Języki oceaniczne

Ten artykuł od 2021-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

(c) Kwamikagami z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0

Zasięg języków oceanicznych

Języki oceaniczne (języki wschodnioaustronezyjskie) – podrodzina języków austronezyjskich, którymi posługuje się około 2–2,5 mln rdzennych mieszkańców wysp Oceanii. Do głównych zespołów języków oceanicznych zaliczają się języki mikronezyjskie i języki polinezyjskie. Poszczególnymi językami tej grupy posługuje się zazwyczaj kilka-kilkadziesiąt tysięcy osób, zamieszkujących wyspę lub archipelag. Do najczęściej używanych należą języki: fidżyjski (300 tys. – blisko spokrewniony z polinezyjskimi), samoański (235 tys.) oraz maoryski, tahitański, tonga i tolai (po 100 tys.).

Klasyfikacja języków oceanicznych:

języki austronezyjskie

języki malajsko-polinezyjskie

języki malajsko-polinezyjskie centralno-wschodnie

języki malajsko-polinezyjskie wschodnie

języki oceaniczne (2,2 mln)

języki mikronezyjskie (170 tys.)

• yap (5 tys.)
• karoliński (5 tys.)
• kiribati (gilbertański) (70 tys.)
• kusajski (4 tys.)
• marszalski (25 tys.)
• nauruański (6 tys.)
• ngatik
• ponape (20 tys.)
• chuuk (30 tys.)
• ulithi

języki wschodniofidżyjsko-polinezyjskie

języki wschodniofidżyjskie

fidżyjski (350 tys.)

języki polinezyjskie (1 mln)

• hawajski (2 tys.)
• mangarewa
• maoryski (100 tys.)
• markiski (5 tys.)
• niue (10 tys.)
• rapanui
• rarotonga
• samoański (235 tys.)
• tahitański (100 tys.)
• tokelau (1,7 tys.)
• tonga (100 tys.)
• tuamotu (10 tys.)
• tuvalu (8 tys.)