie Egiptu, Etiopii i północnej Arabii.
Zobacz też
- Królestwo Saby
- język współczesny południowoarabski
Bibliografia
- A. F. L. Beeston. A descriptive grammar of Epigraphic South Arabian. Luzac & Co: London 1962.
- Leonid Kogan, Andrey Korotayev. Sayhadic Languages (Epigraphic South Arabian). Semitic Languages. London: Routledge, 1997, p. 157-183.
- Edward Lipiński. Języki semickie rodziny afroazjatyckiej: zarys ogólny. Wydawnictwo Naukowe UAM: Poznań 2001.
|
Media użyte na tej stronie
Qatabanic Inscription from Wadi Bayhan. Published: Nikolaus Rhodokanakis: Die Inschriften an der Mauer von Koḥlān-Timnˁ Akademie der wissenschaften in Wien, Phil.-hist. Klasse Sitzungsbericht 200, 2. Abhandlung. Wien 1924 p. 40