Języki tungusko-mandżurskie

Ten artykuł od 2021-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rozprzestrzenienie języków tunguskich

Języki tungusko-mandżurskie (języki tunguskie, języki mandżursko-tunguskie) – podrodzina języków ałtajskich, którymi posługuje się kilkadziesiąt tysięcy osób zamieszkujących rozległe obszary wschodniej Syberii oraz rosyjskiego i chińskiego Dalekiego Wschodu. Dzieli się na dwie grupy: tunguską i mandżurską. Językom tym, ze względu na postępującą asymilację, grozi wymarcie.

Klasyfikacja języków tungusko-mandżurskich

• dawna

języki uralo-ałtajskie

języki ałtajskie (ok. 152 mln)

języki tungusko-mandżurskie (ok. 75 tys.)

języki tunguskie (ok. 39 tys.)

ewenkijski (ok. 30 tys.)

eweński (lamucki) (ok. 7,5 tys.)

negidalski

orocki

języki mandżurskie

mandżurski (ok. 0,1 tys.)

nanajski (goldyjski) (ok. 6 tys.)

udehejski

ulczyjski

orokański

oroczański

sybeński (ok. 30 tys.)

• najnowsza (m.in. według Ethnologue)